به گزارش مانیبان، پروین رضازاده، وکیل دادگستری و عضو کانون وکلای دادگستری استان البرز می گوید: طبق ماده ۸۳۷ قانون مدنی، در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران امکان سلب ارث از وراث وجود ندارد. در نظام حقوقی ایران محرومیت از ارث وجود ندارد و امکان پذیر نیست.
اگر ورثه یا مالک بخواهد بعد از فوت از تعلق اموال خود به ورثه جلوگیری کند، باید تکلیف مال خود را در زمان حیات خود تعیین کند و نمی تواند به راه حل محرومیت از ارث متوسل شود. اما برای تعیین نقل و انتقال دارایی و جلوگیری از تعلق آن به ورثه راهکارهای مختلفی وجود دارد.
او اضافه می کند: یکی یکی از راههای تعیین نقل و انتقال دارایی پس از فوت، وصیت نامه است. وصیت به موجب ماده 825 به بعد قانون مدنی یکی این یکی از روش هایی است که شخص در طول زندگی خود مسئولیت دارایی خود را پس از مرگ خود تعیین می کند. این وکیل دادگستری می افزاید: وصیت نامه فقط تا ثلث دارایی اعتبار دارد و بیشتر به رضایت و قبولی سایر وراث بستگی دارد. وصیت نامه بر حسب شرایط موصی و به استناد ماده 276 به بعد قانون عرفی 3 قسم است: رسمی، خود نویس و سری.
رضازاده می گوید: موارد دیگری نیز وجود دارد که از دیگر راه های تعیین تکلیف مال است.
بیع: ورثه (صاحب مال) می تواند عملاً ورثه را از ارثی که قصد سلب آن را دارد با انتقال اموال آنها به افرادی که قبل از فوت خود در نظر می گیرد، محروم کند.
وقف: ورثه با وقف مال خود عملاً وراث مورد نظر را از ارث محروم می کند.
انفاق: عملی است که در آن وارث دارایی خود را آزادانه به دیگری می بخشد. در این صورت وارث قبل از فوت خود می تواند هر قومی را که بخواهد از ارث محروم کند.