کدام کشورها پاک ترین شبکه برق دنیا را دارند؟

کشورهای سراسر جهان برای انتقال سبز به سمت کربن زدایی و انتشار صفر تلاش می کنند. چندین دولت برای انجام تعهدات خود تحت توافقنامه آب و هوای پاریس، سیاست های ملی را برای تشویق گذار از سوخت های فسیلی و جایگزین های تجدیدپذیر ایجاد کرده اند.

با این حال، برخی از کشورها در این فرآیند موفق تر از سایرین بوده اند. کشورهایی که انرژی های تجدیدپذیر بیشترین سهم تولید برق را به خود اختصاص می دهند، همگی دارای منابع طبیعی فراوانی مانند انرژی زمین گرمایی، آبی و بادی هستند و اکثر آنها دارای شبکه های برق نسبتاً کوچکی هستند.

بر اساس گزارش OilPrice، رتبه بندی کشورهایی که بالاترین تولید برق از منابع تجدیدپذیر را دارند، به طور مداوم در حال تغییر است، زیرا دولت ها بودجه خود را برای تسریع انتقال سبز در کشورهای خود افزایش می دهند. علاوه بر این، چندین کشور در حال تولید انرژی های تجدیدپذیر بیشتری برای کمک به شبکه های برق بزرگتر هستند.

به گزارش ایسنا، پاراگوئه، بوتان، لسوتو، نپال، اتیوپی، نروژ، سوئیس، ایسلند، جمهوری دموکراتیک کنگو و آلبانی پاک‌ترین شبکه‌های برق را در سال 2023 داشتند که نشان می‌دهد گذار سبز در هیچ منطقه‌ای از جهان متمرکز نشده است.

1- پاراگوئه: 100 درصد

پاراگوئه پاک ترین شبکه برق جهان را دارد و تا پایان سال 2021 100 درصد برق خود را از منابع پاک تولید خواهد کرد. 100 درصد برق این کشور آمریکای جنوبی را نیروگاه های آبی تشکیل می دهد. پاراگوئه سومین تولیدکننده بزرگ برق آبی در جهان است که سالانه تقریباً 9 گیگاوات برق آبی تولید می کند. بیشتر این برق در سد Itaipo تولید می شود که 70 درصد از تولید برق پاراگوئه و صادرات انرژی به کشور همسایه برزیل را تشکیل می دهد.

پاراگوئه علیرغم دستیابی به تولید 100 درصد انرژی پاک، قصد دارد ترکیب انرژی های تجدیدپذیر خود را متنوع کند. در اوایل سال جاری، دولت این کشور قانون «انرژی های تجدیدپذیر غیر متعارف» را برای سازماندهی ترویج، تولید، توسعه و استفاده از برق تولید شده از منابع انرژی تجدیدپذیر غیر متعارف به غیر از نیروگاه های آبی تصویب کرد.

کلودیا سنتوریون، وزیر فواید عمومی، توضیح داد: «از طریق این مقررات می‌توانیم بخش خصوصی را در تولید برق مشارکت دهیم تا گام‌های بزرگی در جهت نوآوری و ارتقای صنایع جدید برداریم که برای ما شغل و بالاتر از همه پایداری بیشتر به ارمغان می‌آورد.

2- بوتان: 99.8 درصد

بوتان رتبه دوم را در جنوب آسیا دارد و حدود 99.7 درصد از نیاز برق خود را از طریق نیروگاه های آبی تامین می کند. جنگل های وسیع به این کشور کوچک آسیایی کمک کرده است تا انتشار کربن را به صفر برساند و این کشور در کنار سورینام و پاناما قرار دارد. یکی این کشور به یکی از سه کشور جهان با انتشار کربن صفر تبدیل شده است.

در آوریل 2024، بانک سرمایه گذاری اروپا (EIB) اعلام کرد که قصد دارد 160.2 میلیون دلار به بوتان وام دهد تا به این کشور کمک کند بخش انرژی های تجدیدپذیر خود را توسعه دهد، از جمله پروژه های انرژی خورشیدی و برق آبی در مناطق دور افتاده.

