به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین و گجت نیوز، دانشمندان از زمانی که یونانیان باستان اولین مشاهدات خود را از ماه و آسمان کروی انجام دادند، متوجه این موضوع شدند. زمین گرد آیا همه ما تصاویر زیبایی از زمین از فضا دیده ایم. برخی از این تصاویر توسط فضانوردان و برخی دیگر توسط ماهواره هایی که در مدار زمین می چرخند گرفته شده است. اما چرا وقتی ما به اطراف نگاه می کنیم سیاره ما به اطراف نگاه نمی کند؟
چرا ما متوجه نمی شویم که زمین گرد است؟
به گزارش بازتاب آنلاین به نقل از گجت نیوز، پاسخ به این سوال مربوط به سوال پرسپکتیو است. انسان ها موجودات نسبتا کوچکی هستند که در یک سیاره بسیار بزرگ زندگی می کنند.
قد بزرگسالان معمولاً 1.5 تا 2 متر است، قد کودکان کمتر است. تصور کنید شما یک طناب‌باز در سیرک هستید و روی توپی به قطر حدود یک متر ایستاده‌اید. از بالای این توپ می توانید تمام جهات خم شدن زیر پای خود را ببینید.
حالا یک مگس کوچک را روی همان توپ سیرک تصور کنید. زاویه دید مگس احتمالاً یک میلی متر یا کمتر از سطح است. از آنجا که مگس بسیار کوچکتر از توپ است و میدان دید آن نزدیک به سطح است، نمی تواند کل توپ را ببیند.
زمین حدود 12.8 میلیون متر عرض دارد و حتی نقطه دید یک انسان بلند تنها حدود 2 متر بالاتر از سطح آن است. وقتی روی زمین می ایستیم، چشمان ما نمی توانند وسعت زمین کروی شکل را درک کنند. حتی اگر به قله اورست که 8850 متر بالاتر از سطح دریا است صعود کنید، باز هم نمی توانید گردی زمین را درک کنید و به نظر می رسد زمین در آنجا صاف است.
تنها راه برای دیدن انحنای زمین، پرواز بیش از 10 کیلومتر از سطح آن است. زیرا طول افقی که می بینیم بستگی به ارتفاع ما از سطح زمین دارد.
اگر روی زمین بایستیم و بدون مانع باشیم، می توانیم حدود 3 مایل (4.8 کیلومتر) تا افق را ببینیم. این مقدار برای دیدن بخش کافی از محیط زمین برای دیدن انحنای زمین در افق کافی نیست. در چنین شرایطی، مانند مگس روی توپ سیرک، ما نمی توانیم به اندازه کافی لبه محل برخورد آسمان و زمین را ببینیم.
برای دیدن کل سیاره کروی، باید با یک فضانورد یا یک ماهواره به فضا پرواز کنید. این سفر به شما دید کاملی از گرد بودن زمین از فاصله بسیار دورتری می دهد.
هواپیماهای تجاری بزرگ نیز می توانند به ارتفاعی پرواز کنند که نمای بسته ای از انحنای زمین فراهم می کند. البته دید خلبانان از جلوی هواپیما بیشتر از دید مسافرانی است که از پنجره های کناری به فضا نگاه می کنند.
زمین کاملاً کروی نیست
حتی از فضا هم نمی توان فهمید که زمین کروی است: زمین کاملاً گرد نیست. در واقع، زمین کروی با درجه کمی صافی یا جرم بیضوی در نظر گرفته می شود. در واقع، پهنای زمین در خط استوا کمی بیشتر از ارتفاع آن است، مانند کره ای که کسی روی آن بنشیند و کمی آن را صاف کند.
این پدیده به دلیل چرخش زمین رخ می دهد که نیروی گریز از مرکز ایجاد می کند. همان نیرویی که اگر روی چرخ و فلک می چرخید و به آن نمی چسبید، شما را بیرون می انداخت. این نیرو یک برآمدگی جزئی در ناحیه کمر زمین (استوا) ایجاد می کند.
ویژگی های توپوگرافی روی سطح زمین مانند کوه ها و ترانشه های اعماق دریا نیز شکل زمین را اندکی تغییر می دهند. این عوارض باعث تغییرات جزئی در قدرت میدان گرانشی زمین می شود. نیرویی که تمام اجسام روی زمین را به سمت مرکز سیاره می کشد.
در رشته زمین شناسی شاخه ای به نام ژئودزی وجود دارد که به بررسی شکل زمین و موقعیت آن در فضا اختصاص دارد. در نظر گرفتن اصول ژئودزی برای بسیاری از فعالیت ها مهم است. از ساخت شبکه های فاضلاب گرفته تا ایجاد نقشه های دقیق از افزایش سطح دریا تا پرتاب و ردیابی فضاپیماها. مطالعه سیاره زمین اکنون یک حوزه مهم از تحقیقات علمی است و به ما یادآوری می کند که ما هنوز در مورد این سیاره شگفت انگیز که خانه ما است، یاد می گیریم.
