به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین، سحر عصر آزاد در نشست نقد و بررسی این آثار درباره فیلم کوتاه «نخستین رنگ زمستان» که اولین تجربه احساسی یک دختر جوان را در دوران بلوغ نسبت به جنس مخالف نشان می دهد، گفت: در این فیلم، در روشی هوشمند، دقیق و ملموس بحران بلوغ یک دختر مورد بحث قرار گرفته است. این دغدغه و علاقه از کجا نشات گرفت و چه ارتباطی با فیلم قبلی شما دارد؟
عاطفه هاشمیان کارگردان این فیلم گفت: تمام تلاشم این بود که به بلوغ معنوی بپردازم و فقط به بلوغ جنسی نپردازم و گزارشی دقیق از بعد معنوی ارائه کنم. تفاوت این فیلم با کارهای قبلی من این بود که در آن فیلم روی پسری تمرکز کرده بودم.
عصر آزاد ضمن انتقاد از سیاست های موجود در زمینه تولید آثار کوتاه و سینمایی با محوریت بلوغ، افزود: متأسفانه به دلیل نگاه غالب در عرصه نمایش و مستند، آن طور که باید به موضوع بلوغ پرداخته نمی شود این عدم رسیدگی به پیامدهای جنسی، ذهنی، جسمی و معنوی کودکان و نوجوانان؛ چه پسر باشد چه دختر، باعث عدم آگاهی آنها و رفتار خطرناک آنها و خانواده آنها می شود.
هاشمیان در رابطه با سوال منتقد در خصوص سن بازیگر نقش اول گفت: در فیلمنامه اولیه سن شخصیت اصلی بالای 9 سال بود که متاسفانه به دلیل عدم اجازه ارشاد و مسائل مربوط به حجاب. ، با آن سن مجبور شدم عمل کنم. کمتر از 9 سال استفاده کنید.
افرا حکمت آرا; یکی وی در میان بازیگران زن این اثر نیز افزود: تجربه همکاری با خانم هاشمیان برای من بسیار لذت بخش بود و با وجود کوتاهی فیلم، تجربه جذاب و دوست داشتنی برایم بود.
کارگردان این فیلم همچنین افزود: از تمام تجربیات قبلی خود در کار با کودکان استفاده کردم و آنها را به این فیلم آوردم. حساسیت ها و سخت گیری هایی که در کارهای قبلی برای انتخاب بازیگر داشتم را در نظر گرفتم و با دقت و وسواس زیادی این بازیگران را انتخاب کردم. من 100 درصد مطمئن بودم که این افراد بازیگران قطعی فیلم من هستند.
به گزارش روابط عمومی ایوان رباط;بهمن ویژگی؛ مدیر تولید در خصوص تجربه خود با کارگردانی افزود: در حال ساخت فیلمی بودم که با عاطفه هاشمیان آشنا شدم. طی صحبت هایی که در مورد فیلمنامه آنها داشتیم، تصمیم گرفتیم شرایط همکاری را ارزیابی کنیم. وقتی با بازیگران به دفتر ما آمدند، برای من جالب ترین چیز هماهنگی این بازیگران جوان با یکدیگر بود. هماهنگی و هماهنگی ترکیب این بازیگران به حدی بود که بسیاری از برداشت های ما در زمان ضبط فیلم، برداشت های تکی بود و از این نظر کارگردان کار شگفت انگیزی انجام داده است.
هاشمیان در خصوص سوال یکی وی با اشاره به نحوه پیگیری مباحث روانشناسی کودک در این فیلم از مخاطبان خاطرنشان کرد: در کارگاه های زیادی در زمینه روانشناسی کودک شرکت کرده ام. در ساخت این اثر هیچ یک از بازیگران مستقیماً فیلمنامه را نخواندند، اما سعی کردم با کشیدن و قصه گویی آنها را به سمت دنیای ذهنی خود و اتفاقاتی که قرار است در فیلم بیفتد سوق دهم.
او ادامه داد: یکی یکی از بزرگترین ترس های من حرکت بیش از حد دوربین بود. همچنین ایده آل من این بود که سکانس ها را در برداشت اول یا در نهایت دوم ضبط کنم که امکان پذیر بود. تمرکز اصلی من از ابتدا روی سکانس شکستن شخصیت اصلی در حمام جلوی آینه بود.
