دوم بهمن روزی است که در تقویم ایرانیان باستان نامیده می شود بهمنگنز این روز در گاهشماری اوستایی (تقویم باستانی ایرانیان) به عنوان جشن اندیشه نیک جشن گرفته می شود. معنای جشن بهمنگان در ادامه بررسی می شود یکی در مورد جشن های ایران باستان و ارتباط آن با فرهنگ و اعتقادات ایرانیان باستان صحبت خواهیم کرد.
بهمنگنز چیست؟
به گزارش روزیاتو، بهمنگان جشن خاصی است که در گاهشماری ایران باستان برگزار می شده است. ایرانیان باستان برای برنامه ریزی دقیق زندگی خود از تقویم های مختلف (تقویم) استفاده می کردند. یکی از این گاه شماری ها گاهشماری اوستایی که در آن هر سال دوازده ماه و هر ماه 30 روز بود.
جالب اینجاست که هر روز از این ماه ها نام خاص خود را داشت (یعنی روز اول، روز دوم و غیره، هر ماه یک نام منحصر به فرد و جداگانه برای خود داشت). از طرفی نام هر ماه به نام یکی با خدایان یا امشاسپندان (نیروهای مقدس در دین زرتشتی) هماهنگ بود.
در گاهشماری اوستایی نام روز و نام ماه با هم به کار رفته است یکی (نام چند روز و نام چند ماه) بود. رایج بود)، ایرانیان این روز را به عنوان یک مناسبت خاص جشن می گرفتند. مثل جشن بهمنگان (روز دوم). بهمن) و ادریبهشتگان (روز سوم اردیبهشت ماه). در این مناسبت‌های خاص، ایرانیان مراسم ویژه‌ای را برای بزرگداشت خدای خرد و اندیشه نیک برگزار کردند.
بهمن، یکی او را یکی از مهم ترین خدایان دین زرتشت می دانند و نماینده خرد و نیک اندیشی می دانند. در دین زرتشتی، خدایان یا خدایان نیروهای مقدسی هستند که هر کدام نمایانگر ویژگی خوبی مانند حقیقت یا حکمت هستند.
جشنواره بهمنگان در واقع فرصتی بود تا مردم خرد و اندیشه نیک خود را تقویت کنند و در زندگی روزمره خود به کار گیرند. این جشن به نوعی یادآور اهمیت اخلاق و تفکر درست در جامعه بود و ایرانیان باستان بدین وسیله بر ویژگی های اخلاقی خود تأکید می کردند.
ریشه شناسی و معنی کلمه بهمنگان
کلمه بهمن از واژه اوستایی و هومن این به معنای اندیشه خوب، شخصیت خوب یا خرد مقدس است. در فرهنگ زرتشتی بهمن نمادی از حسن خلق اهورا مزدا (خدای یگانه) و یکی او را یکی از مهم ترین خدایان یا امشاسپندان (قدرت های مقدس) می دانند. این خدا به عنوان فرشته ای نیز شناخته می شود که مراقب حیوانات و طبیعت است.
علاوه بر این، در باور ایرانیان باستان، خروس را پرنده ویژه جشن بهمنگان و گل یاس سفید را نمادی می دانستند. بهمن این جشن به عنوان فرصتی برای تاکید بر اهمیت اخلاق و تفکر نیک در زندگی مردم و جامعه برگزار شد. ایرانیان با گرامیداشت این روز سعی در تقویت خصلت های اخلاقی و فکری خود و انتخاب راه درست در زندگی داشتند.
آداب و رسوم جشن بهمنگان
جشن بهمنگان در میان ایرانیان باستان به دلیل آداب و رسوم خاص خود شناخته شده است. در این روز تسهیلات بهمن به عنوان نماد برکت و خیر در زندگی مردم حضور داشت و در بسیاری از مراسم این جشن مورد استفاده قرار می گرفت. از این گیاه با گل های سفید و قرمز برای تهیه غذا و همچنین تبریک گفتن به یکدیگر استفاده می کردند. از گیاه بهمن همچنین از آنها برای تهیه آبجو و پودر به عنوان افزودنی های غذایی استفاده می شد.
یکی یکی از رسوم خاص این روز منع کشتار حیوانات بود. ایرانیان باستان معتقد بودند که این روز را باید بدون کشتن و خوردن گوشت حیوانات سپری کرد. از این رو روز بهمنگان در تقویم ایرانی به عنوان روز حمایت از حیوانات شناخته شده است. زرتشتیان در این روز تاکید بیشتری بر حفظ سلامت بدن خود و دیگران داشتند.
در این روز مردم به پیاده روی و طبیعت گردی به سراغ گیاهان دارویی و گیاهان دارویی رفتند بهمن انتخاب از این گیاه برای تهیه روغن های مختلف و همچنین برای خوشبو کردن خانه استفاده می شد. از سوی دیگر پوشیدن لباس نو، کوتاه کردن مو و ناخن گرفتن نیز از نمادهای پاکی و پاکی به شمار می رفت.
آش بهمنگان
آش بهمنگان قسمت یکی یکی از مهمترین رسوم جشن بهمنگان است که در گذشته در بین مردم ایران رواج خاصی داشت. این سوپ که به عنوان سوپ هفت دانه یا سوپ دانگو نیز شناخته می شود، از ترکیب حبوبات مختلف مانند عدس، نخود، لوبیا، لوبیا و … تهیه می شود. یکی از ویژگی های خاص این غذا همکاری و همدلی همسایه ها در تهیه آن بود. هر یک از افراد جامعه سهم خود را از مواد اولیه می آوردند و در خانه ای مشترک می پختند. این امر منجر به نزدیکی و همبستگی بیشتر بین مردم می شود.
در دوره های مختلف تاریخی این جشن با مراسم خاصی برگزار می شد. حتی پس از اسلام نیز شاهان ایران این جشن را در دربار خود برگزار می کردند و شاعران بزرگی چون فرخی سیستانی از آن یاد کرده اند. اگرچه این آیین در دوره پس از مغول کمتر در سطح رسمی برگزار می شد، اما همچنان در محافل محلی و در میان زرتشتیان، به ویژه در ایران و هند، در سطح وسیعی برگزار می شد.
