کشف دی اکسید کربن ناسا در قمر پلوتون “چارون” با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب.
به گزارش ایسنا، سیاره کوتوله پلوتو در قسمت بیرونی منظومه شمسی و در فاصله 5.7 میلیارد کیلومتری از خورشید قرار دارد. این سیاره کوچکتر از استرالیا، دنیایی یخی است که از کوه ها، یخچال ها و دهانه ها با میانگین دمای 232 درجه سانتیگراد تشکیل شده است.
به گزارش Science Alert، پنج قمر: Styx، Nix، Kerberos، Hydra و Charon به دور پلوتون می چرخند. از این پنج قمر، شارون بزرگترین است. برخلاف اکثر منظومه های سیاره ای دیگر، این قمر با سیاره مادر خود در یک منظومه دوتایی قرار دارد. این بدان معناست که هر دو حول یک نقطه در فضا می چرخند.
هنوز اسرار زیادی در مورد پلوتون و قمرهای آن وجود دارد، اما یک گروه تحقیقاتی به رهبری “سیلویا پروتوپاپا” (سیلویا پروتوپاپا)، ستاره شناس در “موسسه تحقیقات جنوب غربی” آمریکا (SwRI)، اعلام کرده است که دی روی سطح ماه کربن دی اکسید و پراکسید هیدروژن در شارون یافت شد.
این یافته ها بر اساس داده های تلسکوپ فضایی جیمز وب است و سرنخ های مهمی در مورد شکل گیری سیاره فراخورشیدی/سیاره ای مورد بحث ارائه می دهد.
شارون چیزی شبیه دوقلوی کوچکتر پلوتو است. این قمر کمی بیش از 1200 کیلومتر قطر دارد – تقریباً نصف اندازه پلوتو – و آن را در مقایسه با سیاره مادرش بزرگترین قمر شناخته شده در منظومه شمسی می کند. خود پلوتون در مقایسه با ماه کوچک است. این باعث می شود که آن را حدود دو سوم بزرگی و یک ششم سنگینی ماه را داشته باشد. جرم شارون حدود یک هشتم جرم پلوتون است.
شارون و پلوتون مدارهای غیرعادی دارند. همانطور که شارون به دور پلوتون می چرخد، پلوتون نیز به دور یک نقطه مرکزی می چرخد. آنها تقریباً شبیه یک سیاره کوتوله دوگانه هستند. این با ماه و زمین متفاوت است زیرا ماه به دور زمین می چرخد و زمین موقعیت خود را تغییر نمی دهد.
قمر شارون بسیار سرد و سرشار از یخ آب است، اما همچنین حاوی آمونیاک و انواع ترکیبات مبتنی بر کربن است. علاوه بر این، اعتقاد بر این است که آتشفشان های یخی در شارون وجود دارد که به جای ماگما، یخ می ریزند.
ترکیب شارون با ترکیب پلوتون و دیگر اجرام فراتر از نپتون که تحت سلطه نیتروژن و یخ متان هستند، متفاوت است. کشف دی اکسید کربن و پراکسید هیدروژن در شارون می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد تعامل فرآیندهای مختلف در این اجسام غیر پپتونیک ارائه دهد.
دی اکسید کربن همیشه یک مولکول کلیدی در درک اجرام فضایی است و اطلاعات زیادی در مورد تاریخچه یک جسم ارائه می دهد. درباره شارون، اعتقاد بر این است که دی اکسید کربن از زیر سطح یخی می آید و در اثر برخورد سیارک ها و اجرام دیگر در این قمر و تشکیل دهانه هایی که سطح زیرین را در معرض دید قرار می دهد، قرار گرفته است.
به لطف مشاهدات با تلسکوپ فضایی جیمز وب، دانشمندان توانستند دی اکسید کربن را در شارون شناسایی کنند. این تلسکوپ فضایی دارای آینه ای بزرگ به عرض 6.5 متر است که آن را بسیار محکم و حساس کرده است.
این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده است.