بعدی- در سال 1944، جان فون نویمان، اقتصاددان، فیزیکدان، ریاضیدان و دانشمند کامپیوتر کتابی با عنوان نظریه بازی ها و رفتار اقتصادی منتشر کرد که دست کم در بین ریاضیدانان سر و صدای زیادی به پا کرد. این کتاب که با اسکار مورگنستر نوشته شده است، تقریباً به اندازه کتاب مقدس است، آنقدر حجیم و پر از اصطلاحات تخصصی است که فقط نظریه پردازان بازی می توانند آن را درک کنند – و برخی برای درست کردن آن تلاش خواهند کرد.
بر اساس گزارش فردا، با وجود این ها، نظریه بازی ها از مرزهای دانش ریاضی فراتر رفته و به ابزاری ارزشمند در تبیین رفتار انسان تبدیل شده است. این نظریه توسط سیاستمداران، زیست شناسان، روانشناسان، اقتصاددانان و بسیاری دیگر در تجارت، تحقیقات و سیاست جهانی استفاده شده است.
تئوری بازی ها نیز می تواند ابزار مفیدی برای والدین باشد. همانطور که والدین می دانند، بچه ها می توانند مذاکره کنندگان سرسختی باشند. و خطرات این مذاکرات زیاد است: نتیجه مذاکرات بین والدین و فرزندانشان می تواند بر خوشبختی خانواده و آینده فرزندان تأثیر بگذارد.
اگرچه گاهی اوقات شامل ریاضیات بسیار پیچیده می شود، توضیح نظریه بازی ها ساده است: نظریه بازی ها علم تفکر استراتژیک است. تئوری بازی همه بازی‌ها را پوشش نمی‌دهد، فقط آن‌هایی را که استراتژی حریف یا مذاکره‌کننده بر تصمیم بعدی شما در بازی تأثیر می‌گذارد، پوشش می‌دهد. بنابراین در این تئوری هیچ ربطی به بازی های تک نفره ندارد، زیرا در این بازی ها اساسا هیچ “حریفی” وجود ندارد که استراتژی او را انتخاب کنید. در مقابل، شطرنج نمونه خوبی از تئوری بازی است که در آن دو استراتژیست ماهر به طور مداوم سعی می کنند حرکات احتمالی حریف را پیش بینی و کنترل کنند.
تشویق کودکان به همکاری یک مثال عالی از نظریه بازی است. چند سال پیش یکی رابرت اکسیلورد، نظریه پرداز بازی در دانشگاه میشیگان، این سوال را مطرح کرد: چه زمانی یک فرد باید با دیگران همکاری کند و چه زمانی باید از همکاری با دیگران دست بردارد؟ او یک بازی کامپیوتری برای رقابت بین نظریه پردازان بازی ساخت و از آنچه دید شگفت زده شد. مبتکرانه ترین راه حل ها برای متوقف کردن رفتار تلافی جویانه، راه حل هایی که در آن هر بازیکن به کاری که بازیکن دیگر انجام می دهد عمل می کند، شکست می خورد. اگر بازیکن اول همکاری کند، بازیکن دوم و سایر بازیکنان همین کار را خواهند کرد. اما اگر اولی همکاری نمی کرد، بقیه هم همکاری نمی کردند.
مزایده ها ادامه دارد یکی نظریه بازی یکی از موضوعات تحقیق است و این موضوع برای والدین نیز مفید است. فرض کنید همه فرزندان شما می خواهند کنترل از راه دور تلویزیون در دستانشان باشد. برای حل این مشکل، یک بازی حراجی را شروع کنید. هر کدام از بچه ها باید مخفیانه روی یک کاغذ بنویسند که می خواهند برای گرفتن کنترل تلویزیون چه کاری انجام دهند. هنگامی که کارت‌ها برگردانده می‌شوند، بالاترین قیمت پیشنهادی حق خرید کنترل از راه دور تلویزیون را به قیمت 1 دلار بیشتر از دومین پیشنهاد برتر به دست می‌آورد. این خیلی بهتر از ورق زدن سکه است، زیرا شخصی که می خواهد تلویزیون را بیشتر کنترل کند به آنچه می خواهد می رسد.
سنت‌های نظریه بازی و تعاملات والدین و فرزند نیز به انصاف متعهد هستند. کودکان مجذوب ایده عدالت هستند. اگر آبنبات چوبی که بین دو نفر تقسیم می شود دقیقاً نصف نشود، کودکی که قطعه کوچکتر را می گیرد شروع به جیغ زدن می کند. نظریه بازی راهی برای انجام این کار به والدین ارائه می دهد.
