به عنوان فردی که بیشترین جشنواره های فرهنگی و هنری دوران کاری خود را طراحی و برگزار کرده اید، کمی از فعالیت های گذشته خود بگویید؟
بیشتر طرح ها و ایده های جشنواره های ویژه ای که تاکنون برگزار کرده ام بر اساس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه شکل گرفته است و جشنواره خاطره نویسی، شعر خیام، نفت را می توانم از مهم ترین آنها برشمارم. و اجازه بدهید به ایثار و نمایش های کافه امروز اشاره کنم.
«آبادان» که محور اصلی بسیاری از فعالیت های شما تاکنون بوده و همواره پیشتاز کار شما بوده است. دلیل خاصی داره؟
سعی کردم در همه کارهایم آبادان را آنطور که هست به تصویر بکشم. زیبایی، فرهنگ و تاریخ آن، زیرا معتقدم آبادان در تاریخ و تمدن نوین ایران نقش تاثیرگذاری دارد و ما نیز به عنوان وارثان این سرزمین باید به این مقوله اهمیت دهیم.
جشنواره تئاتر «کافیشه» چگونه متولد شد؟
مدت هاست که ایده کافه شوها در ذهن من بوده است. چرا تئاتر در شهرهای دیگر پرطرفدار است اما در آبادان با این مزیت فرهنگی اجراهای نمایش حتی به پایین ترین سطح فروش هم نمی رسد؟ جواب یک جمله بود; هیچ مخاطبی وجود ندارد! از آنجایی که نمی توانستیم تماشاگران را مجبور به دیدن تئاتر کنیم، مجبور شدیم بین آنها ارتباط برقرار کنیم. جشنواره کافه تئاتر «کافیشه» اینگونه متولد شد. من به هر قیمتی شده رویاهای فرهنگی و هنری ام را زندگی می کنم. هرگز نمی گویم ای کاش چنین جشنواره ای برگزار می شد. کاش مسئولین کاری بکنند و این تازه شروع است، من پروژه ها و ایده های زیادی در مقیاس ملی دارم که به زودی اعلام خواهم کرد. فقط مسائل مالی در نظر گرفته نمی شود. هدف این است که یک رویداد فرهنگی همه را دور هم جمع کند و یک چارچوب زیبا ایجاد کند.
چرا “کفش”؟ شاید این نام برای مردم آبادان آشنا به نظر برسد، اما از آنجایی که جشنواره در سطح ملی برگزار می شود، قطعا برای بسیاری از مردم ناآشنا خواهد بود.
زمانی که ایده جشنواره شکل گرفت، برایم خیلی مهم بود که نام آن آبادانی باشد و با سبک جشنواره همخوانی داشته باشد. تا نیمه های شب اسم های زیادی به ذهنم خطور کرد. «کافیشه» در حافظه من ماندگار شد و از آنجایی که ممکن است نام کافیشه برای سایر شهروندان غیر بومی ناآشنا باشد، تیزری با معرفی نام و عنوان «کافیشه» ساخته و منتشر شد. در صفحه اینستاگرام جشنواره بعداً در کلیپی دیگر درباره این نام صحبت کردیم و در نهایت پس از تبلیغات کامل، فراخوان جشنواره منتشر شد.
ممکن است کمی از نحوه برگزاری این جشنواره و شرایط شرکت توضیح دهید؟
کافه تئاتر زیر مجموعه ای از نمایش های مداری است. صحنه نمایش باید در کافه اتفاق بیفتد، یعنی فیلمنامه طوری نوشته شود که فضای داستان در کافه باشد. اما از آنجایی که این اولین جشنواره کافه‌ای است که با نام کفیشه و نپا برگزار می‌شود، نمایش‌هایی که می‌توانند در کافه برگزار شوند نیز پذیرفته می‌شوند، اما در دوره‌ها و سال‌های بعد فقط نمایش‌هایی که در کافه برگزار می‌شوند پذیرفته می‌شوند. روایت و صفحه خوانی یکی یکی از بخش‌های مهم این جشنواره تنها به داستان‌های شاهنامه محدود نخواهد شد، بلکه در قالب نمایش خوانی از مسائل جامعه برگزار می‌شود. موضوع رایگان است و اولویت با آثاری خواهد بود که خلاقانه و دارای موفقیت جدید و دارای فرم مدیریتی متناسب با فضای کافه باشند. حداکثر تعداد شرکت کنندگان برای گروه های شرکت کننده پنج نفر و مدت زمان مطالعات 30 دقیقه می باشد.
جشنواره از چند قسمت تشکیل شده است؟
اجرای کافه ای، نمایشنامه خوانی، اجرای مجدد و نمایش خوانی بخشی از این جشنواره است و از برگزیدگان هر بخش تجلیل خواهد شد.
آیا کافه های محل برگزاری مشخص شده است؟
کافه ها بررسی و انتخاب می شوند. مساحت و ابعاد کافه بسیار مهم است. من هم کافه دارانی را ترجیح می دهم که عاشق مطالعات فرهنگی و سلیقه ای هستند تا تخصص. طبق برنامه در هر کافه دو نمایش برگزار می شود و در مدت چهار روز 64 نمایش در سطح شهر خواهیم داشت و هر گروه شامل یک داور و دو مسئول خواهد بود. احتمالاً از بزرگان کشور دعوت خواهیم کرد تا یک اجرای ویژه در خارج از هیئت داوران برای علاقه مندان اجرا کنند.
پس آیا سازمان یا موسسه ای به عنوان سرمایه گذار و حامی در کنار شما خواهد بود؟
ما برای جشنواره ها به هیچ سازمانی وابسته نیستیم، اما خیلی ها خودشان پیشقدم شده اند و در حال رایزنی با آنها هستیم. چون «کافیشه» جشنواره پرهزینه ای است. البته هر نهاد دولتی همراه نام خود را در تاریخ فرهنگی این شهر به یادگار خواهد گذاشت. کفیشه جشنواره ای با هدف گردشگری، رونق اقتصادی و توسعه فرهنگی است و حتی اگر کسی از آن حمایت نکند، این جشنواره در ابعاد دیگری ادامه خواهد داشت و برگزار می شود.
***
قبل از جنگ 3 مرکز نمایشی در آبادان به نام های «تئاتر خوزستان»، «تالار حافظ» و تئاتر عمومی شهر وجود داشت و شرکت نفت نیز یک مرکز تئاتر مجزا وابسته به فعالیت های هنری شرکت داشت. مراکزی که هنرمندانی چون «نعمت اله گرجی» در آن متولد شدند. شاید «کافیشه» با نگاه متفاوت خود بتواند فرهنگ تماشای تئاتر را در این کشور زنده کند، زیرا تئاتر لبخند است. تئاتر فکر زندگی است.