خیابان لاله زار تهران که زمانی محل اجتماع فرهنگی ایران با سینماها و تئاترهای فراوان و مرکز نشریات هنری و فرهنگی بود، دیگر همان خیابان نیست و تاریخ خود را از دست داده است. نه از شلوغی فرهنگی این خیابان که در فیلم های دهه 40 می دیدیم اثری نیست و نه از تئاتر معروف و سینماهای معروف و تاریخی اش.
به گزارش ایلنا، از لاله زار که روزگاری قطب فرهنگی ایران پر از سینما، تئاتر و مراکز نشر هنری و فرهنگی بود، حتی یک خیابان باقی نمانده است. لاله زار تاریخ خود را از دست داده است. نه از شلوغی فرهنگی این خیابان که در فیلم های دهه 40 می دیدیم اثری نیست و نه از تئاتر معروف و سینماهای معروف و تاریخی.
دولت های قبلی و شهرداران گذشته، حال و آینده دیگر در موقعیتی نیستند که بتوانند کاری برای بازگرداندن این جسد به زندگی فرهنگی سابق خود انجام دهند. از این رو طرح های ساماندهی لاله زار که شهرداران قبلی بودجه های هنگفتی برای آن در نظر گرفته بودند با شکست مواجه شد و تبدیل به یک نمایش فرهنگی شد و لاله زار به همین شکل باقی ماند.
لاله بیمار می میرد
اسکندر مختاری (پیشکسوت میراث فرهنگی و کارشناس مرمت بناها و بناهای تاریخی) تلاش های زیادی برای بازگرداندن لاله زار به زندگی فرهنگی انجام داد، اما گفت: تا زمانی که لاله زار مثل یک بیمار از دنیا می رود، نمی توانیم اصرار کنیم که فرهنگسراهای او باشند. از جمله سینماها و تئاترها زنده هستند و کاربر اصلی خود را پیدا می کنند.
این پیشکسوت میراث فرهنگی می گوید: قدم اول احیای لاله زارها است. ظرفیت لاله زار سالهاست که به ظرفیت رسیده است و بهترین کار این است که برقکاران لاله زار به مکان دیگری در تهران نقل مکان کنند. درست مانند فروشندگان مبلمان و فروشندگان لوازم خانگی که نقل مکان کرده اند و فقط نمایشگاه های آنها در مکان های قبلی خود باقی مانده است. تا این اتفاق نیفتد و به موازات این اقدام هیچ کاربری فرهنگی در این خیابان تاریخی پایتخت صورت نگیرد، لاله زار مرده است.
مختاری تاکید کرد: لاله زار دیگر خیابان نیست. بلکه یک اسکله بزرگ برای صنعت برق است. لاله زار به خیابانی تبدیل شده است که جز خریدار و فروشنده کالاهای الکترونیکی نمی تواند وارد این خیابان شود که روزگاری مرکز فرهنگی تهران بوده است.
بناهای دوره پهلوی اول در لاله زار همگی به ساختمان های تجاری تبدیل شدند
به گفته این متخصص مجرب مرمت میراث فرهنگی و آثار تاریخی، 17 سینما در لاله زار وجود دارد و تعداد آثار تاریخی این خیابان بسیار چشمگیر است. 80 درصد ساختمان های لاله زار و اطراف این خیابان تاریخی هستند. مهمترین آنها خانه حسن پیرنیا است که مرمت شده و اکنون به مرکز مطالعات تاریخی طب اسلامی تبدیل شده است. خانه هرمز پیرنیا، خانه سفیر دانمارک، خانه اتحادیه، خانه علاالدوله حاکم تهران در لاله زار بناهایی هستند که از لایه تاریخی دوره قاجار در سال 1370 به جای مانده است. این خیابان
وی ادامه داد: از لایه تاریخی دوره پهلوی اول قسمت اصلی این خیابان می آید که سینماهای لاله زار، چاپخانه فاروس و چندین هتل در آن قرار دارند.
مختاری با بیان اینکه همین بناهای دوره پهلوی اول در لاله زار نیز به ساختمان تجاری تبدیل شده است، افزود: غیر از هتل های لاله زر شمالی که کاربری خود را حفظ کرده اند و ساختمان های دوره قاجاریه که دارای فرهنگی هستند. استفاده، سایر بناهای دیوار پهلوی اول همگی انبار و مغازه بوده و به تجارتخانه تبدیل شده است.
احیای لاله زار ناموفق بود
این کارشناس تهرانی تصریح کرد: تاکنون تمامی برنامه ریزی ها برای احیاء و احیای لاله زار تهران برای بازگشت این خیابان به کاربری اولیه بی نتیجه بوده و میزان موفقیت آن ها نیز بسیار پایین بوده است، همچنین کار خانه اتحادیه نیز همین طور بوده است.
مختاری با یادآوری مسئولیت شهرداری های کشور و وزارت میراث فرهنگی در حفظ و نگهداری بناها و بناهای تاریخی شهرها، گفت: سازمان زیباسازی شهر تهران و وزارت میراث فرهنگی و مهمتر از آن، … «وزارت کل میراث فرهنگی استان تهران و همچنین پلیس راهنمایی و رانندگی تهران رسیدگی کنند و بپرسند که چرا اجازه نداده است خیابان لاله زار تهران که روزگاری محل اجتماع فرهنگی این شهر بوده است به پیاده رو تبدیل شود. منطقه به مدت 25 سال
وی افزود: از سال‌ها پیش پیشنهاد و برنامه‌ای برای تبدیل خیابان لاله‌زار تهران به پیاده‌رو و جمع‌آوری ترافیک سنگین این خیابان وجود دارد، اما پلیس راهنمایی و رانندگی شهر تهران اجازه نمی‌دهد این خیابان بسته شود. به منطقه عابر پیاده تبدیل شود.