جشنواره فیلم رم ایتالیا شب گذشته اعلام کرد که از بازیگر 61 ساله هالیوود به دلیل «سفر فوق‌العاده به عنوان یک بازیگر» جایزه یک عمر دستاورد هنری را تجلیل کرد و سپس فیلم جدید دپ به نام «مودی» را به نمایش گذاشت. این فیلم به عنوان یک گردباد ۷۲ ساعته در زندگی هنرمند بوهمی آمادئو مودیلیانی معروف به مودی توصیف شده است.
گزارش کردن مهر به گزارش استاندارد، در همین حال جشنواره فیلم رم، عکس‌هایی از دپ در اینستاگرام به اشتراک گذاشت که نشان می‌دهد او مجسمه طلایی را از ریکاردو اسکامارچیو، یکی از بازیگران فیلم Moody دریافت کرده است.
دپ که در طول سال‌ها در مجموعه‌ای از فیلم‌ها بازی کرده و به عنوان کاپیتان جک اسپارو در فرانچایز دزدان دریایی کارائیب به شهرت جهانی دست یافته است، در فیلم‌های تیم برتون از جمله ادوارد دست قیچی، چارلی و کارخانه شکلات‌سازی فکتوری میهمان بوده است. “، “عروس مرده”، “سوئینی تاد: آرایشگر شیطان در خیابان فلیت” و “آلیس در سرزمین عجایب”.
این بازیگر که در سال های اخیر با همسر سابقش امبر هرد درگیر یک پرونده پرحاشیه بوده است، مصاحبه ای نیز با هالیوود ریپورتر انجام داده است که در ادامه می آید:
آل پاچینو اولین بار در سال 1997 این فیلم درباره مودیلیانی را به شما پیشنهاد کرد. چرا ساخت آن سال ها طول کشید؟
ما در آن زمان روی «دونی براسکو» با هم کار می‌کردیم و آل قرار بود آن را کارگردانی کند و در حالی که با من در مورد آن صحبت می‌کرد، از من خواست که نقش مودیلیانی را بازی کنم. بعد به نحوی همه چیز متوقف شد و بعد از 20 سال آل به من زنگ زد و [به تقلید از صدای پاچینو]او گفت: هی جان، به نظر من باید کار مودیلیانی را کارگردانی کنی. گفتم: من چطور؟ چرا
چه حسی نسبت به کارگردانی دارید؟ این دومین تلاش شما برای کارگردانی یک فیلم است. اولین “شجاع” در سال 1997 عملکرد خوبی نداشت.
«شجاع» به این خوبی عمل نکرد. خوب به خاطر دارم که منتقدان مخالف بودند و من فقط باید یاد می گرفتم که چه کار کنم. شما از این چیزها درس می گیرید.
آیا با مودیلیانی همذات پنداری کردید؟ او یک مرد وحشی بود. او مردی پرمشغله بود که عاشق مواد مخدر و راک اند رول بود و طرد شدن را تحمل نمی کرد.
او دقیقا برعکس من است. من رد شدن را دوست دارم [می‌خندد.]
آیا راه هایی برای درک او به عنوان یک شخصیت وجود دارد؟
البته. من مثل مودیلیانی نبودم بزرگ شدم، اما تو می دانی از کجا باید بالا بروی، از یک نردبان یا یک دیوار، تا به نقطه ای برسی که مسیرت روشن است. من او را به این معنا درک می کنم که او با سبک خاص خود به اسلحه هایش چسبیده بود، ابزاری که در آن زمان بسیاری در برابر آن مقاومت می کردند.
او هم مثل شما به دلیل مسائل شخصی مدتی در بیابان بود. آیا این توصیف خوبی است؟
کویر وسیعی بود و در نهایت آن کویر وسیع چیزهای زیادی به من آموخت.
چه درس هایی آموخته اید؟
ببینیم باید خنده دار باشه یا درست باشه؟ [می خندد.]
ماه گذشته در سن سباستین گفتی که زندگی ات تبدیل به سریال تلویزیونی شده است. آیا هنوز هم چنین احساسی دارید؟
راستش را بخواهید، من می توانم همین الان اینجا بنشینم و به تمام قطعات ضربه خورده فکر کنم و اینکه چگونه همه مخالف من بودند و می گویند بله بله بله او از راه افتاده است… چیزهای بی پایانی مانند آن. من می توانم همه آن را به خاطر بسپارم. اما همه چیز گذشت. برخی از زیباترین مسائل آن زمان نبود برخی خنده دار بودند. بعضی ها دیوانه بودند. مشکل این است که بسیار واضح و ساده بود و ساده است. بنابراین، برای من، این اتفاق افتاد. من یاد گرفتم که چه یک گلوله برفی در دست بگیرید و چه سگ خود را پیاده روی کنید، در طول راه چیزی یاد می گیرید. پس من هیچ حس بدی نسبت به کسی ندارم. من این ذخیره بزرگ نفرت را ندارم، زیرا نفرت نیاز به مراقبت دارد. چرا آن توشه را حمل کنید؟
شما همچنین گفتید که احساس می کنید دیگر به هالیوود نیاز ندارید.
من چند بار با هالیوود روبرو شده ام که آنطور که آنها می خواهند و این همه چیزهای قابل پیش بینی پیش می رود و متاسفم، اما مجبور شدم وارد آنجا شوم و سپس کمی آن را دور بزنم…
با تمام چالش هایی که در زندگی شخصی و حرفه ای خود با آن روبرو بوده اید، همچنان بازی های فراموش نشدنی را ارائه می دهید. آیا غریزه یا شهود یا روشی دارید که به شما امکان می دهد روی دقت نقش های خود تمرکز کنید؟
اوه بله، البته، این مسئولیت من است. اما در موارد خاص مفید است، به خصوص زمانی که همه چیز در حال فروپاشی است. این عجیب است که بتوانید فرار کنید، نه فرار به درون یک شخصیت، اما خوب است که بتوانید در یک شخصیت زندگی کنید و از آنجایی که همه چیز در جعبه ابزار شما وجود دارد، برخی از آن چیزها می توانند به عنوان محرک استفاده شوند. این خیلی خوب است. پس بله، همه چیز اتفاق افتاد… واقعاً اتفاق افتاد و همه اتفاق افتاد. همین.