به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین، تحقیقات نشان می دهد که کاهش مصرف کالری می تواند منجر به لاغری و طول عمر طولانی تر شود، اما یک مطالعه بزرگ روی 1000 موش، ایده های قبلی درباره رابطه بین محدودیت غذا و افزایش طول عمر را زیر سوال می برد. این مطالعه که به بررسی تاثیر رژیم‌های غذایی کم کالری و روزه‌داری متناوب بر سلامت و طول عمر موش‌ها پرداخته است، به‌طور دقیق نشان می‌دهد که چنین رژیم‌هایی می‌توانند منجر به کاهش وزن و تغییرات متابولیک شوند، اما عوامل دیگری نیز در این زمینه نقش مهمی دارند. .
این مطالعه به رهبری گری چرچیلمطالعه ای که توسط یک متخصص ژنتیک موش از آزمایشگاه جکسون انجام شد نشان می دهد که عواملی مانند سلامت ایمنی، ژنتیک و نشانگرهای فیزیولوژیکی انعطاف پذیری ارتباط بین کاهش کالری و طول عمر را بهتر توضیح می دهند. چرچیل گفت: “تغییرات متابولیک مهم هستند، اما به تنهایی طول عمر را افزایش نمی دهند. این تحقیق به وضوح نشان می دهد که واکنش بدن به محدودیت کالری یک موضوع پیچیده و فردی است.”
جیمز نلسون، نوروبیولوژیست در مرکز علوم بهداشت دانشگاه تگزاس، گفت: بار وی گفت: این موضوع پیچیدگی این مداخله را آشکار می کند و نشان می دهد که ما هنوز در مراحل اولیه درک کامل این فرآیندها هستیم.
در این مطالعه، محققان سلامت و طول عمر 960 موش ژنتیکی متمایز از جمعیت‌های مختلف را بررسی کردند و بقیه اجازه یافتند آزادانه غذا بخورند. نتایج نشان داد که کاهش 40 درصدی کالری منجر به بیشترین افزایش در طول عمر شد، اما روزه داری متناوب کمتر بود. محدودیت کالری نیز به افزایش طول عمر کمک کرد.
اما، یکی یکی از نتایج شگفت‌انگیز این مطالعه این بود که موش‌هایی که بیشترین وزن خود را در یک رژیم غذایی با کالری محدود از دست دادند، نسبت به موش‌هایی که وزن کمتری از دست دادند، عمر کوتاه‌تری داشتند. این نشان می دهد که فرآیندهای فراتر از تنظیم متابولیک ساده در پاسخ بدن به رژیم های غذایی با کالری محدود نقش دارند. صفات مربوط به سلامت ایمنی و عملکرد گلبول های قرمز نیز به عنوان عوامل کلیدی در افزایش طول عمر تعیین شد. چرچیل افزود: مداخله یک عامل استرس زا است. انعطاف پذیرترین حیوانات کمترین وزن را از دست دادند، عملکرد ایمنی خود را حفظ کردند و عمر طولانی تری داشتند.
تغییر در نگرش علمی
این یافته ها می تواند نحوه رویکرد دانشمندان به تحقیق در مورد محدودیت غذا در انسان را تغییر دهد. داخل یکی یکی از جامع ترین مطالعات بالینی رژیم غذایی کم کالری در انسان های سالم غیر چاقمحققان دریافتند که این مداخله به کاهش سرعت متابولیسم کمک کرد. تصور می شود که این اثر نشان دهنده مزایای طولانی مدت برای طول عمر باشد.
اما داده های موش از تیم چرچیل نشان می دهد که اقدامات متابولیک ممکن است منعکس کننده “طول عمر سالم” باشد، یعنی طول عمر عاری از بیماری و ناتوانی مزمن. اما اندازه‌گیری‌های دیگری برای درک اینکه آیا چنین استراتژی‌های «ضد پیری» واقعاً می‌توانند طول عمر را افزایش دهند، مورد نیاز است.
دانیل بلسکی، اپیدمیولوژیست دانشمندان دانشگاه کلمبیا نسبت به تعمیم نتایج از موش به انسان هشدار می دهند، اما همچنین اذعان می کنند که این مطالعه “به درک فزاینده ما کمک می کند که طول عمر و سلامتی یکسان نیستند.” این یافته‌ها به وضوح نیاز به مطالعات دقیق‌تر در مورد تأثیر رژیم‌های غذایی بر طول عمر را برجسته می‌کند و نشان می‌دهد که آنچه در موش‌ها کار می‌کند ممکن است در انسان‌ها مؤثر نباشد.
این تحقیق نیاز به درک عمیق‌تر روابط پیچیده بین متابولیسم، سلامت ایمنی و ژنتیک را برجسته می‌کند و ما را دعوت می‌کند تا در مورد رژیم‌های غذایی و اثرات آن بر طول عمر فکر کنیم.