به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین و بر اساس گزارش گجت نیوز، دیدگاه غالب این است که روند تکامل در انسان مدرن متوقف شده است. اگرچه پیشرفت های شگرف در پزشکی و فناوری به طور قابل توجهی محیط انسان را تغییر داده است، بسیاری از دانشمندان بر این باورند که روند تکاملی ادامه دارد. اگرچه در محیط های پیچیده امروزی ممکن است تمرکز این فرآیند از بقای فیزیکی به موفقیت باروری تغییر کرده باشد. عوامل متعددی از جمله ترجیحات فرهنگی، مهاجرت و حتی رویدادهای تصادفی در تغییر فراوانی ژن ها و در نتیجه شکل دادن به ژنوم انسان نقش دارند.
انسان در 50000 سال آینده چگونه خواهد بود؟
این یک سوال تئوری است و به سختی می توان پاسخ دقیقی به آن داد. با این حال، کارشناسان مختلفی که نظرات خود را با مجله نیوزویک در میان گذاشته اند، سعی کرده اند در مورد تأثیرات احتمالی تکامل بر ظاهر انسان در آینده پیش بینی هایی داشته باشند.
توماس میلوند، استاد بیوانفورماتیک در دانشگاه آرهوس، دانمارک، به نیوزویک می گوید: تکامل هم جنبه قطعی و هم جنبه تصادفی دارد. قوانین خاصی بر چگونگی تکامل سیستم ها حاکم است، اما جهش های ژنتیکی و تغییرات محیطی تا حد زیادی غیرقابل پیش بینی هستند. در برخی موارد نادر، ما میتوانیم مستقیماً شاهد روند تکاملی باشیم، اما در طول دههها یا قرنها بیشتر بر حدس و گمان تکیه میکنیم. اگرچه میتوانیم فرضیههای منطقی بسازیم، اما قدرت پیشبینی ما بسیار محدود است. به همین دلیل، این نوع پیش بینی ها را باید بیشتر به عنوان آزمایش های فکری در نظر گرفت.
میلوند با اطمینان بیان می کند که 50000 سال زمان کافی برای چندین تغییر تکاملی است، البته در مقیاس نسبتاً کوچک. البته خیلی بیشتر طول می کشد تا تغییرات اساسی و قابل مشاهده در ظاهر انسان رخ دهد. به عبارت دیگر، تا چند میلیون سال دیگر قادر به رشد بال یا آبشش نخواهیم بود. در واقع انسان های امروزی 50000 سال پیش از نظر ساختار فیزیکی بسیار شبیه به ما بودند.
جیسون هادسون، متخصص انسانشناسی و ژنتیک تکاملی در دانشگاه آنگلیا راسکین در بریتانیا، در مصاحبهای با نیوزویک گفت که 50000 سال زمان بسیار طولانی در مقیاس تکامل انسان است. اگر میانگین 30 سال برای هر نسل انسان را در نظر بگیریم، این مدت با بیش از 1667 نسل مطابقت دارد.
هادسون معتقد است که بیشتر تغییرات مشاهده شده در جمعیت انسانی در طول 50000 سال گذشته نتیجه فرآیند تکامل بوده است. این تغییرات شامل تمام تغییرات رنگ پوست در سراسر جهان، تفاوت در قد افراد، رنگ و بافت مو و بسیاری از ویژگی های فیزیکی دیگر است. نکته قابل توجه این است که بسیاری از این تغییراتی که ما به آنها عادت کرده ایم در 10000 سال گذشته اتفاق افتاده است.
هادسون پیش بینی می کند که تنوع ژنتیکی و فیزیکی در جمعیت جهان در آینده ای نه چندان دور کاهش خواهد یافت. به عبارت دیگر، افراد از نظر ژنتیکی و بصری شبیهتر میشوند.
وی توضیح می دهد: در حال حاضر ویژگی های ظاهری که با مناطق مختلف جغرافیایی مرتبط می کنیم مانند پوست تیره در آفریقا، پوست روشن در اسکاندیناوی، کوتاه قد در برخی از قبایل آفریقایی و قد بلند در میان هلندی ها به دلیل ازدواج های مختلط حفظ شده است. به عبارت ساده تر، افراد تمایل دارند با افرادی ازدواج کنند که از نظر ظاهری و ژنتیکی به خودشان شباهت بیشتری دارند. این پدیده دلایل متعددی دارد. یکی یکی از دلایل آن تاریخ مهاجرت و فرهنگ بشری است که باعث می شود مردم با افرادی که از نظر ژنتیکی به آنها نزدیکتر هستند ارتباط برقرار کنند. دلیل دیگر این است که افراد ترجیح می دهند با افرادی ازدواج کنند که بیشتر به خودشان شباهت دارند، البته دلیل دقیق این ترجیح را نمی دانیم.
