نئاندرتال ها مرغ کبابی خوردند! (+عکس)

اگرچه می دانیم که برخی از نئاندرتال ها خرچنگ ها و سایر موجودات دریایی پخته شده را می خوردند و حیوانات بزرگتر را شکار می کردند، اما درک بهتر رژیم غذایی آنها به ما کمک می کند تا بفهمیم این انسان های اولیه چگونه در محیط های مختلف زندگی می کردند.

گروهی از دانشمندان سعی کردند با استفاده از روش ها و ابزارهای موجود در دسترس نئاندرتال ها، پرندگان امروزی را بپزند!

به گزارش آنا به نقل از پاپ سای، «ماریانا نبیس» «ماریانا نبیس» یکی یکی از نویسندگان این مطالعه و یک باستان شناس در موسسه اجتماعی Català de Paleoecologia Humana i Evolució در اسپانیا بیانیه ای را منتشر کرد و گفت: “استفاده از یک قطعه سنگ چخماق برای قصابی نیاز به دقت و تلاش قابل توجهی داشت که ما قبل از این آزمایش انجام دادیم”. ما توجه نکردیم

تکه‌های سنگ تیزتر از آن چیزی بود که ما ابتدا فکر می‌کردیم و باید با دقت در دست نگه داشته می‌شد تا برش‌های دقیقی بدون آسیب رساندن به انگشتان ایجاد شود. این آزمایش‌های عملی چالش‌های عملی پردازش و پخت غذای نئاندرتال‌ها را برجسته کرد و ارتباط مشخصی با زندگی روزمره و استراتژی‌های بقای آنها فراهم کرد.

قصاب نئاندرتال ها

نئاندرتال ها حیوانات بزرگ، از جمله شیرهای غار را شکار می کردند، اما دانشمندان در مورد گونه های کوچکتر پرندگانی که برخی نئاندرتال ها می خوردند، اطلاعات کمتری دارند. برای کسب اطلاعات بیشتر، این گروه روش‌های پختی را که ممکن است بر روی پرندگان وحشی مختلف استفاده می‌کردند، آزمایش کردند.

محققان می خواستند دریابند که آیا آثار به جا مانده از وسایل آشپزی و شکار بر روی استخوان حیوانات باقی مانده است یا خیر و چگونه این آثار در مقایسه با صدمات ناشی از علل طبیعی تر مرگ و میر به جای مانده است.

دانشمندان یک پایگاه داده آزمایشی ایجاد کردند که می تواند با یافته های سایت های باستان شناسی واقعی مقایسه شود. برای ایجاد آن، محققان پنج پرنده وحشی را که به دلایل طبیعی مرده بودند از مرکز اکولوژی، توانبخشی و نظارت بر حیات وحش در گوویا، پرتغال جمع آوری کردند.

آنها دو کلاغ مردار، دو کبوتر قلاده دار و یک کبوتر چوبی را که شبیه رژیم غذایی نئاندرتال است انتخاب کردند و از شواهدی از سوابق باستان شناسی و داده های قوم نگاری برای انتخاب روش های پخت استفاده کردند.

با دست پرهای پرندگان را می چیدند. یک کبوتر طوقدار و یک کلاغ مرده را به صورت خام با یک تکه سنگ چخماق ذبح می کردند، سه تای باقیمانده را ابتدا برشته و روی ذغال داغ می جوشاندند و سپس ذبح می کردند. محققان دریافتند روش دوم آسان تر از کشتار پرندگان خام است.

نبیس گفت: «برای کباب کردن پرندگان روی زغال باید دمای ثابتی داشته باشید و زمان پخت را به دقت کنترل کنید تا گوشت بیش از حد پخته نشود. از آنجایی که ما قبل از پختن پرهای پرندگان را کندیم، فرآیند برشته کردن ممکن است بسیار سریعتر از آنچه انتظار داشتیم بوده باشد. در واقع، ما زمان بیشتری را صرف آماده‌سازی زغال‌ها کردیم تا پخت و پز، که کمتر از ده دقیقه طول کشید.»

آنها سپس استخوان ها را تمیز و خشک کردند و آنها را زیر میکروسکوپ برای علائم بریدگی، شکستگی و سوختگی بررسی کردند. آنها همچنین قطعه سنگ چخماق را که برای نشان دادن ساییدگی و پارگی در هنگام ذبح استفاده می کردند، بررسی کردند.

اگرچه آنها بیشتر از دستان خود برای قصابی استفاده می کردند، اما برای کشتار پرندگان خام به یک تکه سنگ چخماق نیز نیاز داشتند. این یک زخم کوچک به شکل هلال ماه روی لبه آن باقی گذاشت. برش‌هایی که برای جدا کردن گوشت پرندگان خام استفاده می‌شد، هیچ اثری روی استخوان‌ها باقی نمی‌گذارد، اما برش‌هایی که از تاندون‌ها انجام می‌شد، آثاری مشابه با بریدگی‌های موجود بر روی بقایای پرندگان در سایت‌های باستان‌شناسی بر جای می‌گذاشت.

پرندگان برشته شده استخوان هایی داشتند که بسیار شکننده تر بودند. برخی از این استخوان ها به طور کامل شکسته و قابل بازیابی نبودند. تقریباً همه آنها سوختگی سیاه یا قهوه ای ناشی از قرار گرفتن در معرض حرارت کنترل شده داشتند. لکه های سیاه نشان می دهد که محتویات حفره داخلی بدن پرنده نیز سوخته است.

این شواهد نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها چگونه آشپزی می‌کردند، اما همچنین نشان می‌دهد که این آشپزی تا چه حد ممکن است در سوابق باستان‌شناسی قابل مشاهده باشد. اگرچه کباب کردن گوشت حیوانات را آسان‌تر می‌کند، اما افزایش شکنندگی استخوان‌ها باعث می‌شود باستان‌شناسان نتوانند بقایای غذا را پیدا کنند.

برای به دست آوردن درک بهتر از رژیم غذایی نئاندرتال ها، مطالعات آینده می تواند شامل گونه های طعمه اضافی و همچنین پردازش پرندگان به محصولات غیر غذایی مانند پر یا چنگال پرندگان باشد.

نبایس خاطرنشان کرد: «اندازه نمونه نسبتاً کوچک است و فقط از پنج نمونه پرنده تشکیل شده است، که ممکن است به طور کامل تنوع گونه‌های پرنده‌ای را که نئاندرتال‌ها استفاده کرده‌اند، منعکس نکند».

دوم، اگرچه شرایط تجربی به دقت کنترل می شوند، اما نمی توانند به طور کامل زمینه های دقیق محیطی و فرهنگی زندگی نئاندرتال ها را تکرار کنند. تحقیقات بیشتر با نمونه‌های بزرگ‌تر، گونه‌های مختلف و شرایط آزمایشی متنوع‌تر برای گسترش این نتایج مورد نیاز است.»

نتایج این تحقیق در مقیاس کوچک در Frontiers in Environmental Archaeology منتشر شد.