ایرانیان در بطن فرهنگ دیرپای خود حامل تمدن باروری هستند که با وجود فراز و نشیب های مختلف در همه اعصار همچنان همبستگی خود را حفظ کرده است و محور مقاومت ما در برابر حوادث گوناگون جنبه اجتماعی باورهای خوب ماست. آداب و رسوم در سرزمین عزیزمان از شمال تا جنوب، از شرق تا غرب، از تبریز تا کرمان و سیستان، از شیراز و اصفهان تا قزوین و همدان، از قم و مشهد تا آبادان و بندرعباس و در یکی که در این مرز متراکم کلمه همه جا جاری است.
آنچه امروزه میراث فرهنگی ناملموس نامیده می شود، بر همین بنیان اندیشه و حیات اجتماعی ملت ها استوار است که منشأ هویت و اصالت مردم است. میراث ناملموس یکی یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین عوامل اتحاد مردم از هر گروهی، قومیت و زبان و عامل وحدت بخش و تداوم هویت قومی و ملی ما ایرانیان در محدوده جغرافیایی ایران و حوزه های فرهنگی آن است. خوشبختانه میراث ما ایرانیان بر دو بال ایرانی بودن و اسلام است و همزیستی این دو جنبه قابلیت های منحصر به فردی را در فرهنگ ما ایرانیان ایجاد کرده است. از طریق تعامل بین آیین های مذهبی و جشن های ملی، پیوندهای عمیق فرهنگی پدید آمده است که درخت تنومند فرهنگ غنی اسلامی ایران را با وجود طوفان حوادث مختلف، دست نخورده نگه داشته است. همانطور که ایرانیان در عاشورا، اربعین و رمضان، در نوروز و یلدا و دیگر آئین‌های ملی عشق و علاقه خود را به پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت او ابراز می‌کنند، پیام این است. مهر و دوستی و صلح طلبی این کشور به منصه ظهور خواهد رسید و مورد توجه جهانیان قرار خواهد گرفت.
جشن یلدا که قرن هاست توسط خانواده های ایرانی در پایان پاییز برگزار می شود. یکی یکی از نمادهای دلنشین همزیستی، ایمان دینی و روحیه عاشقانه ما ایرانیان است. این جشن یکی یکی از کهن ترین و زیباترین آیین های ایرانی است که نه تنها برای ما ایرانیان بلکه برای تمام جهان نماد فرهنگی غنی و درخشان است و پیوند عمیق جامعه ایرانی با آداب و رسوم فرهنگی و اجتماعی را به عنوان عاملی نشان می دهد. در برقراری ارتباطی ناگسستنی و عمیق با خلقت و طبیعت. شب یلدا، طولانی ترین شب سال، پایان تاریکی و تولد خورشید روشن و گرما است. پایان تاریکی و آغاز نیکی، پایان سختی‌ها و آغاز گشایش، چنانکه در کلام الهی به آخرین فرستاده‌اش ثبت شده است: «ان ماءالعصر یسرا» و در فرهنگ ما ایرانیان چنین است: این پایان شب سیاه، سفید.» به نظر ما اهمیت یلدا با فراتر رفتن از مرزها و نفوذ در کشورهای دیگر از جمله اروپا، بیشتر می شود. پس این واقعه با میلاد حضرت عیسی (ع) همراه است و این بدان معناست که فرهنگ ایرانی دارای حداکثر قدرت تعامل، دوستی و هماهنگی است.
آداب و رسومی که برای جشن گرفتن این شب به دست ما رسیده است، نشان از خرد و دانش فراوان ایرانیان دارد. از محفل اهل بیت و تکریم بزرگترها گرفته تا حافظ و تفل خوانی از زبان الغیب تا میوه های برگزیده آن شب: انار، هندوانه، سیب و… که یادآور طلوع خورشید است. رنگ جلوه‌های بی‌نظیری از تاریخ کهن این سرزمین را شکل داده و پیوند آن با نیایش با خدا و درخواست نور و رهایی از تاریکی رنگی دو چندان به آن بخشیده است. پیام یلدا این است که شب در اوج خود به پایان می رسد و سرانجام طلوع فجر را بشارت می دهد.
به طور خلاصه، اگر انسان بخواهد ریشه فرهنگی و اصالت خود را در زندگی معاصر حفظ کند و زندگی عاقلانه و معناداری داشته باشد، ناگزیر باید به هویت خود بازگردد و از فرهنگی که در آن رشد کرده است بهره مند شود. فرهنگی که مهر و دوستی و هماهنگی موضوع اصلی آن است و با امید و همبستگی و انسجام بر تاریکی ها غلبه می کند.
۵۷۵۷