عصر ایران؛ مهرداد خدیر – تا ساعاتی دیگر شورای اسلامی در مورد وزرای پیشنهادی رئیس جمهور نظر می دهد. پزشکیان اعلام خواهد شد و 4 وضعیت در نظر گرفته شده است:
الف- در مورد اول به هر 19 وزیر پیشنهادی رای می دهند. نه پست و نه طبقه.
ب- در فرض دوم به یکی دو وزیر رای نمی دهند و این دو البته وزیرانی هستند که شهرت اصلاح طلبی دارند و در مقابل خود قد علم نکرده اند.
ج- در فرض سوم به برخی از وزرا رأی نمی دهند، اما نه به دلایل سیاسی، احتمالاً به این دلیل که نتوانسته اند به مطالبات محلی نمایندگان قول مساعد بدهند.
د- به مردان رای می دهید نه به تنها وزیر زن!
واضح است که اولین وضعیت مورد نظر رئیس جمهور است و تاکید می شود که درخواست ها و توافقات لازم با بالاترین سطوح انجام و هماهنگ شده است. او نمی تواند واضح تر بگوید و اگر در آخرین سخنرانی خود همین مضمون را تکرار کند، تفسیر رفتار اپوزیسیون دشوار نخواهد بود.
در این صورت رئیس مجلس برنده است چون اعتبار دارد و از طرفی اصطبل را به گوشه انداخته است.
در مورد دوم پزشکیان بازنده نیست چون متوجه می شود که نباید زیاد به وعده ها و مهلت ها توجه کند و هر چقدر هم که کوچک باشند پیروز می شوند.
با این حال باید دید آیا گزینه های بعدی با همین ویژگی ها معرفی خواهند شد یا خیر.
احتمال وضعیت سوم اندک است، اما اگر رخ دهد این پیام را به همراه خواهد داشت که مجلس از منظر عمیق سیاسی خالی است و مطالبات منطقه ای نمایندگان در حال فربه شدن است.
مورد چهارم نشان می‌دهد که ننگ زن‌ستیزانه در مجلس وجود دارد و نمایندگان مجلس از عواقب آن مصون نیستند. اگرچه این امکان بسیار کم است.
با این حال، اگر به سخنان رئیس جمهور نگاه کنید پزشکیان در آخرین فرصت احتمالاً با سخنرانی و دفاعیات رئیس مجلس قانع می شوند، مورد اول محتمل است و به همه رأی می دهند و اگر قبلاً تصمیم خود را گرفته اند، یکی دو وزیر را کنار می گذارند.
احتمال پنجمی را هم می‌توان اضافه کرد و آن اینکه مثلاً اگر به گزینه‌های وزارت بهداشت و کار رای ندادند، همین‌طور واکنش نشان می‌دهند و مثلاً به آنها پاسخ می‌دهند. یکی به دو گزینه ای که مورد توافق هستند و علاقه چندانی برانگیخته اند، رأی ندهید، اما این نیز برخلاف میل است پزشکیان و بسیار بعید به نظر می رسد.
هنر مجلس این است که رای گیری کند تا غایبان 15 رای بگیرند تیر آنها خواهند گفت، “کاش می رفتیم”، اما اگر وزرای قوی تر و دلسوزتر را انتخاب کنند، ممکن است از رای دهندگانی که به ادعای تکه چوب بودن مجلس شک داشتند، پشیمان شوند. پزشکیان بیانش کنی یا نه
هر اتفاقی بیفتد پزشکیان اما هنوز هم قدرت مانور دارد. چرا که در نظام ریاستی و با شوراهای موازی، مجلس اختیارات گذشته را ندارد. اگر رئیس جمهور بود، تنها یک هفته پس از انتخاب به این سمت، برای چهارمین بار نامزد نمی شد. ضمناً راه اعمال و اعلام قدرت آقای قالیباف، درخواست رای اعتماد است زیرا پزشکیان در زمان نمایندگی، اعضای فراکسیون اعتدال گرایان مجلس در تقویت قالیباف در برابر تندروها نقش داشتند و در مناظره ها بحث ویژه و داغی بین قالیباف و پزشکیان او آن را نپذیرفت و امروز زمان اصلاح است، حتی اگر بخشی از مجلس به شدت مخالف او باشد.
اما جدای از مثال های ثابت و گویا که سابقه متفاوتی دارد، به نفع نمایندگان منتقد است که در کنار هم خود را نشان دهند تا بعداً بتوانند کنترل کنند وگرنه آن طور که تجربه نشان می دهد همیشه وزارتخانه ها بدون وزیر نخواهند بود. که همیشه نمی توانند امتناع کنند و اراده رئیس جمهور در درون آنها جریان دارد.