جدول شاخص شادی کشورهای جهان; جایگاه ایران کجاست؟

به گزارش بازتاب آنلاین، اقتصاد شادی در سال های اخیر جایگاه مهمی را در معادلات سیاسی اکثر کشورهای جهان به خود اختصاص داده است. بر اساس رویکرد اقتصادی، شرایط مادی و رشد درآمد از عوامل اصلی تبیین کننده شادی محسوب می شوند که تأثیرات پایدار و پایداری بر شادی دارند. بر اساس این دیدگاه، نشاط اجتماعی در سطح خرد با درآمد فردی و در سطح کلان با تولید ناخالص ملی و توسعه اقتصادی قابل تحلیل است.

اعتماد در گزارشی نوشت: امروزه علاوه بر معیارهایی مانند «سرانه تولید ناخالص داخلی» که معیاری شناخته شده برای مقایسه سطح زندگی ملل مختلف با رصد شرایط در کشورهاست، «اقتصاد شادی» نیز مطرح است. و شاخص شادی ناخالص ملی (GNH) موضوع است. بسیار مهم تلقی می شود؛ زیرا شادی و نشاط که با قناعت و قناعت همراه است می تواند در بهبود جامعه و رشد آن نقش بسزایی داشته باشد.

اقتصاد شادی چیست؟

به گفته معاون اقتصادی اتاق تهران، اقتصاد شادی شامل مطالعات رسمی دانشگاهی درباره رابطه رضایت فردی با مسائل اقتصادی مانند اشتغال و رفاه است. ابزار اصلی این نوع تحقیقات، نظرسنجی ها و شاخص هایی هستند که آنچه را که اقتصادهای مختلف برای مردم کشورها آورده اند، دنبال می کند.

در حالی که اقتصاد استاندارد به اندازه‌گیری درآمد و مصرف یا سایر رفتارهای مشاهده‌شده برای نشان دادن مفهوم بی‌اندازه مطلوبیت یا ارضای خواسته‌ها و نیازهای مادی متکی است، اقتصاد شادی از تحلیل «اقتصادسنجی» و همچنین نظرسنجی‌ها و نظرسنجی‌ها برای اندازه‌گیری سطوح رضایت استفاده می‌کند تا تعیین کند. مردم استفاده می کنند و کشف می کنند که کدام عوامل می توانند رفاه و کیفیت زندگی انسان را افزایش یا کاهش دهند.

کیفیت زندگی یک معیار بسیار ذهنی است که با عوامل مختلفی مرتبط است. عواملی که به کیفیت زندگی کمک می کنند بسته به ترجیحات شخصی متفاوت است، اما اغلب شامل امنیت مالی و همچنین رضایت شغلی، زندگی خانوادگی، ارتباطات اجتماعی، سلامت و ایمنی می شود. این عوامل در اقتصاد شادی، شاخه ای نسبتاً جدید از تحقیقات، مورد مطالعه قرار می گیرند.

جریان اصلی اقتصاد مدت‌هاست که بر مفهوم مطلوبیت (لذتی که مردم از ارضای خواسته‌ها و نیازها می‌برند) تکیه کرده است. با این حال، از آنجایی که تجربه ذهنی و درونی شادی یا ناراحتی را نمی‌توان مستقیماً توسط یک ناظر بیرونی مشاهده یا اندازه‌گیری کرد، اقتصاددانان برای فهمیدن اینکه چه چیزی مفید است، بر مشاهده اعمال افراد تکیه می‌کنند.

برای اندازه‌گیری این مطلوبیت، اقتصاددانان از مؤلفه‌های قابل مشاهده مانند قیمت‌های بازار و پول استفاده می‌کنند تا نشان دهند مردم چقدر از کالاها یا فعالیت‌های اقتصادی مختلف به دست می‌آورند. ایده اصلی این است که اندازه گیری میزان پولی که مردم مایل به پرداخت یا پذیرش برای کالاها و خدمات مختلف در یک بازار هستند، بینشی را در مورد مطلوبیتی که از آن چیزها انتظار دارند، ارائه می دهد. این همچنین به این معنی است که اقتصاددانان اغلب از شاخص هایی مانند درآمد یا مصرف کل افراد برای نشان دادن مطلوبیت کلی آنها استفاده می کنند.

