این کشف توسط محققان دانشگاه کلمبیا در ایالات متحده انجام شد که از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) برای اندازهگیری سطح اکسیژن در بخشهای مختلف مغز استفاده کردند که نشان میدهد هر ناحیه در هر زمان چقدر شلوغ است.
دانستن اینکه کنجکاوی از کجا میآید میتواند به ما کمک کند تا در مورد نحوه عملکرد انسانها بیشتر بدانیم و به طور بالقوه به درمان شرایطی که کنجکاوی وجود ندارد منجر شود. مثل افسردگی مزمن
ژاکلین گوتلیب، عصبشناس، میگوید: «برای اولین بار، ما میتوانیم کنجکاوی ذهنی درباره اطلاعات را با روشی که مغز شما آن اطلاعات را نشان میدهد مرتبط کنیم.
در طول آزمایشات خود، محققان به 32 شرکتکننده تصاویر ویژهای به نام «تکسفرم» ارائه کردند که در آن اشیاء و حیوانات آشنا، مانند کلاه یا قورباغه، به درجات مختلفی تحریف شده بودند. از کاندیداها خواسته شد که اعتماد و کنجکاوی خود را در تعیین موضوع هر قالب متن ارزیابی کنند.
این رتبهبندیها با اسکنهای fMRI ارجاع داده شد و فعالیت قابلتوجهی در سه حوزه مشاهده شد: قشر پشتی گیجگاهی (مرتبط با بینایی و تشخیص شی)، قشر جلوی پیشانی یا vmPFC (بر ادراک ارزش و اعتماد حاکم است) و قشر کمربندی قدامی. (برای جمع آوری اطلاعات استفاده می شود).
به نظر می رسد vmPFC به عنوان نوعی پل عصبی بین قشر پشتی و زمانی و احساسات ذهنی کنجکاوی عمل می کند. تقریباً مانند یک ماشه است که به ما می گوید چه زمانی باید کنجکاو باشیم. هر چه آزمودنی ها نسبت به موضوع تصویر کمتر اعتماد داشته باشند، کنجکاوتر می شوند.
محققان در مقاله منتشر شده خود می نویسند: “این نتایج روشن می کند که چگونه ورودی ادراکی توسط بازنمایی های عصبی متوالی به روش هایی اصلاح می شود که در نهایت کنجکاوی را برمی انگیزد.”
محققان همچنین میخواهند بررسی کنند که چگونه این یافتهها ممکن است برای انواع دیگر کنجکاوی فراتر از تشخیص تصویر اعمال شود: برای مثال، کنجکاوی در مورد چیزهای بیاهمیت و حقایق، یا کنجکاوی اجتماعی در مورد فعالیتهای دیگران.
بخشی از چیزی که این تحقیق را بسیار جذاب می کند این است که کنجکاوی بخش اساسی انسان بودن و کلید بقای ما به عنوان یک گونه است. بدون این، ما در یادگیری و جذب اطلاعات جدید خوب نیستیم، و شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این تنوع زیستی را نیز پیش می برد.
گوتلیب می گوید: کنجکاوی ریشه های بیولوژیکی عمیقی دارد. چیزی که کنجکاوی انسان را متفاوت می کند این است که ما را به کاوش در یک منطقه بسیار گسترده تر از حیوانات دیگر سوق می دهد، و اغلب نه به این دلیل که به دنبال پاداش مادی یا مزیت بقا هستیم، بلکه به این دلیل که فقط می خواهیم چیزها را کشف کنیم.
منبع: هشدار علمی
22272227