یک هفته از پایان پخش سریال «امرلی» می گذرد، سریالی که در قالب یک داستان عاشقانه به دنبال پرداختن به حضور داعش در منطقه و کشور عراق از منظری متفاوت بود، هرچند این هدف بازیگران سریال در همان تلاش اولیه باقی ماندند و بیشتر از این پیش نرفتند.
به گزارش بازتاب آنلاین، سریال «آمرلی» به کارگردانی احمد ابراهیم احمد و تهیه کنندگی امیرمهدی پوروزیری محصول مشترک ایران و عراق بود که در 18 قسمت تولید و از تریبون «فیلمانت» پخش شد. به عنوان پایانی سریال، به طور خلاصه به بررسی این محصول مشترک پرداخته ایم.
محتوا | داستان سریال «آمرلی» درباره مردی به نام رافد با بازی مصطفی در زمانی که زادگاهش، آمرلی، به تصرف نیروهای داعش درآمد، در نقش خبرنگار/جنگنده است. این سریال روایتی از وقایع این شهر و ماجراهای رهایی آن از دست این باند است. جالب اینجاست که مصطفی زمان در «آمرلی» به زبان عربی بازی کرده و نقش او را منوچهر زنده دل دوبله کرده است. دیگر بازیگران این سریال عرب هایی هستند که دیالوگ هایشان به فارسی ترجمه شده است. دوبله به سریال لطمه وارد کرده و فضای آن که روح فرهنگ عراق است به اندازه کافی منتقل نشده است. این سریال اثر متوسطی است که اگر آن را با معیار آثار تلویزیونی بسنجیم نمره قبولی می گیرد. . مهمتر از آن، او توانست پیام اصلی خود را منتقل کند. با این حال، خیلی طولانی می شود و داستان های فرعی آن به اندازه کافی جالب نیستند.
ساختار | یکی از نکات ویژه «آمرلی» باورپذیر بودن رابطه زوجین در سریال است. مثلا مصطفی زمانی و نریمان الصالحی (بازیگر مشهور عرب) تماس فیزیکی معقولی دارند. یا پرستار مذهبی در محل کار خود چادر می پوشد و هنگام آرایش عروسی موهایش نمایان می شود. اما چنین مشکلی در نمایش های ایرانی یافت نشده است و برخی رسانه ها پس از پخش «آمرلی» گفتند شاید کشور مسلمان همسایه بتواند الگویی برای تولیدات ایرانی شود! بیا بریم. نشان دادن تاریخچه رفتار داعش مبنای ساخت چندین فیلم و سریال بوده است. «آمرلی» با مقدمه ای طولانی به این موضوع پرداخت و باز شدن داستان زمان زیادی را برد. در ادامه این سریال نتوانست تصویری جدید و متفاوت از حضور داعش در منطقه را به نمایش بگذارد، هرچند تلاش زیادی برای به تصویر کشیدن شرایط آمرلی و داعش داشت. در سکانس های این سریال شاهد بازآفرینی شخصیت شهید حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس در مبارزه با داعش بودیم.