به گزارش بازتاب آنلاین، بر اساس مطالعه محمد فضلی و بهرام سلواتی با عنوان گزارش مهاجرت ایرانیان: علل و انگیزه ها، 9 تا 20 پرسشنامه از 12000 پرسشنامه توزیع شد. تیر در سال 1402 تقریباً 19 درصد از پاسخگویان اظهار داشتند که به خارج از ایران مهاجرت کرده و زندگی می کنند. 81 درصد باقی مانده در ایران زندگی می کنند.
نامه نیوز در گزارشی نوشت: در این تحقیق 16 درصد از مردم گفتند که اصلاً به مهاجرت فکر نمی کنند، در حالی که دقیقاً همین تعداد (16 درصد) به مهاجرت نیز فکر کرده و نسبت به آن اقدام کرده اند. علاوه بر این، تنها 20 درصد از 2100 نفری که مهاجرت کرده اند، قصد بازگشت به ایران را دارند.
اکثر افرادی که مهاجرت آنها تایید شده یا طرفدار مهاجرت بوده اند (بین 50 تا 60 درصد) در سازمان ها و شرکت های ایرانی کار می کنند. بنابراین ناگفته نماند که مهاجرت این افراد فشار زیادی بر تامین نیروی انسانی در شرکت ها و سازمان های ایرانی وارد می کند.
عوامل کلان اقتصادی مانند «ارزیابی وضعیت اقتصادی»، «نگاه به ایران» و «مزایای مهاجرت برای زندگی خصوصی» نسبت به متغیرهای مربوط به سازمان محل کار، تأثیر بیشتری بر تصمیم مهاجرت افراد دارند.
علاوه بر این، با بالا رفتن سن افراد، تمایل آنها به مهاجرت کاهش می‌یابد، در حالی که افزایش تحصیلات و درآمد انگیزه آنها را برای مهاجرت تقویت می‌کند. این گزارش نشان می دهد که ارزشمندترین سرمایه انسانی در حال خروج است.
اگرچه سه متغیر سن، آخرین درجه و درآمد بر تصمیم مهاجرت تأثیر دارند، اما این تأثیر بسیار ناچیز است. متغیرهایی که بر نگرش افراد نسبت به مسائل کلان اقتصادی و مزایای مهاجرت به زندگی شخصی نظارت می کنند نیز از مهمترین عوامل تصمیم گیری هستند. مهاجرت محسوب می شوند.
مهاجران ایرانی که قبل از مهاجرت در شرکت ها و سازمان های ایرانی کار می کردند نسبت به کسانی که هنوز در ایران مشغول به کار هستند، احساس عدالت توزیعی بیشتری داشتند. میانگین احساس عدالت توزیعی در میان مهاجرانی که از ابتدای سال 2017 از کشور مهاجرت کرده اند نیز وجود دارد. به طور قابل توجهی کمتر از کسانی است که قبل از سال 2017 مهاجرت کرده اند.
۴۷۲۳۶