در سال‌های اخیر در کشور ما و شاید در بسیاری از نقاط جهان، «خانه» بیش از آنکه به‌عنوان مکانی برای زندگی و کنار هم بودن ساخته شود، به کالایی برای فروش و سرمایه‌گذاری تبدیل شده است. این امر باعث شد تا ساخت و ساز خانه شبیه به تولید انبوه شود و در نتیجه معماران به سمت سبک های کلیشه ای و نسبتا مشابه گرایش پیدا کنند.
به گزارش فرادید؛ اما معماران «خانه دزفول» مشتاق ساختن مکانی برای رشد و زندگی بودند. آنها می خواستند خانه ای درست مانند شاهکارهای معماری باستانی بسازند که با در نظر گرفتن نیازهای ساکنان آن و ویژگی های آب و هوایی منطقه طراحی شده باشد.
حاصل این دغدغه خانه‌ای است که بخشی از ارزش‌های معماری ایرانی مانند فضای خصوصی و «حریم خصوصی» را حفظ کرده و حس یک اثر معماری مدرن را نیز نمایان می‌کند.
محور اصلی این خانه حیاط مرکزی است که علاوه بر حفظ حریم خصوصی، نور و آسمان را به ساکنان خانه می بخشد و فضایی راحت و آرامش بخش را برای آنها فراهم می کند. در این پروژه حیاط نه تنها جزئی از خانه نیست، بلکه جزء لاینفک و تاثیرگذار آن است.
علاوه بر این، فرم دایره ای سایبان در پشت بام خانه، ظاهری چشم نواز، آرام و دلنشین ایجاد کرده است که در زمان های مختلف سایه مورب خود را بر قسمت های مختلف حیاط و فضاهای داخلی می اندازد. روز را در یک بازی جذاب نور و سایه می گذراند.
خانه دزفول ترکیبی چشمگیر و منحصر به فرد از معماری مدرن و خرابه های معماری بدیع گذشته است.
