به گزارش بازتاب آنلاین، صابون فرمولی بسیار ساده و قدمتی طولانی دارد. اما برای قرن ها، آب تنها عامل حمام کردن بود. به عنوان مثال، در تمدن دره سند، فرهنگی که در بخش‌هایی از پاکستان، هند و افغانستان کنونی از 2600 تا 1900 قبل از میلاد وجود داشت. قبل از میلاد، حمام بزرگ موهنجو دارو یکی این یکی از اولین حمام های عمومی برای حمام بخار است.
بر اساس گزارش زومیت، جودیت ریدنر، مورخ دانشگاه ایالتی می سی سی پی، قبل از اینکه صابون برای بهداشت شخصی محبوب شود، بسیاری از مردم بوی بدی داشتند. اگرچه فرمول های صابون های امروزی حاوی مقادیر زیادی مواد خام هستند، اما صابون های اولیه ترکیب بسیار ساده ای داشتند. صابون ها نوعی نمک اسید چرب یا به عبارت دیگر ترکیبی از یک قلیایی (ترکیب محلول در آب) و یک چربی هستند.
مولکول صابون به عنوان یک ترکیب شیمیایی دارای سر آبدوست و دم زنجیره کربنی چربی دوست است که مولکول های چرک و کثیفی را احاطه کرده و از بین می برد. این فرمول ساده کلید صابون های مدرن در تمدن های باستانی است. مواد اولیه این پاک کننده های باستانی گیاهان، صفرا حیوانات، روغن ها و پوسته هایی مانند خاکستر چوب و ماسه بود.
ردیابی نمونه های باستانی صابون برای مورخان به یک دلیل مهم دشوار است: صابون تجزیه می شود. به گفته ست راسموسن، مورخ شیمی در دانشگاه ایالتی داکوتا، «ما می‌توانیم از تاریخ‌گذاری شیمیایی و باستان‌شناسی استفاده کنیم، اما برای انجام این کار، به نمونه‌هایی نیاز داریم که از زمان اولین ساخته شدنشان دست نخورده باقی مانده باشند».
قدیمی ترین سوابق مکتوب مواد صابون مانند به 2500 سال قبل از میلاد برمی گردد. پیش از میلاد در بین النهرین. لوح های گلی نشان می دهد که سومری ها از آب و کربنات سدیم (نمکی پودری مانند خاکستر گیاه) برای پاکسازی و از آبجو و آب داغ برای تمیز کردن زخم ها استفاده می کردند.
چند صد سال بعد، امپراتوری آکد در منطقه بین النهرین از ترکیبی از گیاهانی مانند درخت خرما، مخروط کاج و گیاهی شاخه دار و برگی به نام درخت گز استفاده کرد. چنین ترکیبی با مواد خام صابون های فعلی مطابقت دارد: قلیایی مانند گزنه. روغنی مانند روغن نخل و صیقل دهنده و ساینده مانند مخروط خرما.
این تصویر نشان می دهد که چگونه سورفکتانت ها (ساختارهای آبی) آلودگی (توده قهوه ای) را از سطح پوست پاک می کنند.
در واقع، تفاوت زیادی بین صابون مدرن و صابون قدیمی وجود ندارد. اما گذشتگان اگر علم امروزی نداشتند چگونه می توانستند به چنین ترکیبی دست یابند؟ آنها احتمالاً صابون را آگاهانه اختراع نکرده اند. به عنوان مثال، تمیز کردن یک ماهیتابه چرب با خاکستر گیاه روی حرارت بالا می تواند صابون تولید کند، در حالی که چربی حیوانی با خاکستر چوب پخته می شود. مورخان تاریخچه این روش ها را به دوران بابلی ها و مصر باستان ردیابی کرده اند.
جوش شیرین (نوعی نمک)، خاک رس و سنگ صابون تالک دیگر مواد خام مستند شده در مصنوعات مصری هستند که ممکن است به عنوان بخشی از روال حمام کردن آنها استفاده شده باشد یا محصول تجزیه شیمیایی مردگان باشد.
یونانیان و رومیان باستان روش حمام کردن کمی متفاوت داشتند. پس از شستن با آب، روغن زیتون معطر را به خود می مالیدند. سپس از ابزاری به نام ماهوت یا برس بدن برای خارج کردن چرک باقی مانده استفاده کردند.
بیشتر ترکیبات صابون برای تمیز کردن پارچه و نه برای تمیز کردن بدن انسان استفاده می شد. در واقع، این بیشتر یک فرآیند صنعتی بود تا یک مسئله پاکیزگی. مورخان هنوز دقیقاً نمی دانند که حمام کردن با صابون چه زمانی رایج شد، اما استفاده از صابون در دنیای غرب قدمت زیادی ندارد و در اوایل تا اواسط قرن نوزدهم رایج شد.
به گفته ریدنر، عوامل متعددی در حمام صابونی نقش داشتند. به عنوان مثال، چربی های ارزان قیمت در دسترس تر شدند. علاوه بر این، انقلاب صنعتی تولید صابون را از خانه ها به کارخانه ها منتقل کرد. مهندسان شهر و پیشگامان بهبود نیز به پاکسازی جوامع مهاجر روی آوردند و این انتقال را تسهیل کردند.
58558