بسیاری از تومورهای لوزالمعده مانند قلعه های بدخیم هستند که توسط شبکه ای متراکم از کلاژن و سایر بافت ها محافظت می شوند. این شبکه از توده سرطانی در برابر سلول های ایمنی و ایمونوتراپی های موثر در درمان سرطان محافظت می کند. بر اساس یافته‌های محققان دانشگاه ویسکانسین مدیسون، می‌توان با استفاده از باکتری‌هایی که به دیواره دفاعی توده سرطانی نفوذ می‌کنند و تجویز دارو به قلعه سرطانی به درمان سرطان پانکراس کمک کرد.
این سد دارای مجموعه ای از کلاژن، بافت همبند و پروتئین است که فیبروز کبد را تسهیل می کند. مطالعات اخیر نقش این مانع را در خنثی کردن تلاش‌های درمانی سیستم ایمنی نشان داده‌اند. با تجزیه و تحلیل نمونه‌های تومور بیماران، محققان شواهد ژنتیکی یافتند که نشان می‌دهد نوع خاصی از کلاژن، به نام کلاژن انکوژنیک، در واقع با درمان‌های مبتنی بر ایمونوتراپی تداخل دارد.
این ماتریکس خارج سلولی واقعا متراکم است و از سلول هایی تشکیل شده است که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند. کلاژن ها و سایر سلول ها نیز یک مسئله مهم در درمان سرطان پانکراس هستند. برای حل این مشکل، محققان از یک سویه باکتری استفاده کردند که می تواند از سد کلاژن سخت عبور کند و نانوداروهای ایمونوتراپی را به سلول هدف برساند.
این تیم یک نوع باکتری است اشرشیاکلی این دارو به دلیل سابقه استفاده ایمن در انسان و تمایل بالای آن به عمل به عنوان یک نانوحامل دارو با نفوذ به محیط های کم اکسیژن مانند تومورها انتخاب شد. این «قفس پروتئینی» حاوی یک جفت دارو است. یکی یکی از آنها کلاژن را تجزیه می کند، دیگری یک مهار کننده ایست بازرسی ایمنی در برابر سرطان است.
محققان این سیستم را روی موش‌های آزمایشگاهی که از آدنوکارسینوم مجرای پانکراس یا PDAC، شایع‌ترین و کشنده‌ترین شکل سرطان لوزالمعده رنج می‌برند، آزمایش کردند. نتایج آزمایش های انجام شده بر روی حیوانات موفقیت آمیز بود.
۵۴۵۴