جواد عزتی بازیگر و کارگردان سینما در بخشی از تازه ترین گفت و گوی خود با مجله اندیشه پویا به نکاتی درباره فاصله گرفتن از بازی در نقش های کمدی، کیفیت بازی و جایگاه سینمای ایران در جهان و همچنین چالش های ساخت آن اشاره کرد. اولین تولید او “کروکودیل خون”.
به گزارش ایسنا، جواد عزتی درباره غیبت چند ساله خود از ژانر کمدی در سینما گفت: زمانی که آخرین فیلم کمدی من بود، نمی دانم «هزارپا» بود یا «آینه باغ» – چون تقریباً همزمان فیلمبرداری شدند. زمان و دقیقاً به خاطر ندارم که کدام یک زودتر اکران شد – تبدیل به پرفروش‌ترین فیلم دوران حرفه‌ای من شد، من از پذیرش پیشنهادات کمدی خودداری کردم. تنها دلیلم این بود که نمی خواستم در مسابقه شرکت کنم. قرار گرفتن در موقعیت رقابتی در جامعه مانع از رشد افراد می شود و به ترمزی برای انسان تبدیل می شود. هیچ وقت نمی خواستم به جایی برسم که به خودم بگویم چون پارسال پرفروش بودی، امسال هم باید پرفروش باشی. این رقابت درد دارد. زیرا اگر با خود وارد رقابت شوید، آنقدر غرق رقابت می شوید که زندگی شما را تغییر می دهد و از یک نقطه به بعد فراموش می کنید که برای چه چیزی زندگی می کنید. سینما با خیلی از دوستانم این کار را کرده است.
وی افزود: مردم به یاد می آورند که باید زندگی کنند و زندگی فقط فیلم و پول درآوردن و در یک قله ماندن نیست، باید مدام از یک قله فرود آمد و برای فتح قله های دیگر رفت. زندگی حرکت کردن است و شما نمی توانید یک جا بایستید.
این بازیگر سینما همچنین به بازیگری درجه یک در ایران و جایگاه سینما در دنیا اشاره کرد و گفت: معتقدم سینمای ما در عرصه بازیگری درجه یک است و اصلا شک نکنید. حتی در مورد کلیت سینمای ما معتقدم که نمی‌توانید فهرستی از پانزده کشور مطرح صاحب سینما را بدون نام ایران بیابید. برخی از برنامه های تلویزیونی ما در این سال ها، ناخواسته و عمدا سینمای ایران را در نظر مردم کوچولو و کوچک جلوه داده است. ما باید تلاش زیادی می کردیم تا مردم خود را متقاعد کنیم که سینمای ما مضحک و حقیر است و حتی گاهی شک می کنم که این اتفاق ناخواسته رخ داده باشد. چگونه فیلمی ساختیم که بین 10 تا 15 فیلم برتر دنیا اینقدر در ذهن مردم کوچک باشد؟ چند وقت پیش یکی از همکارانم پرسیدم ما چند سینما در دنیا داریم که بازیگران آن بازیگران بومی نداشته باشند؟ سینمای آمریکا، سینمای ایران و شاید یکی دو کشور دیگر این ویژگی را دارند. به همین دلیل معتقدم سینمای ما از نظر بازیگری در سطح اول دنیا قرار دارد.
عزتی همچنین به نقش منتقدان سینما در سیاه دیدن سینما اشاره کرد و توضیح داد: ما همیشه فیلم هایمان را سیاه یا سفید دیده ایم. در بین منتقدان، عاشق سینما زیاد داریم، اما متأسفانه سال هاست که این سینمادوستان سکوت کرده اند. پیش از این، هر منتقدی با هر میزان دانش سینمایی از جمله افرادی بود که برای تماشای یک فیلم در صف می ایستاد و از آن هیجان داشت. منتقدان سینمای ما عاشق فیلم بودند، به نظر می رسد برچسب “منتقد” امروز بسیار کاربردی شده است. من به نوعی می توانم یک رسانه داشته باشم و ادعا کنم که در صفحه شخصی خود فیلم ها را بررسی می کنم. ما از اینها کم نداریم و اتفاقاً در بین آنها گاهی افرادی را می یابید که آنقدر سینما را دوست دارند که خیلی بهتر از بسیاری از منتقدان رسمی می توانند فیلم ها را نقد کنند. اما امروزه همه ما ناخواسته به اینفلوئنسر تبدیل شده ایم.
