بالداسانو و تیمش 16 روایت صوتی کوتاه برای آزمایش فرضیه ها ایجاد کردند. هر داستان شامل چهار مکان بود: یک رستوران، یک سالن سخنرانی، یک سوپرمارکت و یک رستوران دیگر. چهار موقعیت اجتماعی مختلف در این مکان ها اتفاق افتاد: معامله تجاری، ملاقات جذاب، خواستگاری و جدایی.
در حالی که داوطلبان به این داستان ها مانند یک پادکست گوش می دادند، دانشمندان با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) مغز آنها را اسکن کردند. محققان با استفاده از روش خاصی که قبلا توسعه داده بودند، تغییرات در فعالیت مغز، به ویژه در قشر جلوی مغز (mPFC) را دنبال کردند. این قشر بخشی از مغز است که ورودی های آنی محیط ما را دریافت و تفسیر می کند. بالداسانو می گوید: «ما اکنون ابزاری داریم که به ما امکان می دهد تغییرات و توزیع تجربیات را محاسبه کنیم.
محققان در طول داستان توانستند زمان شکل گیری مرز جدید را ردیابی کنند. فعالیت mPFC زمانی افزایش یافت که رویدادهای اجتماعی مهم در طرح تغییر کرد. به عنوان مثال، زمانی که یک معامله تجاری منعقد می شود یا پیشنهاد ازدواج پذیرفته می شود. با این حال، وقتی تیم به شرکت‌کنندگان گفت که روی ویژگی‌های یک مکان تمرکز کنند، مانند نشستن در رستوران یا سفارش غذا، طبقه‌بندی رویدادها تغییر کرد و فعالیت مغزشان نیز تغییر کرد.
تحقیقات فوق نیز تفاوت در نحوه ماندگاری روایت ها پس از شنیدن در حافظه را نشان می دهد. هنگامی که از شرکت کنندگان خواسته شد تا بخشی از داستان را که قرار نبود به آن توجه کنند به یاد بیاورند، بسیاری از جزئیات را فراموش کردند. بالداسانو می گوید: «شما می توانید آن را خوب یا بد در نظر بگیرید، و همه چیز به چارچوبی بستگی دارد که خودتان را در آن قرار می دهید. این قاب می‌تواند خاطرات شما را از رویدادها تغییر دهد.»
به طور کلی، نتایج تحقیقات هیجان‌انگیز هستند، زیرا نشان می‌دهند که حافظه ما چقدر می‌تواند فعال و انعطاف‌پذیر باشد. به گفته دیوید کلاث، استاد روانشناسی شناختی در UCLA: «ما می توانیم انتخاب کنیم که به چه چیزی توجه کنیم و چه چیزی را به خاطر بسپاریم. این بدان معنی است که ما از بسیاری جهات روایت تجربیات خود را کنترل می کنیم.
مشکل در تشخیص وقایع اغلب به دلیل عوارض خاصی مانند اختلال استرس پس از سانحه و زوال عقل و همچنین پیری طبیعی رخ می دهد. این تحقیق نشان می‌دهد که درمان‌های مبتنی بر حافظه برای بهبود حافظه بلندمدت نباید فقط بر تغییر روایت تمرکز کنند. در عوض، توجه باید روی لحظات کلیدی متمرکز شود، در نتیجه به درک و یادآوری آنچه مهمتر است کمک می کند.
محققان می خواهند بررسی کنند که تغییر آگاهانه توجه و تقسیم روز به صحنه های مختلف چه تأثیری بر حافظه بلند مدت دارد. به گفته بالداسانو: “اگر به مردم اجازه دهیم آزادانه به آنچه که به یاد می آورند پاسخ دهند، این چنین است.” [تغییر در توجه] “تا چه اندازه در نحوه چارچوب بندی روایت یا نوع جزئیات گنجانده شده است؟”