به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین، آتیلا پسیانی چهره ای شناخته شده در دهه های اخیر سینما، تلویزیون و تئاتر کشور است. بازیگری که بیش از 45 سال از عمر خود را صرف فعالیت حرفه ای کرد و خیلی زود توانست مهارت های بازیگری عالی خود را در مقابل نویسندگان و کارگردانان به نمایش بگذارد.
پسیانی در نیمه دوم دهه 50 و نیمه اول دهه 60 به چهره مورد اعتماد بسیاری از جریانات هنر کشور تبدیل شد و به همین دلیل از آن زمان تا به امروز که بیماری او به اوج خود رسیده است در صحنه حضور مستمر داشته است. . امروزه کارنامه او شامل بیش از 40 نمایش، حدود 80 فیلم و بیش از 70 سریال و سریال است که او را به یک بازیگر تبدیل کرد. یکی او یکی از فعال ترین هنرمندان کشور در 5 دهه اخیر است. البته پسیانی در طول این سال ها سمت هایی مانند دستیار کارگردان، انتخاب بازیگر، کارگردان بازیگر، برنامه ریزی، گوینده و دستیار صحنه و لباس را نیز بر عهده داشته است.
او در مورد نقش نیز دچار تعارض بود و در مواجهه با آن واکنش سرسختانه ای نشان نمی داد. به همین دلیل بیشتر نقش‌های او صمیمیت و سبکی خاصی داشت که باعث می‌شد مخاطبان به او نزدیک شوند. البته این ویژگی در چهره اخلاقی این بازیگر نیز به چشم می خورد. وجود همین ویژگی باعث شده بود که او همچون سال های اول حضورش در عرصه هنری کشور همچنان مورد توجه مدیران مکاتب مختلف قرار گیرد. سبک های متفاوتی در کارنامه این بازیگر وجود دارد که از آن جمله می توان به بهرام بیضایی، رسول ملاقلی پور و ابراهیم حاتمی کیا اشاره کرد. یکی یکی از ویژگی هایی که پسیانی را متمایز می کرد، موازی کاری هنری او و تعادلی بود که بین فعالیت هایش در سینما، تئاتر و تلویزیون برقرار کرد. این بازیگر هرگز یکی او این عرصه ها را به نفع سایر هنرها رها نکرد و تقریباً در هر دوره ای فعالیت های همزمان در سینما، تئاتر و تلویزیون را تجربه کرد. بالاخره 14 سالش بود مهر در سال 1402 بر اثر سرطان در فرانسه که برای معالجه به آنجا رفته بود درگذشت و به بهانه این حادثه با مسعود کرامتی کارگردان و بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون و یکی از دوستان قدیمی این هنرمند گفت‌وگو کردیم. ادامه را در ادامه خواهید خواند.
دوستی مسعود کرامتی و آتیلا پسیانی به چه زمانی برمی گردد؟
دوستی ما به چند دهه قبل از دانشجویی برمی گردد. آتیلا پسیانی در کلاس فارغ التحصیلی من بود، دو سه سال بزرگتر بود، اما رابطه خوب و دوستی خوبی با هم داشتیم، برای من او همیشه یک فرد محترم، کاملا صادق و بسیار مهربان و دوست داشتنی بود و یک چیز او از بازیگری اش بگویم و چیزی بگویم، چون بازیگر بسیار خوب و توانمندی بود. اما تا جایی که به جنبه شخصی او مربوط می شود، دوباره به این موضوع باز خواهم گشت. آتیلا صداقتی داشت که من آن را در افراد کمی دیده بودم و برایم بسیار ارزشمند بود و به نوعی عشق عجیبی به بازیگری داشت، به خصوص تئاتر، می توان گفت که این عشق و صداقت آنقدر به او رنگ می داد می توان گفت که آتیلا همان قدر و منزلت تئاتری ها را داشت.
اگرچه برخی با شیوه کار آقای پسیانی در تئاتر مخالف بودند، اما فعالیت ایشان در تئاتر چه تأثیر مهمی داشت و چه کمکی به تئاتر کشور کرد؟
آتیلا واقعا نگران تئاتر بود، او تئاتر را می شناخت و اهل تئاتر بود، شاید برخی از نظر سلیقه ای با کار آتیلا در تئاتر موافق نبودند و حتی آن را دوست نداشتند، این داستان مهم نیست زیرا همه مردم نیستند. گفته می شود که طعم یکسانی دارند
ایمان و صداقتی که آتیلا در شخصیت خود داشت در آثارش نیز نمایان بود و با همان ایمان و به سبک و سیاق خودش کار می کرد و همیشه آدم موفقی بود، به همین دلیل آتیلا پسیانی شخصیت ویژه ای در تئاتر بود. در تئاترهای خاص کار می کرد و افراد زیادی تحت تاثیر آن بودند.
قبل از اینکه بیماری آتیلا پسیانی به حدی برسد که این هنرمند کمتر بتواند به فعالیت هنری بپردازد، خودشان کمتر فعال شدند. آیا این داستان دلیل خاصی داشت؟
حقیقت این است که هرکس بخواهد در این مملکت کار درست را انجام دهد، صلاحیت لازم را ندارد و فردی که کار درست را انجام می دهد همیشه در آخر صف است. در این شرایط تئاتر تنهاتر و مظلومتر است. اگر سانسور زیاد شود اولاً به تئاتر لطمه می زند و فکر نمی کنم عقب نشینی کند.
آیا واقعاً دلیل کم کاری برخی از هنرمندان این است؟
من خودم تأثیر این شرایط را جدی‌تر، مهم‌تر و شجاعانه‌تر از هر موضوع و پارامتر دیگری می‌دانم و دلیل اصلی دوری برخی هنرمندان از فضای هنری همین است. الان هم آتیلا دیگر بین ما نیست، جایش واقعا خالی است و امیدوارم جایش همیشه سبز باشد، چون تمام مهارت ها و توانایی هایش سوخت و تمام شد.
۲۴۵۲۴۵