جمشید هاشم پور و فرامرز غروکن در نیمه اول دهه هفتاد به جایگاهی رسیده بودند که حضورشان در یک فیلم گیشه آن اثر را تضمین می کرد، تهیه کنندگان تجاری آن سال های سینما به سراغ هر دوی آن ها رفتند تا گیشه شان را دو برابر کنند. ، به طوری که آنها می توانند به طور همزمان ظاهر شوند. باشد که این دو فوق ستاره سود ببرند. حاصل این همکاری های مشترک ساخت مجموعه ای از فیلم های اکشن بود که اگرچه به دلیل درجه کیفی «جیم» در آن سال ها اجازه نمایش در سینماهای درجه یک و ممتاز را نداشتند، اما با همه اینها. محدودیت ها، در همان سالن های درجه دو در جنوب شهر و در سینماها. شهرها با جذب میلیون ها بیننده سودهای کلانی نصیب تولیدکنندگان کردند.
به گزارش بازتاب آنلاین، اولین همکاری فرامرز الغروکان و جمشید هاشم پور در فیلم جنگی «پایگاه جهنم» بود. پس از این همکاری موفق، این دو به مدت 8 سال با هم بازی نکردند تا اینکه در سال 1371 فرامرز صدیقی اولین فیلم خود را به نام ساخت. “تامه.” دوباره این دو را کنار هم گذاشت. داستان هاشم پور و هاروکان از این پس وارد مرحله جدیدی می شود.
پایگاه جهنمی اکبر صادقی ۱۳۶۳
پایگاه جهنم اولین همکاری مشترک برون مرزی هاروکان و جمشید هاشم پور است. هاشم پور در آن سال ها با نام جمشید آریا در سینما فعالیت می کرد و هنوز به شهرتی که پس از اکران فیلم «تاراج» به دست آورده بود، نرسیده بود. اما هاروکان به عنوان یک سوپراستار وارد این فیلم شد و نقش قهرمان داستان را بازی کرد. این فیلم یکی از اکشن های جنگی موفق دهه شصت محسوب می شود که بر اساس یک عملیات دریایی واقعی ساخته شده است. هاروکان نقش یک کماندوی ارتش به نام ستوان بای را بازی می کرد که ماموریت داشت به همراه سه کانکس دیگر به قلب یک پایگاه نظامی عراق نفوذ کند و آن را نابود کند. هاشم پور نقش یکی او در این فیلم مسئولیت نیروهای امنیتی را بر عهده داشت که در جریان عملیات جان باخت. این فیلم در زمان اکران یک میلیون و 450 هزار بیننده جذب کرد و در رتبه پنجم جدول فروش سالانه قرار گرفت.
طعمه | فرمرز صدیقی ۱۳۷۱
بین همکاری اول و دوم هاشم پور و هاروکان 8 سال فاصله بود. در این سال ها اتفاقات زیادی افتاد. جمشید آریا به اوج شهرت رسید اما بنا به تصمیم مسئولان ممنوع الکار شد و پس از آن. به او اجازه داده شد تحت شرایط عجیب و غریب به سر کار بازگردد. از جمله این شرایط کنار گذاشتن نام هنری «آریا»، عدم حضور در فیلم‌های اکشن و قهرمان‌محور بود، البته مهم‌ترین شرط این بود که هاشم پور اجازه بازی در فیلمی از آن نوع فیلم‌هایی که مردم دوست داشتند، یعنی با سر تراشیده. او تا دهه 1970 با چنین محدودیت هایی به کار خود ادامه داد. از سال 1970 به او اجازه داده شد در فیلم های اکشن و ماجراجویی ظاهر شود. «تمه» اولین اثر فرامرز صدیقی است یکی یکی از فیلم های حادثه ای بود که در سال 1350 ساخته شد. هاشم پور ضدقهرمان فیلم بود که نقش یک قاچاقچی خطرناک را بازی می کرد، نقش مقابلش فرامارس هاروکان بود که نقش پلیس را بازی می کرد. تقابل این دو، درام و اکشن این فیلم را شکل داد. تومه پس از انتشار در سال 2012 نزدیک به یک میلیون بیننده جذب کرد و در رتبه دوازدهم جدول فروش سالانه قرار گرفت.
آخرین خون منوچهر مصیری | 1373
جمشید هاشم پور با فروش فوق العاده فیلم «افیعی» در سال ۱۳۷۲ به یکی از پردرآمدترین بازیگران سینمای ایران و بدون محدودیت تبدیل شد. یکی پس از دیگری در فیلم های اکشن و ماجراجویی بازی کرد. او همچنین اجازه یافت تا به بازی در فیلم هایی با سر تراشیده بازگردد. «آخرین خون» اولین فیلم اکشنی است که هاشم پور با تصویر آشنای خود که «زینال بندری» در فیلم تارج است با فرامرز هاروکان همبازی است. با ساخت این فیلم بود که اصطلاح فیلم های لول بخاری که اشاره ای به سلاح عجیب جمشید هاشم پور در این فیلم داشت در سینمای ایران رواج پیدا کرد. این فیلم با کسب درجه کیفی «جیم» از اکران در سینماهای ممتاز و ممتاز منع شد و اکران آن محدود به سالن های جنوب شهر و شهرستان ها شد. با وجود این محدودیت ها، Last Blood در سال 2014 نزدیک به 900000 تماشاگر سینما را در سینماها جذب کرد و در رتبه شانزدهم جدول فروش سالانه قرار گرفت. در ادامه این روند هاشم پور و هاروکان در فیلم های «دشمن»، «یاقی» و در نهایت فیلم «چشم عقاب» همبازی شدند.