عصر ایران; مصطفی دانسته – ویدئویی از امیر قلعه نویی سرمربی تیم ملی فوتبال در رسانه ها و شبکه های اجتماعی منتشر شد. قلعه نویی در این فیلم از هواداری که با او دست نداد عذرخواهی می کند و توضیح می دهد که در آن لحظه فرد مورد نظر را ندیده و متوجه حضور آنها نشده است. خودش را هم با گفتن سرماخوردگی توجیه می کند.
پس از تماشای این فیلم در ابتدا فکر کردم این حرکت نشان از روحیه عالی قلانوی دارد و نشان از احترام او به هوادارانش دارد. اما بعد از اینکه کنجکاو شدم و نسخه کامل فیلم را تماشا کردم، داستان متفاوتی شکل گرفت. قلانوی در فیلم اصلی نه تنها طرفدار را می بیند، بلکه به وضوح دستش را پس می کشد. این در حالی است که او افراد مشهور زیادی را در همان مراسم (درگذشت مادر حمید استیلی) دیده بود.
این تناقض ظاهری مشکلی را برجسته می‌کند که فراتر از یک بهانه ساده است: قلعه‌نویی واقعیتی را پنهان کرده و روایت مطلوبی از تاریخ ارائه کرده است. بعید است اگر فیلم اکران نمی شد و تحت فشار افکار عمومی قرار نمی گرفت، این عذرخواهی نیمه جان انجام می شد.
دو اتفاق تلخ در این داستان رخ داد:
طبقه بندی اجتماعی افراد:
چنین رفتاری برای فردی که خود از دل جامعه می آید و سال ها در جنوب تهران زندگی می کند غیرمنتظره است. گویی برای قلانوی افراد مشهور و معروف مستحق آغوش و بوسیدن هستند، اما افرادی را که «نداشتن» می دانند باید نادیده گرفته و نادیده گرفت.
مداحان برای دیدن عزیزانشان مدت زیادی در مقابل مسجد خاترم، محل تمرین، سینما و… می ایستند تا عکس یا امضا بگیرند. قدر این عشق را بدانید که بدون آن شما یک فرد معمولی هستید، آنقدر عادی که حتی خانواده تان آنقدر مشتاق عکس گرفتن با شما نیستند.
یک عذرخواهی نابخردانه:
عذرخواهی قلانوی صرفاً پاسخی نمایشی به سرکوب انتقادات بود. اگر واقعا متاسف بود بدون دلیل و عذرخواهی صمیمانه از این هوادار عذرخواهی می کرد و ماجرای سرد را مطرح نمی کرد. این گونه عذرخواهی ها نه تنها از دل بیرون نمی آیند، بلکه ارزش اخلاقی یک حرکت خوب را از بین می برند.
البته باید توجه داشت که حریم خصوصی افراد مشهور نیز باید رعایت شود. طرفداران باید بدانند که عکس گرفتن، بوسیدن یا در آغوش گرفتن باید با رضایت طرف مقابل انجام شود. اما دست دادن یک حرکت اجتماعی ساده است و کشیدن دست هنگام دست دادن رفتار قابل قبولی نیست.
به نظر می رسد در جامعه ما مفهوم عذرخواهی واقعی فراموش شده است. عذرخواهی های زیادی با روایت های نادرست و برای حفظ ظاهر صورت می گیرد. این داستان نیز نمونه ای از این مشکل است.
امیدواریم روزی برسد که احترام به مردم و پذیرش اشتباه در جامعه ما نهادینه شود. افراد آشنا همچنین باید به خاطر داشته باشند که خودشان زمانی متعلق به همان مردم بودند. افرادی که گاهی فقط می خواهند لبخند، عکس یا لحظه ای از یک فرد مشهور جلب کنند.
