چرا شورای راهبری دولت چهاردهم به وزرای قدیمی رای داد؟

به گزارش بازتاب آنلاین، عباس عبدی در اعتماد نوشت: اولاً از ظرفیت 100 درصدی نیروی انسانی واجد شرایط کشور، احتمالاً تنها بخش کوچکی از آنها را می توان در منابع مدیریت دولتی قرار داد، حتی شاید بیش از 80 درصد آنها از قبل اطلاع داشته باشند. که برای این موقعیت ها مناسب هستند. با این حال، این مورد نیست زیرا معیارهای محدود کننده به گونه ای است که بیش از 20٪ به طور اجباری پذیرفته می شوند. اما در صورت رعایت دقیق این معیارها، اجازه ورود به آنها داده نخواهد شد.

نیمی از آن 20 درصد علاقه ای به حضور در قدرت ندارند و از بین آن 20 درصد نیز شایسته ترین هستند. چرا نمی آیند؟ چون معتقدند نمی توانند کار کنند. بدین ترتیب گروه فوق تنها 10 درصد نیروی کار و سرمایه انسانی کشور را تشکیل می دهد.

این وضعیت آثار خود را در سه حوزه نشان می دهد. جوانان، زنان و افرادی که با رویکردها و ارزش های رسمی کشور مخالف و یا کاملاً سازگار نیستند.

بخشی از زنان به طور کامل از سیاست و رهبری در سطوح بالا و حتی پایین حذف شده اند و این ظلم به توانایی های جامعه است. علاوه بر این، جوانان، به‌ویژه زنان جوان، بیشتر از افراد میانسال و مسن تحت تأثیر تأثیرات منفی این تبعیض قرار می‌گیرند.

جوانان با مسائل نوین جهانی و فناوری های نوین آشنا هستند و با روش های بنیانگذاری آشنا هستند، اما در عمل به دلیل تعریف نشدن و محدود نشدن در قالب های رسمی این ساختار، از حضور موثر آنان در سطوح بالای رهبری جلوگیری می کنند.

جوانان با چنان محدودیت های سیاسی و اداری مواجه هستند که حتی اعتماد به نفس خود را از دست می دهند.

همین قانون در مورد افراد متعلق به اقوام و مذاهب مختلف نیز صدق می کند.

متأسفانه رویکردهای دیگری به جز موارد ذکر شده در مورد این مجموعه و زنان وجود دارد. آنها باید به طور واضح و واضح برنامه ریزی شوند. اگر بخواهیم بیشتر توسعه پیدا کنیم، باید از منابع خود به بهترین شکل ممکن استفاده کنیم. این کار باید بر منابع انسانی متمرکز باشد تا منابع نفت و گاز. بدون افزایش بهره وری همه نیروی انسانی در سیاست و جامعه، توسعه و پیشرفت را تجربه نخواهیم کرد. جامعه ما جوان و آمیخته ای از زن و مرد و همه رویکردها، نگرش ها و گروه ها، در یک کلام متکثر است، اما حکومت ما پیر، مرد و مصمم است.

23302