وی ادامه داد: همه ما به دنبال این هستیم که سریعتر برای خود نام و نشان دست و پا کنیم. همه ما می خواهیم زودتر به یک “نام” تبدیل شویم. و این افراد هم زمین نمی خورند. میدونی چرا؟ چون دیگر ریش سفید نداریم. هیچ کس نمی خواهد به چنین افرادی بگوید که شما چیزی در کیف خود ندارید. همه طرفداران خود را در این زمینه پیدا می کنند و بس. بعد تکرار می شود که سینمای خوبی نداریم. و به نظر می رسد که هم دیگران و هم خود ما این گفته نادرست را باور کرده ایم. همه جا می گویم خدا را باور نمی کنید که سینمای بدی داریم.
کارگردان «تمساح خونین» همچنین در ادامه درباره دلایل رفتن به سمت ژانر کمدی-اکشن در «تمساح خونین» افزود: شاید ساختن یک فیلم هنری و آرام برای اولین فیلم برایم راحت تر بود که توسط روش در سینمای ما بسیار مد شده است.” و مخاطب ارتباط خوبی با آن دارد. برای من هم راحت تر بود و بد نیست بدانید حتی فیلمنامه ای با این ویژگی ها داشتم. اما وقتی صحبت ها به ساخت یک کمدی تبدیل شد، گفتم باید کمدی باشد که حداقل تبدیل به یک پیشنهاد جدید به سینما شود. امثال جواد عزتی می آیند و می روند و فراموش می شوند. این جوهره سینماست و مهم این است که هر کدام از ما برای این سینما چه کرده ایم.
وی درباره ژانر این فیلم توضیح داد: خیلی ها سینمای ایران را به دو دسته «کمدی» و «غیر کمدی» تقسیم کرده اند و می خواهند همه فیلم ها را در قالب این دو دسته تحلیل کنند. البته «تمساح خونین» در فضای تبلیغاتی به عنوان یک کمدی معرفی شد و منتقدی که با این توقع آن را تماشا کرده بود، احساس می کرد فیلم خوبی دیده است اما از نظر کمدی رضایتش را جلب نکرد. از یک طرف احتمالاً آدرس اشتباهی به او داده ایم و از طرفی دیگر عادت ندارد با اکثریت این ژانر مواجه شود. مطمئنم اگر این فیلم را در تلویزیون ببینید نصف آن چیزی که در سینما به آن خندیدید خواهید خندید.
عزتی درباره سخت ترین قسمت و تجربه کارگردانی تمساح خونین گفت: یک شب بود که می خواستیم سکانس ورود دو شخصیت فیلم به زمین بازی را بگیریم و قرار بود ابتدا هنر دور میز داشته باشیم، اما در از طرفی می‌دانستیم که این سکانس با اینکه کوتاه است، بسیار مهم است. . کمی وقت داشتیم که تماشاگران باید با شخصیت های دور میز روبرو می شدند و ترس شخصیت های اصلی را از موقعیتی که در آن هستند درک می کردند، نیمه شب بود که کار را متوقف کردم و این موضوع را با کامران حجازی در میان گذاشتم. کامران خیلی حرفه ای بهم گفت هر تصمیمی که فکر میکنی درسته بگیر. ساعت دو بامداد شروع کردم و با دوستانم مهران غفوریان، کامبیز دیرباز و چند نفر دیگر تماس گرفتم. تجربه این تماس ها با دوستانم برای قرار گرفتن در آن سکانس، یکی یکی از چالش های غافلگیرکننده من در تجربه کارگردانی این فیلم بود. ما پنج روز فرصت داشتیم تا آن سکانس را فیلمبرداری کنیم، اما نمی‌توانستیم همه این بچه‌ها را که ستاره مهمان بودند در پنج روز داشته باشیم. به خصوص که من شخصاً برای مردم احترام زیادی قائل هستم و نمی توانم از آنها انتظاری داشته باشم. مدیریت کارگردانی این سکانس به همان دلیلی که گفتم بزرگترین چالش من در ساخت فیلم بود. حتی صحنه های اکشن فیلم هم به اندازه همین یک سکانس من را به چالش نکشید. در این سکانس یک طراح بازی آوردیم و برای هفت بازی مختلف فیلمنامه نوشتیم. شاید این سکانس در فیلم هفت هشت دقیقه بیشتر نباشد اما هفت دست کامل این بازی را ثبت کردیم.