اظهار نظر صریح یک فرزند شهید درباره توهین نماینده مجلس به مرزهای ایران: اول فکر کردم استفراغ رجوی است.
عصر ایران – اول وقتی پدرم به جبهه رفت، نگفت ما با فلانی هموطنیم. کسانی که خود را مجاهد خلق می نامیدند و خلق آنها را منافق می نامیدند. پدرم عاشق ایران بود.
وقتی پدرم مجروح شد و وقتی به جبهه برگشت و شیمیایی شد، هنوز مرگ در این مرز را نگفته که حتی نمی توانم نفس بکشم و درست حرف بزنم تا از آن محافظت کنم. پدرم عاشق ایران بود.
وقتی بعد از سالها تنگی نفس و سرفه ای که هر روز امنیتش را به خطر می انداخت و اشک از چشمانش جاری می شد، تمام شد و شهید شد، در آن مرزی که پدرمان را از دست دادیم، نگفتیم. که یا مرگ; ما هم ایران را دوست داریم.
دیروز که دیدم امیرحسین ثابتی یکی از اعضای شورای اسلامی با وقاحت توئیت کرد که در مرزی که عراقچی و ظریف متولد شده اند مرگ حکمفرماست، ابتدا باور نکردم و گفتم شاید یکی از آن جعلی ها باشد. درباره جسد رجوی در شبکه های اجتماعی هجوم کردند. اما وقتی این سوال را پرسیدم، دنیا دور من چرخید: خدای من! چگونه یک ایرانی می تواند مرگ را به مرزهای وطنش بفرستد! همونی که خودش رو نماینده مردم این مملکت میدونه!
گریه کردم، واقعا گریه کردم، مخصوصا وقتی چشمم به آخرین عکس پدرم افتاد که روی تخت دراز کشیده بود و چشمان غمگینش به دوربین خیره شده بود و همه ما بازماندگان ایران.
با ایران و میراث شهدا چه کرده ایم؟! پدرم پشت اشک هایم ماند…
2. تقصیر شومانی در این است که ثابت نشده است که بالاترین هنر او میزبانی مجریان تلویزیون و سفر به قطر برای تماشای مسابقات جام جهانی بوده است. تقصیر بزرگان “به اصطلاح اصولگرا” اوست که در غیاب مردم او را در لیست جوانان خام و تبذیر قرار دادند و در بدترین انتخابات مجلس در تاریخ با آرای کم به مجلس فرستادند. جمهوری اسلامی، بنابراین می توان شک کرد که او آنقدر بزرگ شده است که می تواند بگوید پدرم و 230000 نفر دیگر مانند او جان خود را در دفاع از آنها از دست دادند و اکنون به جای حضور در کنار خانواده یا ملت در کرسی های جمهوری اسلامی مجلس، در زمین سرد مدفون شده‌اند و احتمالاً تاکنون چیزی جز استخوان از آنها باقی نمانده است.
«به اصطلاح اصولگرا» را نوشتم چون پدرم هم تا آخرین نفس اصولگرا بود، اما هیچ شباهتی بین او و افرادی مثل طبیثی و رئیسی و پیامبران و خردسالان و امثال این قوم نیست. نبود; یا پدر شهید اصولگرام نبود یا اصولگرا نیستند.
3. اگر تاریخ ما را محکوم می کند که در زمان شما نماینده ای بود که معنای مرز را نفهمید و گفت مرگ بر مرز و معیاری که من و عراقچی را آشنا و افغان های فاطمیون را غریبه می دید، پس جز شرم کاری نکرده ایم
عراقچی و امثال او مثل پدرم برای همان مرزی جنگیدند که این جوان خام می خواهد بمیرد، در هشت سالی که ثابتی هنوز به دنیا نیامده و آنهایی که بعد از جنگ به دنیا آمده اند و بزرگ شده اند چه می دانند که داغ است. دود کردن سرب و باروت؟ و خون چه بویی می دهد؟ و خدا را شکر که نمی دانند و ای کاش هرگز آن را ندانند و تجربه نکنند. اما حق ندارند بی شرمانه از مرزی حرف بزنند که برای پاسداری از آن 800 هزار زن و مرد این مملکت شهید و مجروح و جانباز و اسیر شدند و بعد با تمام گستاخی ادعای انقلاب اصولی و میهنی کنند.
در ضمن اگر به مرز اعتقاد ندارد چرا برای کار به افغانستان نمی رود؟
4. عراقچی در پاسخ به ثابتی گفت: مرگ بر وطن که هموطنم عراقچی است نمی گویم. من می گویم جانم را فدای کشورم کردم، یک فرد منتقد هم استانداری مجلس را زیر سوال می برد.
عراقچی دیپلمات است و جوابش هم احتمالا دیپلماتیک است، اما من فرزند شهیدم و مثل پدرم و رهبرم یک انقلابی و اصولگرا هستم و از این شیادهای جدید نیستم.
بنابراین من نمی توانم پاسخ دیپلماتیک به این فرد هتاک مثل عراقچی بدهم و صریح می گویم: مرگ بر هر کس که به این مملکت خیانت کند چه در مجلس باشد و چه در مرزهای این کشور با ریش و یقه بسته باشد و چه در کشور. دولت و جاهای دیگر
من و امثال من دچار مرگ یتیمی نشده ایم که امثال ثابت به مرزهای این مملکت روی می آورند و فکر می کنند چون پشت نقاب حزب الله پنهان شده اند از خشم انقلابی فرزندان شهدای حزب الله مصون هستند. هنوز به خون پدرانشان وفادارند.
5. اگر این مرز که نماینده‌اش می‌گوید جان می‌دهد، به برکت خون شهدا باقی نمی‌ماند، این ۲۹۰ کرسی مجلس وجود نداشت که خارجی‌ها روی صندلی‌های سبز و لطیف سبزشان بنشینند. کرسی هایی که 793 نفر از مدافعان مرزهای ایران به خاطر آن شهید شدند. ای کاش فردی که در مرزهای این کشور فدای جان خود می شود، حداقل وجدان کافی داشته باشد و بفهمد که بر خون 793 شهید نشسته است نه بر صندلی های چرم و چوب و فلز.
6. خواستم نام خود و پدر شهیدم را بنویسم، اما یاد نصیحت همیشگی و وصیت نامه اش افتادم که می گفت حق نداری از نام من کوچکترین استفاده کنی. ما حتی از سهمیه کنکور هم استفاده نکردیم و خودش هم در زمان حیاتش از مزایای جانبازی بهره مند نشد. بنابراین با امضای کودک یکی حدود 230000 شهید براتون میفرستم امیدوارم منتشر کنید.