عصر ایران – کارواش خودروهای دهه 1920 با آنچه در دنیای مدرن امروزی می شناسیم متفاوت بود. در تصویر زیر که مربوط به سال 1924 است، یک کارواش در شهر شیکاگو آمریکا قابل مشاهده است. در آن زمان کارواش دیگری از این نوع در این شهر وجود داشت، اما ریشه آنچه به عنوان “کاسه شستشوی خودکار” شناخته می شد از سنت پل، مینه سوتا بود.
پتنت این کارواش توسط سی پی بوهلند در سال 1921 به ثبت رسید. او این کاسه را ساخت تا به راحتی گل و لای را از زیر خودروها پاک کند. در جاده‌های عمدتاً آسفالت نشده در آن زمان، گل و لای در قسمت زیرین ماشین‌ها و چرخ‌ها جمع می‌شد. طراحی خلاقانه کاسه شستشو خودرو برای رسیدگی به این شرایط طراحی شده است.
ویژگی های کاسه کارواش
این یک کاسه سیمانی است کارواش عرض آن حدود 24 متر و عمیق ترین نقطه آن در وسط آن 40 سانتی متر بود. این کاسه چندین دنده داشت. هزینه استفاده از کارواش 25 سنت بود. یک کارگر وظیفه داشت رادیاتورهای خودرو را با پوشش لاستیکی محافظ بپوشاند. مشتریان با سرعت کمتر از 20 کیلومتر در ساعت از طریق یک سطح شیب دار در گوشه کاسه وارد شدند.
شیارهای این کاسه بتنی ارتعاشی ایجاد می کرد که آب را در آن جهت پاشید خودرو و به حذف گل از روی شاسی و چرخ ها کمک کرد.
بعد از حدود چهار دقیقه ماشین از کاسه خارج شد. اگر مشتریان می خواستند شستشوی کامل انجام شود، باید به منطقه دیگری می رفتند تا سایر قسمت های ماشین نیز تمیز شود.
پس از موفقیت این ایده در سنت پل، اولین کاسه شوی در شیکاگو ساخته شد.
اما با پیشرفت تکنولوژی کارواش، کارواش در شمال شیکاگو تنها دو سال بعد توسط یک مشاور املاک محلی خریداری شد. کارواش در قسمت جنوبی شهر نیز در دهه 1930 تخریب شد.