بلندترین کوه های منظومه شمسی؛ زمین در سایه همسایگانش از اورست بالاتر است (+ عکس)

از زمان فتح اورست در سال 1953 توسط ادموند هیلاری و تنزینگ نورگی، این کوه به نماد نهایی چالش کوهنوردی تبدیل شده است. اما با نزدیک‌تر شدن رویای ادامه زندگی انسان در منظومه شمسی، کوهنوردان آینده ممکن است با چالش‌های بسیار دشوارتری روبرو شوند. یک نقشه تعاملی جدید بلندترین کوه های منظومه شمسی را نشان داده است که باعث می شود قله های زمین در مقایسه بسیار کوتاه به نظر برسند.

بلندترین کوه های منظومه شمسی

1. کوه ریسیلویا در بالای وستا

به گزارش روزیاتو، برخلاف تصور رایج، بلندترین قله منظومه شمسی نه روی زمین یا مریخ، بلکه روی سیارکی به نام وستا است. این سیارک عظیم 9 درصد از کل جرم سیارک های شناخته شده را تشکیل می دهد. کوه ریاسیلویا با ارتفاع خیره کننده 22500 متر تقریباً سه برابر اورست است. این کوه از یک دهانه برخوردی عظیم تشکیل شده است که 90 درصد از سطح این سیارک را پوشانده است.

2. المپوس مونس; غول آتشفشانی مریخ

دومین کوه مرتفع منظومه شمسی المپوس مونس در مریخ است. این کوه با ارتفاع ۲۱۹۴۵ متری از پایه جهانی مریخ (معادل سطح دریا) بلندترین آتشفشان منظومه شمسی به شمار می رود. المپوس مونس نه تنها بسیار مرتفع است، بلکه به عنوان یک “آتشفشان سپر” منطقه ای به اندازه فرانسه را اشغال می کند. این آتشفشان حداقل 25 میلیون سال است که خاموش بوده است.

تاریخچه کشف و ویژگی های Olympus Mons

المپوس مونس توسط فضاپیمای مارینر 9 ناسا در سال 1971 کشف شد و نام آن برگرفته از خانه اسطوره ای خدایان یونان است. این کوه بخشی از کوه های تارسیس در نزدیکی خط استوای مریخ است. بر خلاف آتشفشان های زمینی که از حرکت صفحات تکتونیکی تشکیل می شوند، المپوس مونس در یک نقطه داغ ماگما قرار دارد. این ویژگی باعث شد که این آتشفشان در طول میلیون ها سال فعالیت خود به ابعاد غول پیکر فعلی خود برسد.

کشف جدید: یخ در قله آتشفشان

اخیراً دانشمندان تشکیل یخ را در قله المپوس مونس کشف کردند. هر روز یک لایه یخ به ضخامت موی انسان بر قله این کوه وجود دارد. حجم این یخ به حدی است که می تواند 60 استخر شنای المپیک را پر کند. این کشف جدید می تواند درک ما را از شرایط آب و هوایی مریخ تغییر دهد.

بلندترین کوه های منظومه شمسی و افق های جدید برای اکتشافات فضایی

این اکتشافات شگفت انگیز نشان می دهد که اکتشافات فضایی آینده می تواند بشریت را با چالش های جدید و هیجان انگیزی روبرو کند. مقایسه کوه های زمین با غول های منظومه شمسی، اندازه و تنوع شگفت انگیز دنیای اطراف ما را آشکار می کند. با پیشرفت فناوری های فضایی، ممکن است روزی شاهد کوهنوردانی باشیم که به جای فتح اورست، رویای صعود به قله های مریخ یا حتی سیارک های دوردست را در سر می پرورانند.