به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین؛ قایقرانی یکی یکی از ناموفق ترین و ضعیف ترین اماکن ورزشی ایران در المپیک پاریس بود که نتایج ناامیدکننده ای کسب کرد. تیمی که 5 نماینده در پاریس داشت. مهسا جاور و زینب نوروزی در روئینگ زوج سبک وزن، فاطمه مجلل در روئینگ انفرادی، نبی رضایی در کانو 1000 متر مردان و علی آقامیرزایی در کایاک 1000 متر مردان. زمینی که در دوره قبل به فینال B راه یافته بود، انتظار می رفت در این دوره طلسم حضور در فینال اصلی شکسته شود اما قایقرانان ایرانی در قسمت قایقرانی به دلیل عملکرد ضعیف به فینال نرسیدند. اما آنها آخرین به پایان رسید! در آب‌های آرام شرایط مشابه بود و دو پاروزن ایرانی ناکام مطلق بودند. بدتر از این ناکامی ها حاشیه نشینی پاروزنان به خصوص مهسا جاور بود که در نقش یک وکیل و اینفلوئنسر از برند جنجالی پوشاک کاروان ایران دفاع کرد و منتقدان را نادان توصیف کرد! رئیس انجمن ناکام قایقرانی به جای عذرخواهی بابت ناکامی تیم ملی خود تاکید کرد: الان چه چیزی به امید موفقیت داده اید؟
اما جدای از این ناکامی آشکار و تمام شدن پاروزنان ایرانی و البته کبودی های وارد شده به اعضای این تیم و حتی رئیس انجمن کاروان ایران، نکات دیگری هم بود که در سایه چندان مورد توجه قرار نگرفت. از این شکست مهمترین اتفاق در کاروان ناکام قایقرانی، سفر طولانی و طولانی آقای رئیس طلبکار به پاریس بود که از همان روز اول به همراه اولین گروه ورزش ایران به پاریس سفر کرد و عجیب است که پایتخت فرانسه را ترک نکرد. تا آخرین روز بازی های المپیک و در پاریس ماند تا آخرین گروه اعزامی ایران برای بازی های المپیک به تهران بازگشتند. فارغ از اظهار نظرهای عجیب و جنجالی سهرابیان یکی او را یکی از عوامل حاشیه ساز ورزش ایران در المپیک نامیده اند و هرگز نتوانسته نقش یک نگهبان واقعی مجموعه خود را بر عهده بگیرد. معلوم نیست ماندن طولانی مدت او در المپیک چه سودی داشته و به چه دلیلی. در این زمان طبق یک رسم قدیمی، اعضا در پایان مسابقات هر رشته به کشور بازمی گردند، اما رئیس انجمن ناکام قایقرانی ترجیح داد تنها در روز آخر پاریس را ترک کند!
عجیب ترین چیز بعد از المپیک است. آقای رئیس از زمانی که خود را به عنوان سرپرست تیم پاراکانو برای بازی های پارالمپیک معرفی کرد، بار دیگر به فرانسه سفر کرد و در واقع در سفرش به پاریس این میزان را دو برابر کرد! این در حالی است که تیم پاراکانو ایران تنها دو نماینده در پارالمپیک دارد یکی یکی از آنها در حال حاضر مصدوم است و معلوم نیست به مسابقات راه پیدا کند یا خیر. در واقع آقای رئیس فدراسیون می خواهد برای نظارت بر دو نفر و حتی شاید یک نفر به پاریس برود!
باید از انجمن و فدراسیون ورزشی قایقرانی ایران بپرسید: آیا واقعاً هیچ فرد دیگری در انجمن قایقرانی نیست که بتواند یک تیم 2 نفره را هدایت کند و رئیس جمهور خوش سفر باید چمدان های خود را به پاریس باز کند؟!
البته این رفتار سهرابیان بی سابقه است. او در بازی های آسیایی هانگجو نیز دقیقا همین کار را انجام داد و ابتدا همراه با تیم قایقرانی به چین سفر کرد و پس از بازگشت با چند روز استراحت و ریکاوری، برای تکمیل به همراه تیم پارا کانوئینگ راهی بازی های پاراآسیایی شد. سفر او به دو برابر چین!
به نظر می رسد آقای رئیس در انجمن قایقرانی بیش از آنکه برنامه ریزی و تلاش کند در این زمینه به سفر و گشت و گذار علاقه داشته باشد و این را در اولویت قرار داده است و به خاطر همین اولویت باید رنج سفر را تحمل کند و همیشه سفر کند! علت عقب‌نشینی‌ها و ناکامی‌های دریانوردی در دوره سهرابیان را باید در همین نکات به ظاهر ساده اما فوق‌العاده مهم دانست. در انجمنی که مسافرت بیش از هر برنامه دیگری اهمیت دارد و قایقرانی در رتبه دوم قرار دارد.