به گزارش بازتاب آنلاین، ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۷۶ همچون این روزها خبرساز شد. یکی یکی از مهمترین اتفاقات آن روزها حضور زنی در محل ثبت نام نامزدها یعنی اعظم طالقانی (1322-1398) بود. یکی از فعالان ملی مذهبی ایران، نماینده دوره اول شورای اسلامی ایران و دبیر کل جامعه زنان انقلاب اسلامی. فقط امسال نبود که خانم طالقانی در قید حیات در انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کرد.
اعظم طالقانی هرگز تایید نشد و در هر دوره در شورای نگهبان ماندگار شد. اما هدف اصلی طالقانی از این ثبت نام ها با سایر کاندیداها متفاوت بود و به همین دلیل حضور وی حتی در زمان بیماری و روزی که برای ثبت نام با واکر از پله های وزارت کشور بالا رفت، هرگز متوقف نشد. دلیل آن اصل 115 قانون اساسی ایران بود که می گوید نامزدهای ریاست جمهوری باید «آقایان» مذهبی و سیاسی باشند.
طالقانی معتقد بود نباید تعبیر مردانگی در اصل 115 قانون اساسی را با جنسیت مذکر یکی دانست. وی گفت: مهمترین چالش پیش روی قانون انتخابات بحث مردانگی است که متأسفانه با تفاسیر نادرست مانع حضور زنان در عرصه های بزرگ مدیریتی کشور شده است. به همین دلیل برای شکستن این تابو در عرصه انتخابات حاضر می شوم.
7 سال پس از آخرین حضور اعظم طالقانی برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری، 12 خرداد امسال در سومین روز ثبت نام چهاردهمین دوره ریاست جمهوری، خانم دیگری برای ثبت نام اقدام کرد. زهره الهیان
وی متولد 1347 در کرمانشاه، فوق تخصص بیماری های داخلی و عضو شورای اسلامی شهر است. هرچند ثبت نام او یادآور حضور اعظم طالقانی در وزارت کشور به همین بهانه بود، اما تفاوت های زیادی بین این دو ثبت نام وجود دارد. دکتر. سیمین کاظمی، پزشک، جامعه شناس و فعال حقوق زنان معتقد است: ثبت نام زنان از دو جنبه قابل بحث و بررسی است، اول اینکه آیا زن ثبت نام کننده حق فردی است یا برای نمایندگی زنان و تحقق آن می خواهد وارد کارزار انتخاباتی در مورد حقوق زنان شود.
وی ادامه می دهد: سوابق زنانی که ثبت نام می کنند می تواند پاسخگویی به این سوال را امکان پذیر کند. او سعی کرد این وضعیت را از یک شخصیت سیاسی که فقط شامل مردان می‌شود، به یک شخصیت سیاسی که شامل زنان نیز می‌شود، تغییر دهد.
کاظمی معتقد است: «او فوت کرد و هرگز اجازه حضور در انتخابات ریاست جمهوری را به او ندادند، اما اکنون زنان دیگری راه او را ادامه می‌دهند که به نظر می‌رسد جنبه شخصی این موضوع را برجسته می‌کند کاندیداها بدون اینکه آنها به وضوح محدودیتی برای زنان پیشنهاد کنند و گفتند که او به همراه سایرین مورد بررسی قرار می گیرد تا ببینند آیا آنها مردان سیاسی هستند یا خیر.
وی ادامه می دهد: این به این معناست که او کاملاً نادیده گرفته شده یا وانمود می کند که نمی داند طبق قانون زنان حق ندارند به عنوان رئیس جمهور انتخاب شوند، حتی اگر سوابق آنها را در مورد وضعیت زنان نادیده بگیریم، این پاسخ نشان می دهد که او به عنوان یک انتخاب نشده است زنی که به زنان اهمیت می دهد اگر بخواهیم خیلی مثبت به موضوع کاندیداتوری زنان اصولگرا مانند الهیان نگاه کنیم، این که آنها جسارت و اعتماد به نفس برای ورود به عرصه انتخابات را پیدا کرده اند، بی سابقه است و در حالی که ممکن است هرگز این شجاعت را تایید نکنند، تشکر می کنند. به تلاش زنان ایرانی و فعالان جنبش زنان از مشروطه تا امروز. اما اگر بخواهیم خیلی مثبت به موضوع کاندیداتوری زنان اصولگرا مانند الهیان نگاه کنیم، واقعیت این است که آنها دریافته اند که شجاعت و اعتماد به نفس برای ورود به عرصه انتخابات کم نظیر است. و اگرچه ممکن است هرگز این شجاعت را تایید نکنند، اما آن را مدیون تلاش‌های زنان ایرانی و فعالان جنبش زنان از دوران مشروطه تا امروز هستند.
کاظمی تصریح کرد: این موضوع از منظر دیگری قابل بحث است، یعنی در زمانی که مسئله زنان در میان است. یکی یکی از مهمترین پرسش‌های کنونی در جامعه ایران این است که آیا ورود یک زن به عنوان نامزد انتخاباتی و غیرممکن بودن این امر برای رئیس‌جمهور می‌تواند به گشایش جایگاه زنان منجر شود و جامعه به‌ویژه زنان به این امر امیدوار هستند. ? وی می گوید: در حال حاضر شوراهای زنان از کاندیداتوری زنانی مانند الهیان حمایت نکرده اند و در واقع همینطور بوده است. نبود کاندیدای زن برای زنان جامعه ما سودمند است زیرا آنها با نحوه برگزاری انتخابات و سازوکارهای نظارتی و نیز محدودیت های رهبری قوه مجریه آشنا هستند و می دانند که در این شرایط حتی یک نامزد زن مترقی نیز چنین نخواهد کرد. در دستیابی به اهداف خود موفقیت های زیادی داشته باشد، چه رسد به نامزدی که موضعش در قبال مسئله زنان اساساً با خواسته های زنان متفاوت است و نه تنها صدای زنان، بلکه بازیگر حکومت نیز می باشد.”
47.47.