بحث در مورد اینکه اجداد ما از چه زمانی شروع به خوردن گوشت کردند، چرخشی غیرمنتظره پیدا کرده است.
محققان مدت‌ها است که تکامل انسان‌های اولیه را با مصرف گوشت مرتبط می‌دانند، اما یک مطالعه اخیر نشان می‌دهد که برخی از اجداد اولیه ما از رژیم غذایی عمدتاً گیاهی استفاده می‌کردند. این تحقیق توسط دکتر تینا لودکه از موسسه شیمی ماکس پلانک در آلمان با همکاری محققان آفریقای جنوبی.
این یافته ها فرضیات قبلی ما را در مورد تغذیه اولیه انسان به چالش کشیده است. تیم تحقیقاتی ایزوتوپ های نیتروژن را در مینای دندان فسیل شده هفت انسان اولیه تجزیه و تحلیل کردند. این فسیل‌ها از غارهای استرک فرانتین در نزدیکی ژوهانسبورگ، مکانی غنی از بقایای انسان اولیه، به دست آمد.
نسبت ایزوتوپ نیتروژن در دندان‌های انسان‌های اولیه همیشه پایین و تقریباً شبیه به حیوانات گیاهخوار بود. این یافته نشان می دهد که این اجداد اولیه انسان یک رژیم غذایی عمدتاً گیاهی داشتند و به طور منظم گوشت نمی خوردند. در حالی که محققان اذعان دارند که این انسان های اولیه که به نام استرالوپیتکوس شناخته می شوند، گهگاه پروتئین های حیوانی مانند تخم مرغ یا حشرات مصرف می کردند، یافته های آنها نشان می دهد که گوشت بخش مهمی از رژیم غذایی آنها بوده است. نبود.
تجزیه و تحلیل ایزوتوپ نیتروژن یک شاخص قابل اعتماد از تغذیه یک موجود زنده را ارائه می دهد. هنگامی که حیوانات غذا را هضم می کنند، بدن آنها نیتروژن را به گونه ای پردازش می کند که آثار شیمیایی خاصی بر جای می گذارد. گیاهخواران نسبت ایزوتوپ نیتروژن کمتری دارند، در حالی که گوشتخواران نسبت های بالاتری دارند. تینا لودکه، ژئوشیمی‌دان گفت: مینا سخت‌ترین بافت بدن پستانداران است و می‌تواند اثر انگشت ایزوتوپی رژیم غذایی حیوانات را برای میلیون‌ها سال حفظ کند.
با اندازه گیری نسبت ایزوتوپ نیتروژن در مینای دندان فسیل شده، دانشمندان می توانند تعیین کنند که آیا ارگانیسم عمدتاً از گیاهان تغذیه می کند یا حیوانات. در حالی که این روش به طور گسترده برای مطالعه رژیم غذایی حیوانات و انسان های امروزی استفاده می شود، قبلاً به دلیل تجزیه مواد آلی در طول زمان به فسیل هایی با قدمت ده ها هزار سال محدود می شد.
با این حال، لودکه و تیمش از یک تکنیک پیشگامانه در آزمایشگاه آلفردو مارتینز-گارسیا در موسسه شیمی ماکس پلانک استفاده کردند. با استفاده از این روش، محققان توانستند داده های ایزوتوپ نیتروژن را از مینای دندان فسیل شده میلیون ها سال استخراج کنند.
یکی یکی از مهمترین جنبه های این مطالعه این است که نظریه های موجود در مورد نقش گوشت در تکامل انسان را به چالش می کشد. بسیاری از محققان این نظریه را مطرح کرده‌اند که مصرف منابع حیوانی، به‌ویژه گوشت، نقش مهمی در رشد مغزهای بزرگتر و مهارت‌های پیشرفته‌تر ساخت ابزار بازی می‌کند.
پروتئین و چربی موجود در گوشت با افزایش تکاملی اندازه مغز که در هومینین های بعدی مشاهده شد، مرتبط است. با این حال، هنوز هیچ مدرک مستقیمی مبنی بر اینکه چه زمانی گوشت جزء اصلی رژیم غذایی انسان شده است، وجود ندارد.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که برخلاف نئاندرتال‌ها که میلیون‌ها سال بعد زندگی می‌کردند، استرالوپیتکوس پستانداران بزرگ را شکار یا مصرف نمی‌کرد.
این نشان می دهد که تغییر به رژیم غذایی مبتنی بر گوشت بعداً در تکامل انسان، احتمالاً با ظهور هومو اتفاق افتاد. مارتینز-گارسیا گفت: «این روش فرصت های هیجان انگیزی را برای درک تکامل انسان باز می کند. این پتانسیل پاسخگویی به سوالات مهمی را دارد، مانند اینکه اجداد ما از چه زمانی شروع به گنجاندن گوشت در رژیم غذایی خود کردند؟ و آیا شروع مصرف گوشت با افزایش حجم مغز مرتبط بود؟
این تحقیق نشان‌دهنده پیشرفت بزرگی در مطالعه رژیم‌های غذایی باستانی است. با این حال، تیم لودکه ملموس‌ترین شواهدی را ارائه کرده است که نشان می‌دهد استرالوپیتکوس عمدتاً گیاهخوار بوده است.
تیم Luedke اکنون قصد دارد تحقیقات خود را با تجزیه و تحلیل مینای دندان فسیل شده سایر گونه های انسان اولیه از دوره های زمانی و مناطق جغرافیایی مختلف گسترش دهد. آنها شروع به جمع‌آوری داده‌ها از مکان‌های فسیلی کلیدی در شرق و جنوب آفریقا و آسیای جنوب شرقی کردند، به این امید که بفهمند چه زمانی و چگونه مصرف گوشت به بخشی منظم از رژیم غذایی انسان تبدیل شد.
این تحقیق می تواند به پاسخگویی به سؤالات طولانی مدت در مورد اینکه آیا خوردن گوشت مزیت تکاملی برای انسان دارد یا خیر کمک کند. آیا مصرف گوشت به رشد مغزهای بزرگتر کمک کرده است؟ آیا این در ساختارهای اجتماعی و رفتار شکار نقشی داشت؟ نتایج این مطالعه مفروضات سنتی در مورد رژیم غذایی انسان های اولیه را به چالش کشید.
به نظر می رسد استرالوپیتکین ها عمدتاً به جای شکار به گیاه خواری متکی بوده اند. این تحقیق تصویر واضح تری از چگونگی تکامل رژیم غذایی انسان در طی میلیون ها سال ارائه می دهد و اهمیت ادامه تحقیقات در زمینه انسان شناسی تکاملی را برجسته می کند.
همانطور که دانشمندان روش های خود را اصلاح می کنند و مجموعه داده های خود را گسترش می دهند، به زودی می توانیم جزئیات بیشتری را در مورد عادات غذایی که تکامل انسان را شکل داده است، کشف کنیم. یک چیز واضح است: مسیر ما از گیاهخوار به همه چیزخوار آنقدرها هم که قبلا تصور می شد آسان نیست. نبود.
