تب دنگی برای چه افرادی خطرناک تر است؟

تب دنگی یک بیماری ویروسی است که توسط پشه هایی به نام Aedes منتقل می شود. این ویروس شامل چهار نوع ویروس دنگی است که هر کدام می توانند باعث تب دنگی شوند.

به گزارش ایرنا، افزایش تب دنگی عموماً در مناطق گرمسیری اتفاق می افتد زیرا پشه های حامل آن به راحتی در این مناطق رشد و تکثیر می کنند.

علاوه بر این، بارندگی شدید و تجمع آب در ظروف و اشیاء مختلف می تواند محیط مناسبی را برای پرورش این گونه پشه فراهم کند.

افراد می توانند از طریق نیش پشه های حامل ویروس دنگی به این بیماری مبتلا شوند. هنگامی که پشه ناقل ویروس تب دنگی فردی را نیش می زند، این ویروس وارد سیستم خونی فرد می شود و عفونت را آغاز می کند.

درمان دنگی بر تسکین علائمی مانند تب، دردهای عضلانی، سردرد و جایگزینی کم آبی با آب و الکترولیت ها متمرکز است. اگر عوارض جدی مانند خونریزی گوارشی رخ دهد، مراقبت فوری پزشکی لازم است.

برای جلوگیری از تب دنگی، اجتناب از قرار گرفتن در معرض نیش پشه در مناطق خطرناک و استفاده از روش های حفاظت فردی مانند استفاده از اسپری دافع پشه، پوشیدن لباس مناسب و استفاده از صفحه نمایش روی پنجره ها و درها ضروری است. علاوه بر این، برنامه های کنترل پشه و حذف مکان های آب راکد نقش موثری در کاهش موارد دنگی دارد.

رضا صفری عربی روز دوشنبه افزود: تب دنگی که توسط پشه آئدس مبتلا به این بیماری به انسان منتقل می شود از جمله بیماری های ویروسی است.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه تب دنگی یکی از بیماری های ویروسی است، آنتی بیوتیک ها تاثیری در مقابله با این بیماری ندارند.

معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، درمان زودهنگام را مهم ترین عامل پیشگیری از شدت این بیماری دانست و افزود: خدمات پزشکی و درمانی.

در درمان اولیه این بیماری، مصرف مایعات فراوان، استراحت و مصرف استامینوفن به بیماران توصیه می شود.

صفری عربی ادامه داد: درمان زودهنگام نه تنها از شدت بیماری می کاهد بلکه مرگ و میر را نیز کاهش می دهد.

وی بیان کرد: سالمندان، مادران باردار، دیابتی ها، کودکان چاق و افرادی که از داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند گروه هایی هستند که تب دنگی ممکن است شدیدتر و خطرناک تر از سایرین باشد.