مظاهر گودرزی: عدم تمایل به ادامه تحصیل در دوره های دستیاری مدتی است که جامعه پزشکی را تحت تأثیر قرار داده است، وضعیتی که بسیاری را نگران کرده است که شاید به روزهایی نرسیم که پزشک وجود نداشته باشد یا حداقل پزشکان با مدرک تحصیلی پایین، خودکشی دستیاران از دیگر عوامل باشد. افزایش تمایل به مهاجرت محرک این نگرانی است، چنانکه عرفان امینی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و دبیر بیست و هفتمین کنگره سالیانه انجمن اورولوژی ایران به بازتاب آنلاین گفت: «به نظرم اگر این وضعیت به سرعت حل نمی‌شود، این احتمال وجود دارد که نظام سلامت ایران به شدت سقوط کند.»
متن کامل گفتگو با دکتر عرفان امینی را می توانید در زیر مشاهده کنید.
دکتر، گزارش‌ها نشان می‌دهد که پزشکان تمایلی به ادامه تحصیل در دوره دستیاری ندارند. چرا؟
بی میلی دستیاران پزشکی عوامل زیادی دارد. به یاد دارم که زمانی که من مقیم بودم، فضای علمی در بین ساکنان بسیار قوی تر از امروز بود، شاید تا حدی به این دلیل است که نرخ مهاجرت پس از دوره عمومی افزایش یافته است. ممکن است بسیاری از افراد با مدارک تحصیلی بالا دیگر دوره کارآموزی خود را در ایران شروع نکنند و در عوض مهاجرت کرده و دوره کارآموزی خود را در کشورهای دیگر سپری کنند.
در مورد مسائل اقتصادی چطور؟
مشکلات اقتصادی تاثیر کمی بر عدم تمایل پزشکان برای ورود به دوره دستیاری ندارد. ساکنی که از شهرستان به تهران می آید و اینجا خانه اجاره می کند و البته حقوقی که می گیرد کفاف این زندگی را نمی دهد، قطعا نگران آینده اش خواهد بود. چنین وضعیتی انگیزه ساکنین را برای کار و تلاش و حرکت در محدوده علم کاهش می دهد.
متأسفانه فرهنگی که امروزه بیش از حد شده است معطوف به جراحی های زیبایی است، جراحی هایی که نرخ آن ها متفاوت و بالاتر از جراحی های تشخیصی و درمانی است. به همین دلیل، دستیاران به سمت یادگیری تکنیک هایی کشیده می شوند که در آینده از نظر مالی برای آنها مفید خواهد بود. چنین شرایطی من را نگران می کند که اگر این روند متوقف نشود در آینده پزشکان ضعیف تری از نظر علمی خواهیم داشت. باید کاری برای ایجاد انگیزه در دستیاران با تاکید بر حفظ مسائل اقتصادی در خط مقدم انجام شود.
اخیراً اخباری مبنی بر خودکشی ساکنان محلی دریافت کردیم. به نظر شما دلیل این امر چیست؟
عوامل مختلفی در خودکشی احتمالی ساکنین نقش دارند. گاهی اوقات یک اختلال زمینه ای وجود دارد و اگر فرد در حالت ایده آل باشد، آن اختلال زمینه ای به هیچ وجه منجر به خودکشی نمی شود، اما در همان فرد مبتلا به یک اختلال زمینه ای جزئی، ممکن است افراد نتوانند خودکشی را تحمل کنند و ارتکاب این شرایط بحرانی می تواند بی احترامی، احساس بی عدالتی، مشکلات اقتصادی و فشار کاری زیاد باشد. مجموعه این عوامل بر خودکشی احتمالی او تأثیر می گذارد.
آیا این بی احترامی به افرادی است که شما گفتید؟ زیرا به نظر می رسد جامعه پزشکی جایگاه قبلی خود را از دست داده است.
برداشت شخصی من این است که آنچه در فضای مجازی می گذرد با آنچه در واقعیت می بینم متفاوت است. انگار در فضای مجازی به پزشکان حمله شده است. نسل جوان پزشکانی که در فضای مجازی هستند خیلی بیشتر تحت تاثیر این فضا هستند وقتی بعدا وارد بازار کار می شوند و با جامعه بیماران ارتباط برقرار می کنند، می بینند که همه چیز فرق می کند. من خودم این حس را ندارم و معتقدم که بیمارانم به پزشکان اعتماد و قدردانی زیادی دارند و در برخورد با آنها حس خوبی دارم. به طور کلی بی اعتمادی خاصی به حرفه ها در جامعه به وجود آمده است، اما این احساس را دارم که مردم همچنان به پزشکان اعتماد دارند.
شما در مورد سکوت دستیاران صحبت کردید. آیا ممکن است روزی به دلیل کمبود پزشک به ایران وارد کنیم؟
فکر می کنم اگر به سرعت به وضعیت فعلی رسیدگی نشود، این احتمال وجود دارد که نظام پزشکی ایران افت بسیار چشمگیری را تجربه کند. از طرفی دیگر شرایط مانند گذشته نیست که می‌توانستیم پزشکان را از ایران به خارج از کشور بیاوریم زیرا تعرفه‌هایی که آنها کار می‌کنند واقعاً متفاوت است و به هیچ وجه نمی‌خواهند به ایران بیایند و برای یک سفر دو سه دلاری و من شک دارم که دولت بتواند بودجه هنگفتی را که پیش بینی می شود به آنها اختصاص دهد. بنابراین اگر خود ایرانی ها به این موضوع فکر نکنند، پزشکی در خطر بزرگی قرار می گیرد. البته این روند نباید با قوانین محدودکننده انجام شود. بلکه باید فضایی ایجاد شود که خود پزشکان تصمیم بگیرند ایران را در هر جای دنیا ترجیح دهند و در ایران بمانند نه اینکه به ممنوعیت یا محدودیت ادامه دهند.
2333333