توسعه صنعت انرژی خورشیدی در بوتان به این کشور کمک می کند تا از هزینه های واردات انرژی در ماه های خشک جلوگیری کند و همچنین از تنوع انرژی حمایت می کند.

3- لسوتو: 99.3 درصد

لسوتو در جنوب آفریقا بیشتر برق خود را از منابع برق آبی تولید می کند و انرژی خورشیدی و بادی سهم کمی از تولید برق این کشور را تشکیل می دهد. این کشور برای پخت و پز و گرمایش در مناطق روستایی به بیومس متکی است. این شبکه یکی با توان خروجی تنها 73 مگاوات، یکی از کوچکترین شبکه های برق در جهان را دارد.

حدود 72 مگاوات از برق آبی کشور از نیروگاه برق آبی “مولا” تامین می شود. دولت لسوتو ساخت سد پولی هالی را تایید کرده است که انتظار می رود تا سال 2028 عملیاتی شود و هشت مگاوات ظرفیت برق آبی به شبکه اضافه کند.

تنها حدود 47 درصد از خانوارها در لسوتو به برق دسترسی دارند که عمدتاً در مراکز شهری این کشور متمرکز هستند. دولت لسوتو قبلاً اعلام کرده بود که قصد دارد تا سال 2022 این پوشش را به 75 درصد از خانوارها گسترش دهد، اما این هدف هنوز محقق نشده است.

4- نپال: 98.4 درصد

نپال بیشتر برق خود را از نیروگاه های برق آبی تامین می کند که حدود 97 درصد است. این به لطف منابع طبیعی غنی نپال از جمله کوه ها، یخچال های طبیعی و رودخانه ها امکان پذیر است که آب مورد نیاز برای تولید برق آبی را تامین می کند. نپال حدود 2200 مگاوات برق آبی تولید می کند و پتانسیل تولید 50000 مگاوات برق آبی را دارد که این کشور را یکی به یکی از بزرگترین تولید کنندگان در جهان تبدیل می شود.

این کشور جنوب آسیا دسترسی مردم به برق را در سال های اخیر به طور قابل توجهی بهبود بخشیده است، از 19 درصد در سال 2000 به 94 درصد در سال 2023، با حمایت سرمایه گذاری قابل توجه چینی.

نپال هنوز به سوخت های زیستی و زباله متکی است و حدود 21 میلیون نفر هنوز از زیست توده سنتی برای پخت و پز استفاده می کنند. در سال 2021، سوخت های زیستی و زباله ها حدود 67.2 درصد از ترکیب انرژی نپال را تشکیل می دادند.

5- اتیوپی: 98.1 درصد

اتیوپی، در شاخ آفریقا، بیشتر برق خود را از منابع تجدیدپذیر، از جمله انرژی آبی، زیست توده، خورشیدی، باد و زمین گرمایی تولید می کند. اتیوپی بزرگترین تولید کننده برق آبی در آفریقا است و این منبع انرژی حدود سه چهارم برق این کشور را تامین می کند.

حوضه رودخانه Omo-Jiber حدود 45 درصد نیروی برق آبی اتیوپی را از طریق سه سد بزرگ تامین می کند. اتیوپی در سال های اخیر به طور فزاینده ای در برابر تغییرات آب و هوایی آسیب پذیر شده است زیرا دوره های طولانی خشکسالی تأثیر مخربی بر تولید برق آبی این کشور داشته است.

اتیوپی پتانسیل تولید بیش از 60000 مگاوات برق از منابع آبی، باد، خورشیدی و زمین گرمایی را دارد. اما به دلیل عدم سرمایه گذاری در گذشته، این کشور در بهره برداری از منابع طبیعی انرژی خود دچار مشکل شده است. این کشور در حال حاضر ظرفیت تولید نصب شده 5200 مگاوات دارد و دولت در نظر دارد ظرف یک دهه آینده این ظرفیت را به 17000 مگاوات برساند. با این حال، نگرانی هایی وجود دارد که با ادامه رشد اقتصاد و جمعیت، تقاضا از عرضه پیشی بگیرد