فیلم «عزرائیل» (2024)، جدیدترین اثر کارگردان ال کاتز و نویسنده سایمون برت، تجربه ای متفاوت و جسورانه در ژانر ترسناک است که بر روی داستانی تقریباً بدون دیالوگ تمرکز دارد و مخاطب را در دنیایی پسا آخرالزمانی فرو می برد. .
به گزارش فرادید؛ فیلم سینمایی «عزرائیل» با بازی درخشان سامارا ویوینگ داستان زنی به نام عزرائیل را روایت می کند که برای زنده ماندن در برابر نیروهای ناشناس و دشمنان خطرناک تلاش می کند. این فیلم نه تنها به دلیل سکوت تقریبا کامل، بلکه به دلیل حداقل فضا و استفاده هوشمندانه از عناصر بصری و صوتی، تجربه ای منحصر به فرد را به مخاطبان خود ارائه می دهد.
داستان فیلم در جهان پس از «برخیز» می گذرد. یعنی سال ها پیش اکثریت انسان ها زمین را ترک کردند و تنها تعداد نسبتا کمی از بازماندگان روی زمین باقی ماندند. این بازماندگان در جوامع کوچک و پراکنده در اعماق جنگل ها زندگی می کنند. برخی از آنان سکوت را نوعی عبادت و تطهیر برگزیده اند، زیرا بر این باورند که حرف زدن گناهی نابخشودنی است.
عزرائیل، قهرمان اصلی فیلم، زنی است که از یک فرقه مرموز فرار کرده و با معشوقش در جنگل پنهان شده است. اما این پناهگاه امن نیست. به زودی او توسط اعضای فرقه اسیر می شود تا برای موجودات خونخوار قربانی شود. اما او موفق به فرار می شود و این یک چرخه تکراری از تعقیب، دستگیری و فرار دوباره آغاز می شود.
هر بار که عزرائیل از چنگال دشمنانش می گریزد، اوضاع برایش سخت تر می شود. در این میان خشونت وحشیانه و تهدید موجودات ترسناکی به نام «مردم سوخته» که در جنگل پرسه می زنند، داستان را به اوج هیجان و وحشت می رساند.
فضای این فیلم به شدت وهم انگیز و تاثیرگذار است. جنگل‌های تاریک، خرابه‌های پراکنده و کمپ‌های ساده نجات‌یافته، فضایی مرموز و تهدیدآمیز را ایجاد می‌کنند که کاملاً با حال و هوای پسا آخرالزمانی داستان مطابقت دارد.
هدایت کاتز نیز دقیق و هوشمندانه است. او با استفاده از نور طبیعی و سکوت مطلق، احساس تنش و اضطراب را در مواقع ضروری تشدید می کند. عکاسی مارت تانیل نیز تصاویر چشمگیر و به یاد ماندنی را خلق کرده است.
از سوی دیگر، موجودات فیلم با پوست سوخته، دندان های تیز و رفتار حیوانی، وحشت ملموس و واقعی را به داستان اضافه می کنند.
اما یکی یکی از مهم ترین نقاط قوت فیلم، بازی سامارا ویوینگ است که بدون استفاده از کلمات و تنها با حرکات بدن و نگاه های نافذ خود، احساساتی مانند ترس، ناامیدی و در نهایت اراده سرسختانه برای زنده ماندن را به مخاطب منتقل می کند. البته شخصیت های دیگر فیلم بیشتر در حاشیه هستند و عمق زیادی به آنها داده نمی شود.
در مجموع می توان گفت که فیلم «عزرائیل» تجربه جسورانه ای است که سعی دارد بدون تکیه بر دیالوگ، داستانی تاثیرگذار را روایت کند. با این حال، ساختار چرخه ای داستان (دستگیری، فرار و دستگیری مجدد) ممکن است برای برخی از مخاطبان تکراری و خسته کننده به نظر برسد. همچنین، فیلم توضیح کافی در مورد دنیای پسا آخرالزمانی یا انگیزه‌های شخصیت‌ها ارائه نمی‌کند، که می‌تواند برای بینندگانی که به دنبال داستان عمیق‌تر، معنادارتر و منسجم‌تر هستند، ناامیدکننده باشد.
با این وجود، «عزرائیل» با فضای ترسناک، خشونت آشکار و بازی قوی شخصیت اصلی، تجربه ای هیجان انگیز و منحصر به فرد را برای طرفداران ژانر وحشت به ارمغان می آورد. این فیلم نه تنها تمثیلی از بقا در برابر دشمنان بیرونی است، بلکه سفری درونی برای کشف شجاعت و اراده انسان در مواجهه با تاریکی و ناامیدی است.