به گفته محققان، استفاده پزشکان از اصطلاحات نادرست در برخورد با بیماران می تواند عواقب ناگواری داشته باشد و نه تنها باعث افزایش درد و ترس آنها شود، بلکه اعتماد به پزشکان و موسسات پزشکی را کاهش داده و تصمیم گیری بیماران و درمانگران را مخدوش می کند. محققان فهرستی از این «عبارات ممنوعه» را تهیه کرده اند.
به گزارش یورونیوز، زمانی که ما آسیب پذیر هستیم، حتی یک کلمه یا رفتار نادرست پزشک و کادر درمان می تواند برای ما اهمیت زیادی پیدا کند. ما هرگز دوست نداریم از پزشکان جملات دلسرد کننده مانند “کاری نمی توانیم انجام دهیم” یا بدتر از آن، “ما فقط چرخ های خود را می چرخانیم” بشنویم.
اگرچه علم پزشکی به طور مداوم در حال تکامل است، جنبه های بیمار مانند ترس، کمبود دانش، انتظارات غیر واقعی و درد بخشی جدایی ناپذیر از مراقبت های پزشکی هستند.
پرداختن به نگرانی های بیمار در فرآیندهای درمانی پیچیده، مانند درمان نارسایی قلبی پیشرفته، سرطان مرحله نهایی و بیماری های ریه، اغلب نیاز به توضیحات مفصل دارد. با این حال، ماهیت این گفتگوها ممکن است باعث شود برخی از پرسنل درمان به جملات مستقیم و ساده‌تر متوسل شوند، که ممکن است بیماران و خانواده‌هایشان آن را غیر حساس یا حتی توهین‌آمیز بدانند.
لئونارد بری، محقق دانشگاه A. بنابراین M. Texas گفت: “بیماری های جدی نه تنها باعث درد جسمی، بلکه آسیب روحی نیز می شود. رفتار پزشک از جمله ارتباط کلامی و غیر کلامی می تواند این درد روانی را افزایش یا کاهش دهد.
به گفته بری و همکارانش، برخی از عبارات هرگز نباید توسط پزشکان در شرایط سخت استفاده شود.
عبارات ممنوعه
گروهی از محققین عباراتی را پیدا کردند که آنها را “تقاطع مکالمه” می نامند. این اظهارات که از طریق یک کارآزمایی بالینی به دست آمده است، بیماران را ناتوان می کند و به نوعی آنها را از تصمیم گیری معنادار در مورد مراقبت های پزشکی باز می دارد.
بر اساس تحقیقات این تیم تحقیقاتی، این اصطلاحات عبارتند از:
“کار دیگری نمی توانیم بکنیم.”
“این بهتر نمی شود.”
“دست از نگاه کردن بردارید”
“تا اینجا ما یک قدم به عقب برداشته ایم”
“میخوای همه کارها رو انجام بدیم؟”
“جنگیدن” یا “جنگیدن”
“نمیدونم چرا اینقدر دیر اومدی”
«بقیه پزشکان چه می‌کردند/به چه فکر می‌کردند؟»
تیم مراقبت همچنین به پزشکان توصیه کرد که از این اصطلاحات استفاده نکنند، به ویژه در هنگام مراقبت از بیماران سرطانی:
بیایید فعلا نگران این موضوع نباشیم.
“شما خوش شانس هستید، بیماری مرحله 2 است.”
“تو شیمی درمانی شکست خوردی”
این اظهارات نگرانی بیمار را مشروعیت نمی بخشد و این تصور را ایجاد می کند که مراحل اولیه سرطان چیزی است که باید از آن تشکر کرد. علاوه بر این، بیمار با چنین اظهاراتی احساس می کند که در استفاده از این روش درمانی شکست خورده است، نه اینکه بداند در درمان شیمی درمانی شکست خورده است.
چه کاری می توان انجام داد
به گفته بری و همکاران، پزشکان می توانند گفتگوهای صادقانه و متفکرانه تری با بیماران و خانواده هایشان داشته باشند.
آنها باید یاد بگیرند که عباراتی را که ناخواسته باعث ترس، توهین یا ضعف می شوند شناسایی کنند و سبک ارتباطی خود را مرور کنند.
این فرصت زمانی ایجاد می شود که پزشکان بیماران را به صحبت دعوت می کنند. این را می توان با پرسیدن سوالی از آنها انجام داد. آنها می توانند با استفاده از شکل دیگری از گفتار از استفاده از “کلمات ممنوعه” اجتناب کنند. به عنوان مثال، پزشکان به جای گفتن “او بهتر نمی شود”، ممکن است بگویند: “نگرانم که او بهتر نشود.” چنین تغییر کوچکی باعث می شود “به سمت krah رفت” به جای یک پیش بینی قطعی، نشانه نگرانی باشد.
از سوی دیگر، کلماتی مانند «مبارزه» و «جنگ» نشان می دهد که اراده فرد در غلبه بر بیماری نقش تعیین کننده ای دارد; و بیماران ممکن است احساس کنند که اگر به اندازه کافی مقابله نکنند، دیگران را ناامید می کنند. برای حل این مشکل، پزشکان می توانند بگویند «ما با هم در مقابل این بیماری ایستاده ایم» و بیماران احساس کنند که یک تیم در کنار خود دارند.
بری افزود: «تاکید دانشکده‌های پزشکی بر علوم پزشکی است، اما گنجاندن آموزش ارتباطات در برنامه درسی نیز مهم است.
به نظر وی داشتن اساتید مستعد و بیمار محور و الگوهای ارتباطی در دوره آموزش پزشکی و دستیاری بسیار موثر است.