خیار به عنوان یک سبزی برای کنترل قند خون در افراد دیابتی بسیار مناسب است، اما تلخی نوک خیار لزوماً این عملکرد را ندارد.
به گزارش ایسنا، تلخی نوک خیار ناشی از ماده ای به نام «کوکوربیتاسین» است که عمدتاً به صورت آگلیکون و مونوگلیکوزید در نوک خیار وجود دارد و در ریشه گیاه تولید می شود. کوکوربتاسین به ندرت در خیارهای گلخانه ای یا در شرایط نامساعد یافت می شود.
خیارهایی که در آب و هوای سرد رشد می کنند در معرض تنش آبی یا تغییر شکل هستند و حاوی بالاترین مقادیر کوکورباتاسین هستند. آنها تلخ هستند زیرا حاوی بیشترین مقدار کوکورباتاسین هستند. در واقع شرایط نامطلوب در طول رشد خیار باعث ایجاد تلخی در خیار می شود.
وجود اثرات کاهش قند خون خیار به دلیل فیبر زیاد، قدرت آبرسانی بالا، خاصیت حجم دهنده و همچنین کالری و قند بسیار کم آن است. یکی به عنوان یکی از موثرترین گزینه ها برای کنترل قند خون در بیماران دیابتی معرفی شده است.
به گفته معاونت توسعه تغذیه عمومی وزارت بهداشت، دلیل تلخی خیار به دلیل وجود برخی آلکالوئیدها و ترکیبات فیتوشیمیایی است و این ربطی به انسولین ندارد. علاوه بر این، با فرض عدم وجود انسولین در تلخی نوک خیار، از آنجایی که انسولین دارای ساختار پروتئینی است، در تماس با اسید معده و شیره گوارشی ترشح شده در معده به پپتیدها و اسیدهای آمینه هیدرولیز می شود. پانکراس و عملا ساختار عملکردی خود را از دست می دهد.
خیار به عنوان یک سبزی برای کنترل قند خون در افراد دیابتی بسیار مناسب است، اما تلخی خیار لزوماً این عملکرد را ندارد و مصرف قسمت تلخ خیار می تواند منجر به واکنش های آلرژیک و حالت تهوع شود.