به گزارش ایمنا، کالیفرنیا با معرفی نسل جدید حمل و نقل ریلی مسافری گامی به سوی آینده ای با کربن کمتر برداشته است. این ایالت در حال آزمایش قطار هیدروژنی ZEMU است که با هیدروژن کار می‌کند و در صورت موفقیت‌آمیز، می‌تواند تحولی در حمل‌ونقل بدون انتشار برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی ایجاد کند.
قطار مسافری Zemo بدون آلایندگی با سه واگن مسافری، پنجره های بلوک، نمای بیرونی آبی رنگارنگ و ترکیبی از سیستم های هیدروژن و باتری. یکی اکنون این یکی از سازگارترین اشکال حمل و نقل در کالیفرنیا است، تنها انتشار ثانویه آن بخار آب است و هیچ دی اکسید کربن یا آلاینده دیگری تولید نمی کند.
Zemo از هیدروژن برای تامین انرژی موتورها و سیستم های باتری استفاده می کند. اگرچه هیدروژن راه حل جدیدی در صنعت حمل و نقل نیست، اما روشی که Zemo از آن در مقیاس بزرگ استفاده می کند می تواند به استاندارد جدیدی در این صنعت تبدیل شود. قطارهای هیدروژنی در حال حاضر در کشورهایی مانند آلمان و بریتانیا در حال استفاده هستند، اما ایالات متحده در مرحله آزمایشی است.
چشم انداز کالیفرنیا برای سیستم حمل و نقل عمومی مبتنی بر هیدروژن تا سال 2025 نشان دهنده تعهد این ایالت به آینده ای سبز است. تلاش‌های مستمر برای آینده‌ای بدون کربن به قطارهای هیدروژنی کمک می‌کند تا حمل‌ونقل کارآمد و مقرون‌به‌صرفه را برای میلیون‌ها مسافر در سراسر جهان فراهم کنند.
مقایسه قطارهای هیدروژنی و الکتریکی
در مقایسه با قطارهای الکتریکی که به سیستم‌های قدرت مانند خطوط هوایی متکی هستند، قطارهای هیدروژنی مانند Zemo از نظر هزینه و زیرساخت انعطاف‌پذیرتر هستند و آنها را به انتخاب اقتصادی‌تر و کاربردی‌تر در بسیاری از نقاط جهان تبدیل می‌کند.
اگرچه قطارهای الکتریکی نسبتاً بدون آلودگی هستند، اما به برق از منابع دیگر متکی هستند و اگر شبکه ای که آنها را تغذیه می کند تجدید پذیر نباشد، مزایای زیست محیطی آنها از بین می رود. از سوی دیگر، هیدروژن را می توان از انواع منابع تجدیدپذیر تولید کرد و می توان از آن برای سفر استفاده کرد.
اگرچه استفاده از هیدروژن به عنوان سوخت مزایای زیادی دارد، اما چالش هایی را نیز به همراه دارد که مهم ترین آنها بحث ایمنی است. این به این دلیل است که هیدروژن یک ماده قابل احتراق است و به شرایط پیچیده ذخیره سازی و استفاده نیاز دارد. با در نظر گرفتن مزایا و معایب هر دو نوع قطار، انتخاب هر نوع قطار به پتانسیل تولید محلی، زیرساخت و نیازهای مسیر بستگی دارد. در بسیاری از موارد، یک راه حل هیبریدی ممکن است بهترین گزینه برای کربن زدایی شبکه های ریلی باشد.