مرینو یا مرینوس یک نژاد یا گروه نژادی از نژادهای گوسفند اهلی است که با پشم بسیار ظریف و نرم خود مشخص می شوند. این نژاد در اواخر قرون وسطی در اسپانیا پرورش داده شد و برای چندین قرن در انحصار شدید اسپانیا باقی ماند.
به گفته راز بقا صادرات این نژاد از دیرباز مجاز بوده است نبود و کسانی که سعی در اخراج این نژاد از اسپانیا داشتند با مجازات اعدام مجازات شدند. در قرن هجدهم، گله ها به دادگاه های کشورهای مختلف اروپایی از جمله فرانسه، مجارستان، هلند، پروس، زاکسن و سوئد فرستاده شدند. در اسپانیا در آن زمان، این نژاد گوسفند دارای موقعیت الماس برای این کشور بود.
مرینو متعاقباً در بسیاری از نقاط جهان از جمله آفریقای جنوبی، استرالیا و نیوزلند گسترش یافت. چندین نژاد، گونه‌ها و گونه‌های معروف از نوع اصلی توسعه یافتند. اینها عبارتند از مرینو آمریکایی و دلاین مرینو در آمریکا، مرینو استرالیایی، بورولا مرینو و پپین مرینو در اقیانوسیه و جنتیله. دی آپولیا، منظره مرینو و رامبویل در اروپا هستند.
مرینو بدون شاخ استرالیایی یک نژاد نظرسنجی است. قوچ های دیگر نژادهای مرینو دارای شاخ های بلند و مارپیچی شکل هستند که در نزدیکی سر رشد می کنند، در حالی که میش ها معمولاً مورد بررسی قرار می گیرند.
تاریخچه، خاستگاه و خاستگاه گوسفند مرینو
به گزارش Secret of Survival، نام مرینو تا اوایل قرن پانزدهم در اسپانیا ذکر نشده بود و منشا آن بحث برانگیز است. سه نظریه در مورد منشاء نژاد مرینو در اسپانیا عبارتند از: واردات گله های شمال آفریقا در قرن دوازدهم. پیدایش و پیشرفت آن در اکسترمادورا در قرن 12 و 13. میش های اسپانیایی عمداً با قوچ های وارداتی در زمان های مختلف آمیخته شدند، بنابراین پشم ظریف مشخصه تا قرن پانزدهم یا حتی بعد از آن به طور کامل توسعه نیافته بود.
نظریه اول بیان می کند که نژاد با واردات قوچ های آفریقای شمالی بهبود یافته است، و نظریه دوم بیان می کند که گوسفندان اولیه آفریقای شمالی از نوع آسیای صغیر بودند و هر دو ادعا می کنند که نژاد مرینو دارای تاریخچه اولیه و در درجه اول آفریقای شمالی بوده است. .
نظریه سوم این است که نژاد مرینو طی چندین قرن در اسپانیا با میراث قوی اسپانیایی ایجاد شد و هیچ ارتباطی با آفریقا نداشت. در قرن 12th، هم با مطالعات ژنتیکی اخیر و هم با عدم وجود پشم مرینو قبل از قرن 15 تاسیس شد. تایید شده.
نژاد غالب گوسفند بومی در اسپانیا از دوران پیش از روم، چورو بوده است، گروهی همگن که نزدیک به گونه‌های گوسفند اروپایی در شمال پیرنه است، که عمدتاً برای گوشت و شیر پرورش داده می‌شود و دارای پشم درشت و رنگی است.
پشم چورو ارزش کمی داشت، مگر اینکه میش هایشان با یک نژاد پشم مرغوب از جنوب ایتالیا در زمان رومیان تلاقی داده می شد. مطالعات ژنتیکی نشان داده است که نژاد مرینو به احتمال زیاد از تلاقی گوسفندان چورو با قوچ های مختلف نژادهای دیگر در دوره های مختلف، از جمله قوچ ایتالیایی در زمان رومیان، قوچ شمال آفریقا در قرون وسطی، و قوچ انگلیسی از نژادهای مرغوب به وجود آمده است. پشم در قرن 15th.
اگرچه اسپانیا در قرن های 13 و 14 پشم را به انگلستان، هلند و ایتالیا صادر می کرد، اما فقط برای تولید لباس های ارزان استفاده می شد. اولین شواهد صادرات پشم مرغوب اسپانیا به ایتالیا به دهه 1390 و به فلاندر از دهه 1420 برمی گردد، اگرچه در هر دو مورد، پشم مرغوب انگلیسی ترجیح داده می شد. اسپانیا در اواخر قرن پانزدهم به دلیل پشم مرغوب خود مشهور شد و در اواسط قرن شانزدهم پشم مرینوس اسپانیایی با بهترین پشم های انگلیسی همتراز بود.
اولین شواهد مستند از پشم مرینو در ایتالیا به قرن پانزدهم باز می گردد. در دهه‌های 1420 و 1430، در برخی از شهرهای پست، پشم مرینو را با پشم مرغوب انگلیسی ترکیب می‌کردند تا پارچه‌های باکیفیت تولید شود. با این حال، تا اواسط قرن شانزدهم بود که گران‌ترین کیفیت پارچه‌ها را می‌توان به طور کامل از پشم مرینو ساخت، زیرا کیفیت پشم برابر با بهترین پشم انگلیسی بود که کوتاه‌تر بود.