فرض کنید یک آبنبات چوبی را به دو قسمت تقریباً مساوی تقسیم کرده اید، اما نه دقیقاً. و فرزندان شما می توانند ببینند که اندازه دو قطعه متفاوت است. واضح است که می توانید کاری را انجام دهید که منصفانه به نظر می رسد: ضربه بزنید یا خط تیره. فرزندان شما می توانند عادلانه بودن پرتاب سکه را درک کنند زیرا هیچ کس در نتیجه آن نقش ندارد. چه چیزی می تواند ساده تر از این باشد؟ داری پول میریزی به هوا تکه بزرگتر آبنبات چوبی به برنده می رسد، تکه کوچکتر به بازنده می رسد. اما وقتی سکه می افتد، چیزی تغییر می کند. برنده اکنون معتقد است که تصمیم کاملاً منصفانه بوده است، اما بازنده می‌خواهد یک بار دیگر سکه را برگرداند. به گفته وی، این روش به هیچ وجه منصفانه به نظر نمی رسد.
مشکل ما اینجا معنای عدالت است. ما معمولاً به چرخاندن سکه به عنوان یک کار منصفانه فکر می کنیم. پس مشکل کجاست؟ بر اساس مفاهیم نظریه بازی، نتیجه پرتاب سکه دور از حسادت نخواهد بود. بازنده از روی ناامیدی به برنده حسادت می کند. این یک راه حل رضایت بخش برای شما یا شما است. یکی نه از دو فرزندت
راهی برای به دست آوردن نتیجه بسیار بهتر وجود دارد. فرض کنید مقداری کیک تولد باقی مانده دارید و می خواهید آن را بین دو فرزندتان تقسیم کنید. وقتی آب نبات چوبی را از وسط نصف کنید، باز هم همین مشکل را دارید: تقسیم کیک باقی مانده به دو قسمت مساوی سخت است. بنابراین باید از تکنیکی استفاده کنید که «من برش می‌زنم، تو انتخاب می‌کنی»: دخترت کیک را می‌برد و پسرت به نقشی که می‌خواهد می‌رسد.
بنابراین دختر شما تا حد امکان مراقب است که کیک را به دو قسمت مساوی تقسیم کند، زیرا اگر مراقب نباشد قسمت کوچکتر را می گیرد. از آنجایی که نمی توان کیک را دقیقاً به دو نیم کرد، مسئولیت این کار را به پسر خود می دهید و دفعه بعد این شیفت را انجام می دهید. این عادلانه است و تئوری بازی نشان می دهد که مردم این روش را منصفانه درک خواهند کرد. این روش بسیار بهتر از روش بی رحمانه پرتاب سکه است.
حالا بیایید کار را کمی سخت تر کنیم. به کیکی فکر کنید که نصف آن شکلاتی و نیمی وانیلی است. پسر شما عاشق شکلات است و دختر شما وانیل را ترجیح می دهد. اگر دخترتان کیک را طوری برش دهد که هر تکه نصف آن شکلات و نصف آن وانیل باشد، روش برش منصفانه است. هر قطعه یک اندازه است. اما هیچ یک از بچه ها کاملاً خوشحال نیستند. چون از کیکی که می گیرند خوششان نمی آید. کیک را متفاوت برش دهید.
آن را به نصف تقسیم کنید، قسمت شکلاتی به پسر شما و قسمت وانیلی به دختر شما برسد. الان هر دو واقعا شادتر هستند. هر دو برش منصفانه است، اما بریدن کیک به دو قسمت شکلات و وانیل، اصل بهینه بودن پارتو (جامعه شناس و اقتصاددان ایتالیایی) را برای ما ثابت می کند.
تئوری بازی همچنین می تواند به خانواده کمک کند تا تصمیم بگیرد به تعطیلات کجا برود، چه شام بخورد، چگونه برادران و خواهران را وادار به همکاری بدون دخالت والدین کند، و بسیاری از مشکلات دیگر که خانواده ها اغلب با آن مواجه هستند.
نظریه بازی ها موهبتی از تکامل است که ما را مجبور می کند طبق قوانین دقیق و روشنگر علوم ریاضی عمل کنیم. ما همیشه از این نظریه استفاده می کنیم. نظریه بازی‌های والدین راهی را برای والدین فراهم می‌کند تا قوانین را به وضوح درک کنند و در نظر بگیرند که قوانین در مورد داشتن فرزندان سالم و موفق چه می‌گویند. درک تئوری بازی ها می تواند به ما کمک کند تا به پدر و مادری تبدیل شویم که می خواهیم. ممکن است والدین و فرزندان لزوماً راه حلی برای مشکلات خود در کتاب مبهم فون نویمان پیدا نکنند. همه والدین نظریه پرداز بازی هستند. تنها چیزی که آنها نیاز دارند یک مشت قانون خوب است. این چیزی است که تئوری بازی به ما می دهد.
منبع: aeon.com