جفری چارلز هاردی آینده پژوه، دیدگاهی جهانی در مورد جدول زمانی تکامل انسان ارائه کرده است. او معتقد است که تکامل انسان سه مرحله دارد و ما اکنون در مرحله دوم یعنی حالت تعلیق هستیم.
مرحله دوم تکامل انسان
به گفته هاردی، در مرحله اول که حدود 2.5 میلیون سال به طول انجامید، انسان بر طبیعت تسلط یافت. اما اکنون، او معتقد است، ما در راه “همزیستی پایدار سیاره و ساکنان آن” هستیم. در این برزخ، انسانها باید «روشهای ناپایدار رشد نامحدود و تولید ضایعات را که از تکامل اولیه انسان به ارث بردهایم، دوباره ارزیابی کنند و از آن دور شوند».
به گزارش روزیاتو، هاردی توضیح می دهد که ما از زمان اختراع بمب اتمی در سال 1945 که تسلط ما بر طبیعت را تثبیت کرد، در حالت رکود به سر می بردیم. تنها راه برای رسیدن به “مرحله دوم” این است که آسیبی را که تاکنون انجام شده است، معکوس کنیم.
وی تاکید می کند که جامعه باید از گذشته درس گرفته و از ایده های دانشمندان، رسانه ها، دولت ها و سازمان های مردم نهاد برای تسهیل این تحول اساسی استفاده کند. “فرآیند راه حل است.”
تغییر اقلیم و تخریب محیط زیست
هاردی میگوید ایده او درباره جدول زمانی تکامل انسان از تجربه او به عنوان یک برنامهریز بینالمللی سلامت در دهه 1970 الهام گرفته شده است. او متوجه شد که صلح را می توان از طریق اقدامات دلسوزانه مردم حفظ کرد و این باعث شد تا او را در یک ماموریت جهانی برای ایجاد یک نقشه راه برای رسیدگی به بزرگترین مشکلات بشریت، مانند تغییرات آب و هوا و تخریب محیط زیست، سوق دهد.
میلیون ها سال است که انسان ها در تلاش برای تسخیر طبیعت بوده اند. انسان با تلاش برای کنترل همه چیز اطراف خود از طریق شهرنشینی و زیرساخت ها، طبیعت را تسخیر کرد.
هاردی هشدار می دهد که انسان ها تا زمانی که نیاز به کاهش ضایعات تولید شده در طول تکامل اولیه را تشخیص ندهند، در برزخ تکاملی باقی خواهند ماند. چیزی که من آن را تکامل انسان معلق می نامم به حالت تعلیق درآمده است زیرا ما مانند ماهی هایی هستیم که روی عرشه می چرخند یا چیزی شبیه به آن. یکی ما یکی از آن فیلم های ایندیانا جونز، روی هستیم یکی ما روی این پلها هستیم که از این طرف به آن طرف میروند و زیر ما پرتگاهی است که اگر سقوط کنیم در آن میمیریم.»
ما باید از اشتباهاتمان درس بگیریم
او توضیح داد که انسان نمی تواند وارد مرحله دوم تکامل شود تا زمانی که برنامه ای برای غلبه بر ضایعات و رشد ناپایدار که در تکامل اول به وجود آمد، نداشته باشد.
هاردی تاکید کرد: اولین تکامل انسان به پایان رسیده است و ما باید از اشتباهات خود، از گذشته، از تاریخ و از یکدیگر درس بگیریم و شروع به صحبت و بحث کنیم که دومین تکامل انسان چگونه باید باشد.
این دیدگاه هاردی ما را به چالش می کشد تا عمیق تر در مورد مسیر تکاملی بشریت و مسئولیت های خود در قبال سیاره و آینده فکر کنیم. آیا می توانیم از گذشته درس بگیریم و مسیر پایدارتری را برای آینده ترسیم کنیم؟ این پرسشی است که پاسخ آن می تواند سرنوشت نسل های آینده را رقم بزند.