میز تحریر پادشاه چارلز آلبرت ساردینیا یک اثر تاریخی و هنری محسوب می شود و در حدود سال 1840 ساخته شده است. این میز تحریر این پادشاهی که برای یک پادشاهی تاثیرگذار و پیچیده ساخته شده است، مانند او پر از رمز و راز است.
یک میز زیبا و مرموز برای پادشاه ساردینیا
به گزارش عصر ایران؛ گفته می شود که این میز چوب ماهون ایتالیایی به طور خاص برای استفاده طراحی شده است. شاه کارلو آلبرتو (چارلز آلبرت ساردینیا، 1849-1798) این میز و صندلی‌های همراه علاوه بر زیبایی، بسیار کاربردی هستند و دارای کارهای چوبی پیچیده با جزئیات هنری ظریف و دقیق هستند.
چوب پرآذین و حکاکی شده دارای طرح های شاخ و برگ، کنده کاری های پیچیده و صورت شیر است، در حالی که پنجه های شیر پایه را تزئین می کند. هیچ بخشی از مجموعه بدون تزئین باقی نمانده است زیرا کنده کاری ها و منبت ها کل قطعه را پوشانده است.
قابل توجه در این زمینه میز تحریر و صندلی همراه دارای کشوهای مخفی و محفظه های مخفی زیادی است که در آنها تعبیه شده است. دستگیره‌ها و اهرم‌های مخفی هوشمندانه، کشوها و پانل‌های مخفی را باز می‌کنند تا مکان‌های ذخیره‌سازی در نرده‌های صندلی، قسمت مرکزی میز، حاشیه‌های تزئینی، گوشه‌ها، سر شیرهای حک‌شده و پایه نمایان شود.
یک سرسره نوشتاری از بالای کشوی میانی در یک طرف میز بیرون زده، در حالی که طرف مقابل دارای یک فضای داخلی مخفی است که هر کدام با محفظه های مخفی پر شده است. این یکی این یکی از بهترین میزهای دست ساز قرن نوزدهم است که طراحی و خلاقیت قابل توجهی را به نمایش می گذارد.
داستان کوتاهی درباره شاه کارلو آلبرتو
کارلو آلبرتو (ایتالیایی) یا چارلز آلبرت پادشاه ساردینیا از 27 آوریل 1831 تا 23 مارس 1849 بود. نام آن با اولین قانون اساسی ایتالیا، منشور آلبرتین، و همچنین با اولین جنگ استقلال ایتالیا (1848-1849) مرتبط است.
او در 2 اکتبر 1798 در تورین به دنیا آمد. پدرش کوچکترین پسر قانونی چارلز امانوئل اول، دوک ساووی، و نوه توماس فرانسیس، شاهزاده کاریگنانو بود. کارلو آلبرتو در سال 1812 در سن دوازده سالگی وارد کالج استانیسلاوس پاریس شد. در آغاز سال 1814، او در مدرسه نظامی در Bourges، فرانسه ثبت نام کرد، به این امید که افسر ارتش فرانسه شود. در 30 سپتامبر 1817، III. او با دختر فردیناند، دوشس بزرگ ماریا ترزا ازدواج کرد و از او صاحب دو فرزند شد. یکی یکی از فرزندان او به نام ویکتور امانوئل پادشاه آینده ساردینیا شد.
او در سال 1831 پس از مرگ پسر عموی بی وارثش کارلو فلیس پادشاه ساردینیا شد. به عنوان پادشاه، او از جنبش‌های مختلف برای مشروعیت اروپا حمایت کرد، ایده ایتالیا فدرال به رهبری پاپ را پذیرفت و اولین قانون اساسی ایتالیا، منشور آلبرتین را در سال 1848 نوشت که تا سال 1947 به قوت خود باقی ماند.
کارلو آلبرتو نیروهای خود را علیه ارتش امپراتوری اتریش در اولین جنگ استقلال ایتالیا (1848-1849) رهبری کرد. او در نبرد ناوار در سال 1849 شکست خورد و متعاقباً به نفع پسرش ویکتور امانوئل دوم از سلطنت کنار رفت. چارلز آلبرت چند ماه بعد در 28 ژوئیه 1849 در سن پنجاه سالگی در تبعید در پورتو پرتغال درگذشت.