به گزارش بازتاب آنلاین، یک باور رایج وجود دارد که هوس کردن، نشانه کمبود برخی مواد مغذی در بدن است. به عنوان مثال، میل به نمک در برخی موارد می تواند ناشی از کمبود سدیم باشد.
همشهری آنلاین در گزارشی نوشت: «بیشتر ما معتقدیم که هوس خوردن یک غذای خاص طبیعی و مرتبط با اشتها است. به همین دلیل است که ما آن را نادیده می گیریم، اگرچه ممکن است ولع خوردن یک غذای خاص به دلیل مشکلات سلامتی باشد.» نباید ساده و طبیعی دیده شود. هوس غذایی می تواند علت فیزیکی یا ذهنی داشته باشد. البته میل به غذا دلایل فیزیکی هم دارد که می تواند کم خوابی باشد، اما دلایل روانی نیز می تواند استرس باشد. اما افسانه هایی نیز در مورد معنای هوس غذایی وجود دارد.
به گفته Healthline، هوس غذایی رایج است. نادیده گرفتن آن دشوار است و معمولاً خود را به صورت تمایل شدید یا فوری به نوع خاصی از غذا نشان می دهد، اگرچه غذای مورد نظر از فردی به فرد دیگر متفاوت است. هوس های غذایی می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، چه جسمی و چه روانی. در موارد خاص، می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد و بنابراین نباید نادیده گرفته شود. در این مقاله به هوس های غذایی و علل احتمالی آن می پردازیم.
هوس های غذایی می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد که معمولاً به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: جسمی و روانی. با دانستن آنها، ممکن است بتوانید بفهمید که کدام عامل یا عوامل به طور خاص باعث هوس غذایی شما می شود.
علل فیزیکی
عدم تعادل هورمونی: عدم تعادل لپتین (هورمونی که اشتها را کاهش می دهد) و گرلین (هورمونی که اشتها را افزایش می دهد) می تواند باعث شود که برخی افراد نسبت به دیگران هوس غذایی قوی تری داشته باشند.
بارداری: تغییرات هورمونی در دوران بارداری می‌تواند بر گیرنده‌های چشایی و بویایی شما تأثیر بگذارد، که به نوبه خود می‌تواند باعث شود که میل شدید به غذا داشته باشید.
سندرم پیش از قاعدگی (PMS): تغییرات در هورمون‌های استروژن و پروژسترون که درست قبل از پریود شما اتفاق می‌افتد، می‌تواند میل به غذاهای خاصی را افزایش دهد، به‌ویژه آنهایی که کربوهیدرات بالایی دارند.
کمبود خواب: خواب بسیار کم یا ضعیف می تواند سطح هورمون های مسئول تنظیم گرسنگی، سیری و چرخه خواب و بیداری را مختل کند و به طور بالقوه میل به غذا را به خصوص در ساعات عصر افزایش دهد.
رژیم غذایی کم مغذی: غذاهای حاوی پروتئین و فیبر (مواد مغذی) می توانند باعث سیری شوند. اگر کمتر از این مواد مغذی بخورید، ممکن است احساس گرسنگی کنید یا هوس غذاهای خاصی کنید، حتی اگر کالری کافی مصرف کنید.
مصرف کم مایعات: ننوشیدن مایعات کافی می تواند گرسنگی یا میل به برخی غذاها را در برخی افراد افزایش دهد.
فلور روده: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد نوع باکتری در روده شما می تواند بر تعداد و نوع هوس های شما تأثیر بگذارد. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تأیید این ارتباط مورد نیاز است.
فعالیت بدنی: افزایش فعالیت بدنی، حتی فقط پیاده روی، می تواند به کاهش هوس غذایی کمک کند. به همین ترتیب، ورزش کمتر از حد معمول می تواند باعث شود که هوس بیشتری داشته باشید.
غذاهای بسیار فرآوری شده: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد غذاهای بسیار فرآوری شده با چربی و قند افزوده شده می توانند علائمی شبیه اعتیاد ایجاد کنند که به نوبه خود میل به غذا را افزایش می دهد.
دفعات مصرف غذاهای مورد علاقه: خوردن یک غذای مورد علاقه در دفعات کمتر ممکن است در کاهش هوس شما برای آن غذای خاص موثرتر از خوردن مقدار کمی از آن غذا در هر بار خوردن آن باشد.
علل روانی
استرس: سطح کورتیزول شما احتمالاً با استرس افزایش می یابد. سطوح بالای کورتیزول می تواند با گرسنگی، هوس، و احتمال بیشتر استرس یا پرخوری مرتبط باشد.
شخصیت شما: برخی شواهد نشان می‌دهند که افرادی که تکانشگرتر هستند یا نمرات بالاتری در معیارهای شخصیت اعتیادآور دارند، ممکن است بیشتر هوس‌های غذایی را تجربه کنند (تکانشگری یا رفتار تکانشی به عنوان رفتاری تعریف می‌شود که مخاطره‌آمیز و نامتناسب با رفتار تکانشی و اغلب با نتایج ناخوشایند است.
منطقه غذاخوری: مغز شما می تواند خوردن یک غذای خاص را با زمینه خاصی مانند خوردن ذرت بو داده با تماشای فیلم مرتبط کند. این ممکن است باعث شود دفعه بعد که همان زمینه اتفاق می افتد، هوس آن غذای خاص را داشته باشید.
حال و هوای شما: خلق و خوی خاص می تواند باعث میل به غذاهای خاص شود. به عنوان مثال، به نظر می رسد که خلق و خوی منفی اغلب منجر به هوس خوردن غذاهایی می شود که در دسترس تر هستند و تهیه آن آسان تر است.
آیا هوس غذایی نشانه کمبود مواد مغذی است؟
به طور کلی اعتقاد بر این است که هوس کردن نشانه کمبود برخی مواد مغذی در بدن است. اما در بیشتر موارد، این نظریه از نظر علمی قابل اثبات نیست. به عنوان مثال، میل به نمک در برخی موارد می تواند ناشی از کمبود سدیم باشد. با این حال، اکثر افرادی که هوس خوردن غذاهای شور دارند، کمبود این ماده مغذی ندارند.
علاوه بر این، بر اساس این تئوری کمبود مواد مغذی، می‌توان فرض کرد که بیشتر هوس‌ها برای غذاهای غنی از مواد مغذی و حداقل فرآوری‌شده مانند میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل یا حبوبات است. با این حال، در واقعیت، افراد مبتلا به هوس تمایل به خوردن غذاهای ناسالم با ارزش غذایی کمی دارند، مانند: به عنوان مثال غذاهای بسیار فرآوری شده با چربی، شکر یا نمک زیاد.
تحقیقات نشان می دهد که مردان و زنان تمایل به خوردن غذاهای متفاوت دارند. به عنوان مثال، زنان غذاهای با طعم شیرین را ترجیح می دهند در حالی که مردان غذاهای شور را ترجیح می دهند.
نکته آخر
میل به یک غذای خاص می تواند ناشی از عوامل مختلف جسمی یا روحی باشد. این می تواند نشانه عدم تعادل هورمونی، رژیم غذایی نامناسب، استرس زیاد، کمبود خواب یا عدم فعالیت بدنی باشد. هوس به ندرت نشانه ای از کمبود مواد مغذی در آن غذا است. با این حال، میل به مواد غیر غذایی مانند خاک، بستنی یا مواد شوینده گاهی اوقات می تواند ناشی از رژیم غذایی ضعیف باشد.
اگر در حال حاضر هوس مصرف محصولات غیر غذایی دارید، با پزشک خود تماس بگیرید.
47236