دهه‌های 1960 و 1970 زمانی بود که مسابقات استقامت و رالی، به‌ویژه در اروپا، واقعاً اوج گرفتند. بزرگ‌ترین برندهای خودروسازی جهان، مانند پورشه، رنو و فراری، خودروهای رالی را ارائه می‌کنند که مسیرهای طولانی جاده را ساعت‌ها در رویدادهای بزرگ مسابقه‌ای مانند لمانز طی می‌کنند. یکی یکی از اعضای ثابت این رویدادها شرکت فورد موتور بود که سعی داشت سدان کلاسیک اسکورت را به چیزی تبدیل کند که واقعاً بتواند در مسیر مسابقه تسلط یابد. پس از معرفی دیدنی اسکورت اصلاح شده در رالی 1970 مونت کارلو، فورد کار بر روی یک خودروی مفهومی جدید را آغاز کرد.
این کانسپت، GT70 Ghia، خودرویی خواهد بود که نه تنها از نظر سرعت می تواند از فراری، پورشه و رنو پیشی بگیرد، بلکه در ارتفاع نیز این کار را انجام می دهد، چیزی که اسکورت قبلاً نشان داده است. در حالی که Ghia به گلوله نقره ای مسابقه ای که فورد به دنبال آن بود تبدیل نشد، اما در نوع خود یک ماشین جاه طلبانه و یک نوآوری چشمگیر از بخش تحقیق و توسعه فورد بود.
پروژه GT70 تلاش مشترک بین استوارت ترنر، مدیر فورد بریتیش ریسینگ، و لن بیلی، که قبلا به عنوان مهندس ارشد در یکی یکی دیگر از پروژه های مسابقه ای فورد GT40 نام داشت. GT70، از بسیاری جهات، تکرار مستقیم GT40 بود، و طرح موتور وسط مشابهی را انتخاب کرد که نیرو را مستقیماً از طریق گیربکس به چرخ‌های عقب منتقل می‌کرد. موتوری که برای نمونه اولیه انتخاب شد، موتور 2.6 لیتری V-6 فورد بود، اگرچه بدنه به گونه ای طراحی شده بود که در صورت لزوم انواع موتورها را در خود جای دهد.
قطعات و اجزای متعددی از دیگر خودروهای فورد گرفته شده است: سیستم تعلیق از فورد تاونوس و کورتینا، ترمزها از Mark IV Zephyr و گیربکس پنج سرعته از GT40. تنها اجزای کاملاً اصلی، شاسی و بدنه بودند که اولی سفارشی از فولاد بود، در حالی که دومی کاملاً از فایبرگلاس توسط طراح ایتالیایی Ercole Spada ساخته شد. همه اینها حول یک کابین خلبان ساده طراحی شده با ورودی رانندگان مشهور رالی مانند راجر کلارک ساخته شده است.
پروژه GT70 تنها پس از سه سال توسعه لغو شد
تنها چند ماه پس از رالی مونت کارلو 1970 طول کشید تا نمونه اولیه GT70 تولید و راهی جاده شود. این خودرو برای اولین بار در Ronde Cevenole 1970 ظاهر شد، اگرچه متاسفانه مشکلات فنی متعدد باعث شد آن را از مسیر خارج کند. سیستم های ترمز و تعلیق ناکافی بودند و بدنه فایبرگلاس آنقدر قوی نبود که بتواند در برابر سختی های مسابقه مقاومت کند.
عدم موفقیت فوری در یک مسابقه، GT70 را به فورد معرفی کرد، به ویژه اعضای هیئت مدیره بخش آمریکایی که در آن رالی محبوبیت نداشت. نبود سخت شد نمونه اولیه به تابلوی نقشه کشی فرستاده شد، اما به دلیل کمبود بودجه، تنها قطعات فورد موجود بود که توسعه دهندگان نتوانستند آنها را در یک طرح برنده کنار هم قرار دهند. سه سال بعد، پس از موفقیت اندک، سرانجام محصول GT70 کنار گذاشته شد. از قضا، با وجود رانندگی همه چیز، اسکورت شروع به برنده شدن در مسابقات کرد و در نهایت به خودروی انتخابی این برند تبدیل شد و GT70 را به هر حال غیرضروری کرد. با این حال، فورد از تکرار خودروهای مسابقه ای دست نکشید و به توسعه RS200 تا دهه 1980 ادامه داد، اگرچه این خودرو به خودی خود یک مشکل بود.
منبع:آخرخودرو