4 عامل موثر بر افزایش امید به زندگی

به نظر می رسد طول عمر یک فرد با چهار عامل اجتماعی مرتبط باشد: ازدواج، جنسیت، تحصیلات و نژاد.

گزارش کردن مهر محققان خاطرنشان می کنند که تعامل بین این چهار عامل به توضیح تفاوت های طول عمر در بین افراد کمک می کند.

تیم تحقیقاتی به سرپرستی ماری پیر برگرون بوچر، استادیار دانشگاه سیدانسک در دانمارک، نتیجه‌گیری کرد: «یک تعامل پیچیده بین عوامل اجتماعی و فردی تعیین‌کننده سلامت وجود دارد و هیچ عامل تعیین‌کننده‌ای نمی‌تواند تنوع کامل مشاهده شده در طول عمر را توضیح دهد. “

برای این مطالعه، محققان بر امید به زندگی نسبی یا تعداد سال هایی که یک فرد می تواند انتظار داشته باشد بین 30 تا 80 سالگی زندگی کند، تمرکز کردند.

این تیم داده های فدرال در مورد میزان مرگ و میر و جمعیت در ایالات متحده را بین سال های 2015 و 2019 تجزیه و تحلیل کرد و بررسی کرد که چگونه هر ترکیبی از این چهار عامل می تواند بر خطر مرگ زودرس تأثیر بگذارد. یکی بر 11 علت اصلی مرگ و میر در این کشور تأثیر می گذارد.

نتایج نشان می دهد که بین افرادی که کمترین امید به زندگی را دارند و افرادی که بیشترین امید به زندگی را دارند، 18 سال تفاوت وجود دارد.

مردان سفید پوستی که هرگز ازدواج نکرده اند و دارای دیپلم دبیرستان یا کمتر هستند، کمترین امید به زندگی را داشتند، یعنی حدود 37 سال بیشتر از سن 30 سالگی.

از سوی دیگر، نتایج نشان داد که انتظار می رود زنان متاهل سفیدپوست با مدرک دانشگاهی تا 55 سال بعد از 30 سالگی عمر کنند.

محققان دریافته اند که ویژگی های فردی باعث افزایش یا کاهش امید به زندگی می شود. در حالی که برخی از عوامل باعث افزایش سال های زندگی فرد می شود، برخی دیگر آنها را کوتاه می کند.

به عنوان مثال، طبق تحقیقات، داشتن دیپلم دبیرستان یا کمتر، امید به زندگی نسبی را تا حدود چهار سال کاهش می دهد.

با این حال، متاهل بودن و زن بودن، امید به زندگی نسبی را تا پنج سال افزایش می دهد. بنابراین می توان از یک زن متاهل و دارای مدرک دیپلم متوسطه انتظار داشت که امید به زندگی بالاتر از حد متوسط ​​داشته باشد.

در مثالی دیگر، مدرک دانشگاهی امید به زندگی نسبی را حدود چهار سال افزایش می‌دهد، در حالی که مجرد بودن و مرد بودن آن را حدود پنج سال کاهش می‌دهد. بنابراین، به گفته محققان، میانگین امید به زندگی یک مرد مجرد تحصیلکرده ممکن است کمتر باشد.

محققان دریافتند که ازدواج و تحصیلات عالی همیشه خطر مرگ زودرس افراد را کاهش می دهد. و زنان به طور کلی نسبت به مردان در تمام علل مرگ و میر به جز برخی سرطان ها و بیماری آلزایمر مزیت بقا دارند.

اما نژاد نقش پیچیده تری در طول عمر دارد.

برخی از علل مرگ، مانند خودکشی، جراحت، بیماری مزمن ریه و سرطان ریه، بیشتر افراد سفیدپوست را تحت تاثیر قرار می دهند. بیشتر علل مرگ و میر افراد سیاهپوست را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد، در حالی که سایر علل، مانند بیماری کبد، اسپانیایی ها را بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد.

این تیم در پایان گفت: «داشتن یک صفت مرتبط با مرگ و میر بیشتر معمولاً معیار کافی برای در نظر گرفتن در موارد خطر بالای مرگ نیست، اما با افزایش تعداد این صفات، خطر افزایش می‌یابد.» علاوه بر این، همه عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت تاثیر یکسانی بر امید به زندگی و مرگ و میر ندارند.