عصر آزاد ضمن تایید گفته های کارگردان افزود: دوربین شما از نظر جهت بصری، اندازه و زاویه دید به دنیا از چشم کودکان نگاه می کند و این باعث شده است که کل فیلم منحصر به فرد و نگرش خاصی نسبت به فرم باشد. و جلوه های بصری فیلم .
مصطفی رحیمی کارگردان این فیلم در نشست نقد و بررسی فیلم کوتاه «او» که داستان مادری است که موهای دخترش را کوتاه می کند تا او را از دنیای کودکی اش جدا کند، در رابطه با دغدغه فیلمسازی خود گفت: این کار در دسته کارهای تجربی قرار می گیرد. قرار می گیرد و داستان آن از جایی سرچشمه می گیرد که یکی یکی از دوستانم داستان دختر بچه ای را در میان اقوامشان تعریف کرد که نمی خواست موهایش را کوتاه کند و مادرش هر چند وقت یک بار او را مجبور می کرد موهایش را کوتاه کند.
سعی کردم در بازنمایی و نمایش عناصر، مدل خاصی از روایت و زاویه خود را اتخاذ کنم. متفاوت و بر اساس حذف و جمع بندی.
عصرزاد افزود: در واقع دیدگاه متفاوت شما یک داستان معمولی را بازخوانی کرده و برگ های اضافی و خط درام کلیشه ای را حذف کرده و با گنجاندن برخی عناصر و فرم روایی فقط ساختار اصلی داستان را حفظ کرده و از نظر بصری آن را دارای لایه های جدیدی کرده است.
این کارگردان ضمن تایید صحبت های منتقد افزود: تمام تلاشم این بود که تا حد امکان از روند کلاسیک فیلمسازی فاصله بگیرم و با حذف دیالوگ ها، ایجاد المان ها، حذف درام و اضافات معمول فیلم های دیگر، مخاطب را درگیر کنم. برای دیدن و نظر خود را. این شیوه درگیر کردن مخاطب در راستای دنیای فکری من مرا شگفت زده کرده و بسیار جالب است.
رحیمی در ادامه درباره ساخت فیلم کوتاه «زندگی زیباست» که داستان زن حامله ای است که شک دارد، افزود: من همیشه به صورت غریزی و باکره فیلم ساخته ام. این فیلم در اصل یک اثر سورئال و پایه اصلی آن رویا است. مشکل اصلی من در ساخت فیلم؛ موضوع شناخت است، شناخت نسبت به خودم و تاثیر این نگاه را می توان در آثارم دید. مثلاً فضای زنانه آثار من به این دلیل است که در کودکی پدرم را از دست دادم و تعداد زنان در خانواده ام بیشتر از مردان بود. آگاهانه یا ناخودآگاه این تجربیات شخصی در آثار من آشکار شده است. علاوه بر این من زندگی را نمایش می بینم و این اثر را تحت تاثیر تئاتر و دنیای نمایش ساختم و دنیایی کاملا انتزاعی را ترسیم کردم. فکر می کنم آن نوع حذفی که در کار اول تجربه کردم در این کار هم ادامه پیدا کرده و حتی در مولفه ها و چیدمان صحنه نقش داشته است.
در پایان این نشست نوبت به نقد و بررسی فیلم کوتاه «مرز سرخ» به کارگردانی سروش یاری می رسد. این فیلم به مسائل و مشکلات مهاجران افغانستانی در ایران می پردازد.
سروش یاری در رابطه با سوال منتقد درباره نگاهش به این اثر و دغدغه اش از مسائل مهاجران گفت: حدود 3 سال با کارگران ساختمانی افغانستانی زندگی کردم و متوجه شدم این افراد با وجود داشتن مدارک می توانند وارد منطقه شوند. . آنها در آن حوزه انتقالی ندارند.
وی افزود: سعی می کردم تمام جزئیات فیلم را بر اساس واقعیت بسازم. به عنوان مثال، من زندگی مهاجران را به عنوان یک واقعیت، به صورت جمعی نشان داده ام. همچنین زبان گفتاری آنها بر اساس زبان مادری آنها; من فارسی را انتخاب کردم و ترجیح دادم به جای اینکه بازیگران را بر خلاف واقعیت مجبور به دیالوگ سازی به زبان رایج کنم، زیرنویس فارسی بگذارم.
از دیگر عوامل حاضر در جلسه نقد و بررسی، محمدرضا خاوری; سردبیر و تهیه کننده، سمیر حیران و طه رضوی; بازیگران سینما بودند.
۵۷۵۷