به گزارش بازتاب آنلاین آنلاین، یولانده کورنلیا جیووانی جونیور، متولد 1943 در ناکسویل، تنسی و خواهر بزرگترش «نیکی» نامیده می شود، در دانشگاه فیسک در نشویل تحصیل کرد. در آنجا با چندین نویسنده سیاه پوست از جمله امیری باراکا و دادلی رندال آشنا شد و سپس در دانشکده هنر دانشگاه کلمبیا به تحصیل شعر پرداخت.
او در سال 1968 دو مجموعه شعر اول خود را به نام‌های احساس سیاه، صحبت سیاه و قضاوت سیاه منتشر کرد و شروع به فعالیتی کرد که شامل بیش از 30 کتاب بود، از جمله کسانی که بادهای شب را می‌رانند و دوچرخه‌ها: عاشقانه نیکی جیووانی.
او به جنبش نوظهور هنر سیاه که شامل چهره هایی مانند مایا آنجلو، جیمز بالدوین، تلونیوس مونک و آدری لرد بود، پیوست. جووانی به عنوان یک فعال حقوق مدنی و نویسنده سیاسی، توجه FBI را نیز به خود جلب کرد. او به روزنامه پیتسبورگ گفت که افسرانی را که او را زیر نظر داشتند برای قهوه به خانه اش دعوت کرد زیرا می دانست که می خواهند تحقیق کنند.
در دهه 1970، جیووانی به یک چهره عمومی تبدیل شد و اشعاری درباره آزادی سیاهان و همچنین عشق، رابطه جنسی و شادی های کوچک زندگی خانوادگی نوشت.
جیووانی از سال 1987 تا 2022 در ویرجینیا تک به تدریس زبان انگلیسی پرداخت. در سال 2007 یکی او در میان شاگردان سابق شعرش، 32 نفر را در تیراندازی در ویرجینیا تک کشت. جیووانی بعداً گفت که در سال 2005 از دانشگاه خواسته بود که او را از دوره اش حذف کند زیرا احساس می کرد او یک تهدید است.
جیووانی در مورد این تیراندازی گفت: “کشتن، فقدان تخیل است.” این ناتوانی در درک خود و جایگاه خود در جهان است. “زندگی ایده جالب و… خوبی است.”
در زمان مرگ، او مشغول کار بر روی آخرین مجموعه شعر خود و همچنین خاطرات خود با عنوان خیابانی به نام مولوینی بود. کتاب‌های «دوچرخه‌ها: عاشقانه‌های نیکی جیووانی» و «فانوس دریایی در مه غلیظ» از این نویسنده در ایران منتشر شده است.