به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین، عباس عبدی فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی با عنوان «پیش بینی دو دانشجو» در روزنامه اعتماد نوشت:
اخیراً یک فیلم کوتاه یک دقیقه ای دوباره منتشر شده است که در آن دو دختر دبیرستانی به مدت یک دقیقه در مورد فشارهای جامعه بر دختران صحبت می کنند. این فیلم در سال 2002 یعنی 21 سال پیش تولید شد. هر دو دختر حدوداً 15 تا 17 ساله با حجاب کامل و نقاب و لباس مدرسه بدون آرایش خوب و روان صحبت می کنند. آنها فشار اجتماعی را به خوبی به عنوان یک فنر نشان می دهند. آنها جامعه را متحول می بینند و اگر فشاری نباشد، مردم خود را وفق می دهند. اما وقتی این فنر متوقف و فشرده می شود به جایی می رسد که دیگر قادر به نگهداری آن نیست و ناگهان فنر باز می شود.
آنها این قانون را به زبان ساده توضیح می دهند: “مردم هر روز بیشتر حریص می شوند برای آنچه برای آنها ممنوع است، آنها توضیح می دهند که چرا مردم به تبلیغات ماهواره ای روی می آورند.” این همان جملات این دو دختر است نبود اما محتوای دقیق آنها است. کاش می دانستیم الان کجا هستند؟ چه پوشش بیمه ای دارید؟ شما چه فکر میکنید؟ و آیا هنوز با همان آرامش و خونسردی صحبت می کنند یا تبدیل به افرادی عصبی شده اند؟ رفتار آنها پس از انتشار این بهار در سال 1401 چگونه بود؟ حال نمی دانیم وضعیت این دو دختر چگونه است، اما از میان موارد مشابه بسیار دور و نزدیک می توان گفت که سرنوشت این نسل به کجا رسیده است؟ آنها متولد دهه 1360 و در اواخر جنگ به دنیا آمدند. در دوره اصلاحات به بلوغ رسیدند. اما هیچ کس به سخنان آشکار او توجه نکرد.
آنها در آن زمان دانش آموزان عادی بودند. آنها نه مدرک دانشگاهی داشتند و نه تجربه سیاسی و اجتماعی عمیقی داشتند، اما با چند سالی که در یک بافت اجتماعی سپری کردند به طور شهودی و ملموس متوجه شدند که تحت فشار اجتماعی هستند. آنها فکر می کردند که تحت فشار هستند که چه فکر کنند، چه بپوشند، کجا بروند، کجا نروند و … و احساس کردند که این فشار افزایش می یابد و می دانستند که به جایی خواهد رسید که دیگر سیاستمداران و پدرخوانده های جامعه می تواند این بهار را فشار نمی دهند، خسته می شوند و دیر یا زود این بهار آزاد می شود و آنگاه باطن جامعه آشکار می شود. باطنی که می تواند در یک فرآیند طبیعی و متعارف به اشکال مختلف ظاهر شود.
این نسل، چه دختر و چه پسر و البته بیشتر دختر، نادیده گرفته شد، اما هیچکس قدرت حذف آن را نداشت و به همین دلیل نمی توان فردای آن روز که اهرم از فنر برداشته شد، به میدان انداخت. آرزوی او
سوال اینجاست که چرا گوش شنوایی و سازوکار مناسبی برای شنیدن این زمزمه های آرام وجود نداشت تا با بحران 1401 مواجه نشویم؟ یکی یکی از بدترین اشتباهات ساختار سیاسی این است که اعتراضات سال 1401 ابداع و دشمنان کشور و بیگانگان معرفی شد.
گزارش رسمی گمراه کننده ای که در مورد این اعتراضات تهیه و منتشر شد، دقیقا بر همین اساس تهیه شده است. شاید حق با تهیه کنندگان گزارش باشد. چون درک عینی از جامعه ندارند اما اتفاقی که در سال 1401 افتاد تحقق پیش بینی ساده این دو دختر دبیرستانی بود که 20 سال پیش به زبان ساده و صمیمانه بیان کردند.
اظهارات شما برای همیشه صادق است. جامعه مانند حوض آبی است که نمی توان آن را در کوزه نگه داشت. برای دستیابی به حکمرانی معقول و متعارف که مورد حمایت مردمی و مؤثر واقع می شود، باید شجاعت فکر کردن را داشت.
نمی توان جامعه جدید را که هر لحظه تحت تأثیر عوامل و متغیرهای گوناگون قرار می گیرد در چارچوبی بسته و محدود خلاصه کرد. وضعیت زنان به ویژه حساس است.
هم از نظر موقعیت اجتماعی و هم از نظر وضعیت اقتصادی و حقوق خانوادگی. شاید متولیان رسمی فکر می کنند که جایگاه مهمی برای زنان دارند. این کمکی نمی کند؛ خود زنان موقعیتی را که می خواهند تعریف می کنند.
سیاست های کنونی در ایران نسبتاً متناقض و متناقض است. اما بیشترین تناقضات سیاسی و حتی حقوقی در مسئله زنان نهفته است. امروز حکومت به زنان محجبه بسنده می کند که 20 سال پیش آن را توهین به مقدسات می دانست.
اما دستیابی به این پوشش برای هر دو طرف پرهزینه بود و هنوز مشخص نیست بعد از چند سال به کجا می رسد؟ در حالی که با همکاری مردم می شد همان پوشش های مرسوم را در این حدود حفظ کرد و حتی رعایت کرد. اجازه ندهید این سوراخ برای چندمین بار شما را گاز بگیرد.
۲۷۲۱۸