مرینوس از ایالات متحده
گوسفند مرینو در سال 1812 به ورمونت معرفی شد. این در نهایت منجر به چرخه رونق پشم شد که در سال 1835 به 57 سنت در هر پوند رسید. در سال 1837، یک میلیون گوسفند در ورمونت وجود داشت. قیمت پشم در اواخر دهه 1840 به 25 سنت / پوند کاهش یافت.
این ایالت نتوانست در مقابل سایر ایالت ها مقاومت کند و به همین دلیل، پرورش گوسفند در ورمونت از بین رفت. بسیاری از کشاورزان گوسفند ورمونت با گله های خود به سایر نقاط ایالات متحده مهاجرت کردند.
پشم مرینوس استرالیایی
حدود 70 گوسفند بومی که فقط برای گوشت مناسب بودند، از سفر به استرالیا با اولین ناوگان جان سالم به در بردند. این گوسفندها در پایان ژانویه 1788 وارد استرالیا شدند. چند ماه بعد گله به 28 راس میش و یک بره کاهش یافت.
به گزارش Secret Survival، در سال 1797، فرماندار کینگ، سرهنگ پترسون، کاپیتان واترهاوس و کنت گوسفندانی را در کیپ تاون از بیوه سرهنگ گوردون، فرمانده پادگان هلندی خریداری کردند. وقتی واترهاوس در سیدنی فرود آمد، گوسفند خود را به کاپیتان جان مک آرتور، ساموئل مارسدن و کاپیتان ویلیام کاکس فروخت.
اگرچه خاستگاه اصلی نژاد مرینو استرالیایی شامل ذخایر مختلفی از کلنی کیپ، انگلستان، زاکسن، فرانسه و آمریکا بود و اگرچه نژادهای مرینو مختلفی در استرالیا پرورش داده می‌شوند، جمعیت مرینو استرالیا هم از نظر ژنتیکی مشابه و هم متفاوت از سایر جمعیت‌های مرینوس است. منعکس کننده تاریخ مشترک پشم مرینو مرینو پس از ورود آن به استرالیا است.
رکورد بالاترین قیمت پشم مرینو
رکورد جهانی یک قوچ مرینو 450000 دلار استرالیا بود و در فروش قوچ مرینو در سال 1988 در آدلاید، استرالیای جنوبی فروخته شد. در سال 2008، یک گوسفند مرینو استرالیایی به قیمت 14000 دلار استرالیا در یک نمایشگاه و حراج گوسفند در دوبو، نیو ساوت ولز فروخته شد.
ویژگی های
گوسفند مرینو یک جوینده عالی و یک گوسفند بسیار سازگار است. این گوسفند عمدتاً برای پشم پرورش داده می شود و اندازه لاشه معمولاً کوچکتر از گوسفندی است که برای گوشت پرورش داده می شود. گوشت آفریقای جنوبی مرینو، رامبویه آمریکایی و گوسفند مگس مرینو آلمانی از جمله نژادهای گوسفند مرینو هستند که برای ایجاد تعادل در تولید پشم و بهبود کیفیت لاشه پرورش داده می شوند.
مرینوها به گونه ای اهلی و پرورش داده می شوند که بدون برش منظم توسط صاحبانشان نمی توانند به خوبی زنده بمانند. آنها باید حداقل سالی یک بار مسواک زده شوند زیرا رشد خز آنها متوقف نمی شود. در صورت بی توجهی، پشم زیاد می تواند باعث استرس گرمایی، مشکلات حرکتی و حتی کوری در گوسفند شود.
پشم مرینو ظریف و نرم است. الیاف معمولاً 65 تا 100 میلی متر طول دارند. یک قوچ مرینو ساکسون 3 تا 6 کیلوگرم پشم چرب در سال تولید می کند، در حالی که یک قوچ Pepin Merino استرالیایی با کیفیت بالا تا 18 کیلوگرم پشم تولید می کند.
پشم مرینو پپین در محدوده 20 تا 23 میکرون قرار دارد. پپین معمولا در گله های گوسفند در کوئینزلند، کوهپایه ها و دشت های نیو ساوت ولز، شمال ویکتوریا و مناطق کشاورزی مختلط استرالیای جنوبی و استرالیای غربی یافت می شود. Pepin Merino همچنین به تعداد زیادی در مناطق بارانی ویکتوریا، تاسمانی و نیو ساوت ولز یافت می شود.
مرینو پپین بین برخی از پرورش دهندگان آنقدر محبوب است که آنها کل گوسفند مرینو را به دو دسته پپین و غیر پپین تقسیم کرده اند. پشم مرینو معمولاً قطری کمتر از 24 میکرون دارد. انواع اصلی پشم مرینو عبارتند از: پشم قوی (پهن) (23-24.5 میکرون)، پشم متوسط (21-22.9 میکرون)، ریز (18.6-20.9 میکرون)، فوق ریز (15-18، 5 میکرومتر) و بسیار ریز. خوب (11.5). -15 میکرون).
