در دوران دگرگونی تلویزیون، مدیران فعلی نه تنها نتوانستند برندهای قبلی را احیا کنند، بلکه با نظر و سلیقه خود باعث شکست دو برند معروف «زیرخاکی» و «نون خا» شدند، چیزی که می تواند به سمت سرمایه» نیز. محسن تنابنده حالا با چالش سختی روبروست. آیا او به همراه سیروس مقدم از شکست احتمالی این برند جلوگیری خواهد کرد؟
به گزارش بازتاب آنلاین، در میان سریال ها تنها چند سریال وجود دارد که می توان عنوان «برند» را برای آنها به کار برد: «پایتخت»، «نون خا»، «زیرخاکی» و «لیسانسه ها». ممکن است برخی از اغماض های «ستایش» در این فهرست گنجانده شود. همه آثار متعلق به دهه 90 است، «ستایش» دیگر ساخته نمی‌شود و «لیسانسه‌ها» نیز پس از حواشی ایجاد شده برای سروش صحت در ماجرای تصرف «کتاباز» توسط مدیریت فعلی از حرکت بازماند. «نون خا» و «زیرخاکی» در دوره کنونی پخش (به اصطلاح تحول) ادامه یافت و حالا نوبت به سریال «پایتخت» رسیده است. سریالی که نگران ماست؛ دلیل مشکل را در زیر بخوانید.
برندها | تلویزیون را می توان یک شرکت تولید سریال دانست که سلیقه مدیران آن مستقیماً بر نتیجه نهایی محصولات تأثیر می گذارد. قطعاً مسائلی مانند بودجه، درک و ظرفیت سریال ساز و… از اهمیت بالایی برخوردار است. اما در نهایت این سلیقه و ذکاوت مدیران است که باعث می شود یک اثر کیفیت یا بی کیفیتی داشته باشد. به همین دلیل در تلویزیون شوراهای مختلفی برای تصویب طرح، تصویب فیلمنامه، پیگیری مراحل تولید و… وجود دارد و ناظر کیفی جزء لاینفک سریال باقی می ماند. در این فرآیند اگر مسئولان مختلف صاحب نظر به خواسته های درام احترام کامل بگذارند و همچنین دید باز داشته باشند، نتیجه هر محصول به صورت خاص و عام پذیرفته می شود. نزدیک به دو سال از فعالیت مدیران صدا و سیما می گذرد و پس از آزمون و خطا، اکنون انتظار می رود از سیاست های قبلی برای افزایش کیفیت سریال صرف نظر کنند. شکست تولیدات معادل آن مانند «چرخ گوردون»، «خداداد»، «فراری» و… جدی ترین هشدار برای بازنگری در سیاست هاست و اگر مسئولان واقعاً چنین ظرفیتی ندارند، نباید در سمت خود باقی بمانند. از سوی دیگر وضعیت برندها که در ادامه به تحلیل آن می پردازیم پاسخ دیگری به شکست سیستم سریال سازی فعلی است. دغدغه «پایتخت 7» از همین تجربیات ناشی می شود.
اسم خ | اینکه مدیران جدید تصمیم گرفتند دنباله ای برای این سریال موفق بسازند قابل ستایش است. با این حال نتیجه نهایی نشان می دهد که ای کاش مخاطب را با خاطرات خوب آن سریال ها تنها می گذاشتند! فصل چهارم و پنجم «نون خا» به سراشیبی رفت. آن هم درست بعد از فصل سوم درخشان. درباره «نیمه خ 4» گفته شد که حوادث اجتماعی سال 1401 تأثیر خود را گذاشته است و قابل درک است که دل و دماغی برای خلق کمدی در آن فضا وجود نداشته است. وضعیت سریال به قدری وخیم بود که داستان ناتمام ماند. پس از این شکست، انتظار می رفت «نون خ۵» جبران کند. کیفیتش نسبت به سری قبل بهتر بود اما به عنوان یک کار مستقل جایی برای دفاع باقی نمی گذارد. واقعیت این است که مفهوم ارزشمندی مانند ارزش دادن به قومیت ها وقتی در خدمت نمایش قرار گیرد قابل تحسین است. اتفاقا اصرار کارگردانان برای قرار دادن این مضامین از چارچوب خارج شد و «نون خا» را به سریالی آشفته تبدیل کرد.
زیرزمینی | دو فصل اول «زیرخاکی» توسط مدیران قبلی صداوسیما تولید شد و فصل سوم و چهارم در این دوره به پایان رسید. «زیرخاکی 1» یک رویداد مهم در کمدی است. زیرا از دیدگاهی متفاوت انقلاب 57 را محور تاریخ قرار داد. سری دوم هم جالب بود و حرف های تازه ای داشت. افت کیفیت «زیرخاکی» همزمان با فصل سوم فاش شد و در آخرین سریال به اوج خود رسید. «زیرخاکی 4» تکرار موقعیت ها و شخصیت های قبلی بود و تماشای آن چیزی جز ناامیدی به همراه نداشت.
سرمایه، پایتخت | اینکه عبدالعلی علی عسگری نتوانست حواشی «پایتخت 6» را مدیریت کند یکی از نقاط ضعف کارنامه اوست. زمان گذشت و بالاخره تیم فعلی صدا و سیما «پایتخت» را منتشر کرد. فعلا باید حرکت آنها را ستود، اما با توجه به آنچه گفته شد، ترس از سقوط “پایتخت” وجود دارد و شاید این برند تبدیل شود. یکی این یکی از جنبه های منفی کارنامه شما خواهد شد. خاطرنشان شد که تلویزیون در دو سال اخیر در سریال سازی گردش موفقی نداشته است و بدترین چیز این است که برندها شکست خورده اند و به گفته یکی از رسانه ها روی زمین نشسته اند! این اواخر بعد از ماجراهای فصل ششم، حساسیت ها در «پایتخت» دوچندان شده که نگرانی ها را چند برابر می کند. صحبت از سریالی است که مخاطبانش بیش از «نون خا» و «زیرخاکی» هستند و به دلیل کارنامه ناموفق دوران تحول اکنون در بلاتکلیفی به سر می برند.