ارتباط بین کابوس ها و بیماری های خود ایمنی

به گزارش ایسنا، یک مطالعه جدید به رهبری ملانی اسلون، محقق بهداشت عمومی در دانشگاه کمبریج، نشان داد که رویاهای بد و کابوس رخ می دهد. یکی این یکی از شایع ترین و اولیه ترین علائم شعله ور شدن لوپوس است.

لوپوس یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم دفاعی بدن به اندام ها و بافت همبند خود حمله کرده و به آن آسیب می رساند. زنان ده برابر بیشتر از مردان مستعد ابتلا به این بیماری هستند. این بیماری اغلب پوست و چندین اندام داخلی را درگیر می کند.

به گفته SA، در یک نظرسنجی آنلاین از 676 بیمار مبتلا به لوپوس، حدود یک سوم از بیماران مشکلات خواب و کابوس های شبانه را در سال قبل از ظهور سایر علائم بیماری گزارش کردند.

این یافته‌ها به گزارش‌هایی اضافه می‌کنند که کابوس‌ها را با سیستم ایمنی مغز مرتبط می‌کند و نشان می‌دهد که به نوعی با هم مرتبط هستند.

گای لچشینر، متخصص مغز و اعصاب، یکی از نویسندگان بیمارستان مطالعاتی گای و سنت توماس در لندن، می‌گوید: مدت‌هاست می‌دانستیم که تغییرات در خواب و رویاها نشان‌دهنده تغییرات در سلامت جسمی، عصبی و روانی است و گاهی اوقات می‌تواند نشانه‌های افسردگی باشد. شروع بیماری

وی افزود: با این حال، این اولین شواهدی است که نشان می دهد کابوس می تواند به ما در نظارت بر یک بیماری خودایمنی جدی مانند لوپوس نیز کمک کند و هشدار مهمی برای بیماران و پزشکان است که علائم خواب می تواند ما را نسبت به عود قریب الوقوع هشدار دهد.

لوپوس یک بیماری خودایمنی مادام العمر با علت ناشناخته است که اغلب بین سنین 15 تا 45 سالگی شروع می شود و هر چند سال یک بار باعث تشدید متناوب علائمی مانند درد مفاصل، تب، درد قفسه سینه، خستگی یا ریزش مو می شود.

همه افراد مبتلا به لوپوس در طول این دوره‌ها دچار علائم عصبی روانی نمی‌شوند، اما برای تقریباً 40 درصد مبتلایان، تشخیص و درمان چالش برانگیز است زیرا علائمی مانند کابوس و توهم ذهنی هستند و بسیاری از بیماران از صحبت کردن درباره آنها اجتناب می‌کنند.

افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی مغز اغلب رویاهای شفاف و رویاهای احساسی را تجربه می کنند، اما این علائم شناختی نادیده گرفته می شوند.

با این حال، مطالعات اخیر نشان داده است که بسیاری از افرادی که به بیماری پارکینسون (که با مشکلات خود ایمنی مرتبط است) مبتلا می شوند، تا یک دهه قبل از تشخیص، کابوس های ناراحت کننده ای را تجربه می کنند.

کابوس‌ها همچنین یک پیش‌بینی‌کننده بالقوه زوال عقل هستند که دوباره با سیستم ایمنی مرتبط است و برخی از بیماران ام‌اس گزارش می‌دهند که خواب‌هایشان قبل از بروز علائم به کابوس تبدیل می‌شود.

در حال حاضر به نظر می رسد همین امر برای برخی از افراد مبتلا به لوپوس نیز صادق باشد.

علاوه بر نظرسنجی آنلاین فوق، محققان با 69 فرد مبتلا به بیماری های روماتیسمی خودایمنی سیستمیک، از جمله لوپوس، مصاحبه حضوری انجام دادند.

یکی پاسخ دهندگان گفتند که کابوس هایشان در هنگام شعله ور شدن لوپوس آنقدر ترسناک بود که به عنوان مثال، افرادی را می دیدند که از پوست خود بیرون می خزندند.

بیماران به محققان گفتند که فکر می‌کنند هر چه بدنشان استرس بیشتری داشته باشد، رویاهای واضح‌تر و بدتری می‌بینند.

یکی بیمار دیگری نیز نظر مشابهی را بیان کرد و گفت: “به این نتیجه رسیدم که کابوس ها احتمالاً بازتابی از مبارزه من با سیستم ایمنی بدن من است.”

این نظرسنجی آنلاین نشان داد که بیش از 60 درصد از پاسخ دهندگان گفتند که خواب شبانه آنها قبل از شروع بیماری به طور فزاینده ای مختل شده است.

چنین یافته‌هایی از مشاهدات بالینی اخیر دو نویسنده مطالعه، از جمله اسلون و دیوید دیکروز، روماتولوژیست در کینگز کالج لندن به دست می‌آیند و دریافتند که پرسیدن از بیماران لوپوس در مورد کابوس‌ها پاسخ شگفت‌انگیزی را به دنبال دارد.

دیکروز درباره یافته های جدید می گوید: “من سال ها با بیماران لوپوس درباره کابوس ها صحبت کردم و فکر می کنم ارتباطی با فعالیت بیماری آنها وجود دارد.”

وی افزود: این تحقیقات شواهدی از این مشکل ارائه می دهد و ما به وضوح پزشکان بیشتری را به تحقیق در مورد کابوس ها و سایر علائم عصبی روانی تشویق می کنیم.

در مجموع، به نظر می رسد که رویاها و کابوس های ما واقعاً می توانند چیزی را به ما بگویند، همانطور که دانشمندان به شدت گمان می کنند.

این مطالعه در مجله eClinicalMedicine منتشر شد.