با این حال، اختلاط ژنها بین جمعیتهای دوردست در حال افزایش است که منجر به کاهش تنوع ژنتیکی و یک جمعیت همگنتر جهانی میشود.
هنگامی که جمعیت های متمایز ژنتیکی با هم ادغام می شوند، ویژگی های فیزیکی و رفتاری آنها نیز با هم ادغام می شوند. برخی از صفات تنها تحت تأثیر یک ژن هستند، اما بسیاری از صفات نتیجه تعامل پیچیده ژن های متعدد است. بنابراین، با افزایش اختلاط ژنتیکی، شاهد کاهش تنوع صفات در جمعیت های انسانی خواهیم بود.
به گفته میلوند، این تغییرات نه از انتخاب طبیعی، بلکه از اختلاط جمعیتهایی که قبلاً جدا شدهاند به وجود میآیند. وی معتقد است با افزایش مهاجرت و ارتباطات بین المللی این روند تسریع خواهد شد و در نتیجه تنوع ژنتیکی انسان در آینده کاهش خواهد یافت.
با وجود افزایش همگنی، این احتمال وجود دارد که همه افراد یک مسیر تکاملی را دنبال نکنند. نیک لانگریچ، دیرینه شناس و زیست شناس تکاملی در دانشگاه باث در بریتانیا، این احتمال را مطرح می کند. او معتقد است که افراد در جمعیت های کوچکتر و مجزا می توانند مسیرهای توسعه متفاوتی را طی کنند.
با توجه به سرعت بالقوه تکامل انسان، لانگریچ خاطرنشان می کند که اگر فشارهای انتخابی قوی و پایدار بر روی صفات خاص اعمال شود، گونه ما می تواند در طی هزاران یا حتی صدها سال تغییرات تکاملی قابل توجهی را تجربه کند.
این دیرینه شناس با استناد به روندهای گذشته و شرایط کنونی معتقد است که علیرغم عدم قطعیت در مورد فشارهای انتخاب آینده، تحولات تکاملی متنوعی را می توان در انسان انتظار داشت. به عنوان مثال، انسان به دلیل انتخاب جنسی می تواند قد بلندتر شود. جذابیت فیزیکی افراد نیز می تواند به طور متوسط افزایش یابد. زیرا در جوامع مدرن، انتخاب جنسی نقش مهم تری نسبت به انتخاب طبیعی دارد. به گفته لانگریچ، “جذابیت یک مفهوم نسبی است که ما ممکن است شبیه افراد مشهور به نظر برسیم، اما اگر همه اینطور باشند، دیگر منحصر به فرد نخواهیم بود.”
با پیشرفت تکنولوژی و در طول زمان، انسان ها ممکن است بتوانند به طور خاص تکامل خود را با استفاده از ابزارهای ویرایش ژن مانند CRISPR کنترل کنند. این هم با کمک هوش مصنوعی.
هاجسون می گوید: استفاده از تکنیک های ژنتیکی برای تغییر ظاهر انسان موضوعی بسیار بحث برانگیز و از نظر اخلاقی چالش برانگیز است. با این حال، من فکر می کنم تقریباً اجتناب ناپذیر است که مردم نیز در 50000 سال آینده از این فناوری ها برای خود استفاده کنند. تنها امید ما این است که درک ما از فناوری و اخلاق تا آن زمان عمیق تر شود. من معتقدم چیزهایی مانند ظاهر فیزیکی افراد تا حد زیادی به انتخاب های شخصی در آینده بستگی دارد. فناوری هایی مانند CRISPR و فناوری هایی که هنوز اختراع نشده اند به ما امکان می دهند بسیاری از جنبه های ظاهر خود را تغییر دهیم. حتی می توان تصور کرد که ظاهر افراد در طول نسل ها به همان سرعت مد امروزی تغییر می کند.
میلوند می گوید: من انتظار دارم تا صد سال آینده به فناوری ویرایش ژن تسلط کامل داشته باشیم. در حال حاضر ابزارهای لازم برای ویرایش ژن در دسترس است، اما دغدغه اصلی ما درک کامل عواقب این دستکاری ها است. با گسترش دانش خود در این زمینه، اعتماد به نفس ما برای انجام این کار افزایش می یابد. البته ملاحظات اخلاقی همچنان مانع پیشرفت خواهد بود، اما این محدودیت ها دوام نخواهد داشت.
ما در حال حاضر در آغاز مهندسی ژنتیک هستیم. با این حال، پیشرفت در این زمینه بسیار سریع در حال پیشرفت است.
۲۲۷۲۲۷