با این حال، اقتصاد شادی تلاشی برای غلبه بر کاستی‌های خاص این رویکرد سنتی با تلاش برای اندازه‌گیری مطلوبیت یا شادکامی است. یکی یکی از کاستی‌های عمده نظریه مطلوبیت سنتی این است که نمی‌تواند لذت یا درد افراد را از کالاها، خدمات، فعالیت‌ها یا امکانات خارج از بازار توضیح دهد، زیرا به قیمت‌ها، مقادیر و مقادیر مشاهده شده در بازار متکی است. .

این بدان معناست که اندازه گیری تأثیر هر چیزی که در بازار قابل معامله نیست یا قابل معامله نیست بر شادی انسان دشوار یا در بهترین حالت غیرممکن خواهد بود. اقتصاد سنتی همچنین فرض می کند که قیمت ها و مقادیر مشاهده شده بازار منعکس کننده ارزش کامل کالاها و خدمات معامله شده در بازارها است، که ممکن است همیشه اینطور نباشد.

کسانی که اقتصاد شادی را مطالعه می کنند، استدلال می کنند که نیاز به مطالعه عواملی وجود دارد که بر کیفیت زندگی تأثیر می گذارند که فراتر از حوزه های معمول مطالعه اقتصادی مانند درآمد و ثروت است.

خوشبختی در دنیا

نتایج گزارش شادی جهانی ایپسوس نیز نشان می دهد که شادی جهانی هر سال اندکی کاهش یافته است. اگرچه رضایت بیشتر از زمان اوج اپیدمی “کووید” است، اما نسبت به ابتدای دهه 2010 کمتر است. شدیدترین کاهش شادی در ترکیه گزارش شده است که نشان دهنده درصد کاهش نسبت به سال 2011 است. در حالی که اسپانیا بیشترین افزایش (7 درصد) را در این مدت به ثبت رساند.

در سال 2024، هلند کشوری با بالاترین سطح شادی است و 85 درصد از مردم این کشور خود را شاد توصیف کردند. در انتهای دیگر مقیاس، مجارستان و کره جنوبی (48 درصد) کمترین رضایت را دارند.

شادی در ایران

نمودار ضمیمه این گزارش، داده‌های شاخص شادکامی ایران را بین سال‌های 2013 تا 2023 نشان می‌دهد. میانگین مقدار سال‌های مذکور در ایران 4.76 است. کمترین مقدار برای سال 2020 4.27 و بیشترین مقدار برای سال 2023 4.98 است. برای مقایسه سطح شادی ایرانیان با سطح شادی جهان می توان از میانگین شاخص جهانی شادی استفاده کرد. در سال 2023، متوسط ​​شادی جهانی (در بین 111 کشور) 5.59 بود. با این بازنمایی، اعداد نشان می‌دهند که سطح شادی در ایران کمتر از میانگین جهانی است و در سال‌های اندازه‌گیری شده نوسانات عمده‌ای وجود نداشته است.

جایگاه ایران در خاورمیانه

حتی در خاورمیانه نیز جایگاه ایران از نظر شاخص عددی شادی در سطح پایینی با کشورهایی مانند عراق، فلسطین و بالاتر از پاکستان و ترکیه و البته کمتر از کشورهای حوزه خلیج فارس و اوراسیا قرار دارد. این در حالی است که بدترین جایگاه را در این رتبه بندی به افغانستان اختصاص داده است که برای دومین سال است که تحت کنترل طالبان قرار دارد. اگرچه مردم خاورمیانه از ذخایر قابل توجهی از ثروت طبیعی و اجتماعی برخوردارند، به عنوان مثال از طریق اقوام مختلف، اما چندان خوشحال و راضی نیستند و عوامل اجتماعی دیگری مانند تأثیر نهاد سیاست بر جامعه باعث کاهش شادی شده است. در میان مردم این منطقه

233217